Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC) » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*5
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*5
na een lang gevecht van de angst,de pijn en het verdriet,stapte ik dan toch maar op men fiets en fietste naar school. ik ging alleen niet echt op men zadel zitten,want weet je. het doet echt fucking veel pijn...
toen ik bij school aankwam,zette ik men fiets in de fietserekken en bleef daar staan tot de bel ging. ik wou het risico niet ingaan dat ik tyson nog zou tegenkomen ofzo. ik wil eigenlijk niemand zien,want dan gaan ze aan men gezicht zien dat er iets niet klopt. ik wil niet nog meer gepest worden. het is zo al erg genoeg. toen de bel eindelijk ging,wachte ik nog een half minuutje en ging dan pas naar men rij. iedereen stond er al,dus we gingen naar onze klas. ik ging op men gebruikelijke plek achteraan zitten. het is de enige plek in de klas waar ik me toch een beetje veilig voel nu. niemand die achter me een klap tegen men hoofd kan geven ofzo. ik pakte men agenda al,maar ik voelde dat ik bekeken werd. ik keek op en zag dat iemand naar me keek. hij wende snel zijn blik af. waarschijnlijk vraagt hij zich af waarvan ik dat blauw oog heb. hopenlijk is hij niet nog een pestkop. ik ken hem trouwens niet eens. hij zit al vanaf het begin van het jaar in men klas en ik ken niet eens zijn naam. maar dat kan me nu even niet schelen,ik heb geen behoefte om me nog eens met anderen bezig te houden. ik heb al genoeg om over na te denken. ik schreef in men agenda in wat we gingen doen en keek daarna wat voor me uit. ik was niet echt met men hoofd bij de les. maar ik denk wel dat het te begrijpen is...
'bill! opletten!'zei de leerkracht. ik schrok me rot! men hart klopte als een gek. ik voel me helemaal niet op men gemak. het lijkt wel alsof iedereen me aankijkt. wat moet ik nu doen,dit hou ik onmogelijk heel de dag vol!
ik voelde iets tegen men arm tikken en ik verschoot zohard dat ik gilde en achterover men stoel kieperde. auw!
ik begon direct te huilen,omdat ik viel op blauwe plekken en schrammen. maar ik huilde nog meer omdat ik aan tyson moest denken toen die vinger me porde. de hele klas keek naar me en de leerkracht zijn mond hong zelf open.
"wat moest dat bill! ik wil rust in mijn les!" zei hij kwaad. ik zei dan maar snel sorry ik ging terug op men stoel zitten. dan pas draaide de klas zich ook weer naar voor en hoorde ik wat gemurmel. ik haat roddels...
nu pas drong het eigenlijk tot me door dat de onverwachtse aanraking van die jongen was. hij wou me blijkbaar gewoon iets vragen. ik kan me wel voor men kop slaan. dat ik zo dom moet reageren. wat is er toch met me aan de hand? heb ik mezelf niet meer onder controle? waarom hoort niemand men innerlijke kreet...
Reacties:
VERDER!
echt MEER