FanFic.nl

Verhuisd (TC)

15. Dagboek

Anouk pov
Met een vreemde blik, die ik herken als jaloezie, kijkt hij ons aan.
“Laat maar”�, mompelt hij en hij verdwijnt weer in zijn kamer en slaat de deur met een klap dicht.

Tom pov
Ik weet dat Bill en ik nooit iets gaat worden, maar hem samen met een ander zien is toch pijnlijk. Ik laat me op bed vallen en merk dat de dekens onder me nat worden. Shit. Ik huil.
Ik hoor geklop op de deur. Ik antwoord niet.
“Tom? Mag ik alsjeblieft binnenkomen?”�, hoor ik Bill vragen.
Ik reageer nog steeds niet. Hij mag niet zien hoe erg ik dit vind, en hij mag al helemaal niet weten waarom ik dit erg vind.
Ik hoor zacht gemompel op de gang, en hoor iemand weglopen.
Zachtjes gaat de deur open.
“Tom?”�, Bill’s prachtige stem bereikt mijn oor. “Wat is er?”� vraagt hij zachtjes, terwijl ik de vloer hoor kraken onder zijn schoenen.
“Niks”�, mompel ik in de deken. Ik kom langzaam overeind, maar ik kijk hem niet aan, want ik weet zeker dat mijn ogen nog rood zijn. “Ga maar weer naar Anouk, dat wil je toch zo graag?”� ik flapte het eruit voor ik er erg in had.
“Waar slaat dat dan weer op?”�, zegt Bill verward en met en gekwetste ondertoon in zijn stem.
“Je lag daar wel heel knus op de grond met haar.”� mijn stem slaat een beetje over. Ik voel de tranen weer op komen.
Ineens voel ik twee armen om me heen slaan. Ik begin te schokken en tranen lopen over mijn wangen. Krampachtig trek ik mijn broertje dicht tegen me aan. Ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar ik geniet hier toch wel van.
“Dat was niks, zij viel op mij.”� Er gaat een steek door mijn hart.
Bill merkte het, want hij verontschuldigde zich “Sorry, ongelukkige woordkeuze, ik viel om, ik probeerde overeind te komen, zij duwde mij weer omver en toen probeerde ik me aan haar arm overeind te houden, maar in plaats daarvan vielen we beide om.”�
Opgelucht haal ik adem. Waarom? Het wordt toch nooit iets. Hij is niet van mij en dat zal hij ook nooit zijn. Ik mag hem toch wel geluk gunnen?
Als Bill merkt dat ik weer rustig word, laat hij me langzaam los.
“Maar waarom is zou dat zo erg zijn geweest dan?”�, vraagt hij plotseling.
Ik schrik wakker uit de droom waar ik nog in zat waarin Bill en ik nog steeds knuffelden.
Shit. Die vraag had ik kunnen verwachten. Wat moet ik daarop antwoorden?
“Wacht, ben jij verliefd op Anouk?”�, zegt hij dan ineens.
Ik knik maar. Wauw broertje, je hebt zonet mijn smoes bedacht. Dank je.
Zijn ogen beginnen te glinsteren “Oh, dan ga ik jullie koppelen. Dat is zo schattig! Mijn broer is verliefd.”� Met een flauw lachje kijk ik hem aan. Ja, ik ben verliefd. Maar niet op haar. Toch probeer ik blij te kijken.
Vanbuiten straal ik nu bijna, maar vanbinnen bloed ik dood.

Anouk pov
Bill is nou zijn broer aan het troosten, dan kan ik intussen in zijn kamer op zoek gaan naar zijn dagboek. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat hij er geen heeft. Hij schrijft ook zijn gevoelens in liedjes, dus waarom niet in een dagboek? Waarschijnlijk haalt hij daar zijn inspiratie vandaan. Dat zou ik hebben gedaan tenminste.
Ik doorzoek het ladekastje naast zijn bed. Een paar boeken en een oude versleten konijnenknuffel, ik grinnik. Verder vind ik daar niks. Ik doorzoek nog de bureaula, maar ook daar vind ik alleen maar schoolboeken en een nietmachine, ik kijk in de sokkenla (je weet maar nooit). Dan schiet me ineens iets te binnen. Snel loop ik naar het kussen en steek mijn hand in de sloop. Bingo. Yes! Het is een slot-loos dagboek!
Ik ben nog aan het zoeken naar de nieuwste bladzijde, als ik ineens de deur open gaat. Ik kan niet snel genoeg het dagboek weer verbergen, en staar Bill, met mijn ogen op z’n onschuldigst, aan. Hij kijkt mij verbaasd aan, maar dan glijdt zijn blik naar mijn handen. Met grote ogen kijkt hij me aan.
“Hoeveel heb je gelezen”�, vraagt hij resoluut. Tsjonge, daar staat zeker weten iets in wat ik niet mag weten.
“Nog niks”�, antwoord ik naar waarheid. Hij was te snel binnengekomen.
“Geef hier.”�, zegt Bill. Zijn ogen spuwen vuur, maar ik zie er ook een glimp angst in. Angst dat ik iets ontdekt zou hebben misschien? Met ingehouden adem geef ik het boekje terug aan Bill. Zo te zien gelooft hij me niet.
“Bill, ik meen het. Je kwam te snel binnen, ik heb nog niks kunnen lezen.”�, zeg ik snel.
Langzaam wordt Bill kalmer.
“Ik zie nog wel een keer hoe je dit goed gaat maken. Ga nu naar Tom, dan kan ik dit opbergen op een plek waar niemand het kan vinden.”�, zegt Bill kalm.

Snel loop ik de kamer uit, en ga naar de kamer ernaast. Daar zit Tom op bed. Zijn ogen neergeslagen.
“Tom, gaat het?”�, vraag ik. “Je weet dat dat met mij en Bill net niks was, hè? Ik viel om en-.”�
“Ja, Bill heeft het me al uitgelegd.”�, onderbreekt hij me “Hij denkt nu dat….”� Hij stopt even en haalt diep adem.
Hij gaat niet verder met zijn zin. In plaats daarvan kijkt hij me aan, en komt steeds dichterbij. In shock blijf ik stil zitten. Zachtjes raken zijn lippen de mijne.
Dit kan niet. Dit mag niet. Gaat er door mij heen.


-----
AN:
Oeh, dat hadden jullie niet verwacht hè? Dat Anouk en Tom zouden zoenen?

Reacties: