FanFic.nl

Melody's Diary

Deel 2. Routine

Het geluid van mijn wekker wekt me op uit mijn slaap. Geïrriteerd ram ik het ding uit. Halleluja, maandag! Ik heb het weekend overleefd Met een rothumeur loop ik de trap af naar beneden.
"Au" sis ik zacht. Ik kijk naar beneden en zie dat pap weer een van zijn bierflesjes heeft laten liggen. De keuken is een gigantische bende. Overal liggen lege bierflesjes en halfvolle wijnflessen. Het is duidelijk dat pap vannacht nog een klein feestje heeft gehouden met Fabian. Ik trek de koelkast en trek een zuur gezicht als de bedorven lucht mijn neusgaten binnendringt. Wat is hier gebeurd? Ik duw met veel geweld de deur weer dicht en pak maar een appel uit de fruitmand. Ik moet nodig boodschappen doen. Ik loop de woonkamer in en struikel over nog meer bierflesjes heen. Op een klein bijzettafeltje ligt een zakje met wiet van Fabian. Ik laat me op de bank vallen en staar wat naar het zwarte scherm van de televisie. Dat ding doet het allang niet meer. Als ik mijn appel op heb loop ik naar boven om me om te kleden. Vandaag wordt weer een drukke dag. Eerst school, daarna naar mijn werk, boodschappen doen en vervolgens naar huis om te eten en schoon te maken, om 11 uur nog eens beginnen met mijn huiswerk en hopen dat ik het proefwerk van morgen goed maak. En nog schrijven op SM.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Met een zucht zet ik de boodschappen neer op de keukentafel. Er liggen nog meer bierflesjes dan vanmorgen. Pap is duidelijk in een verkeerd humeur, ik heb hem nog nooit zoveel zien drinken in 1 weekend. Ik stop al het eten op de juiste plek weg en warm wat pasta op van een paar dagen geleden. Met mijn schooltas in mijn hand loop ik naar mijn kamer. Het is al bijna 9 uur en mijn maag zeurt nog erger dan Fabian vroeger deed. Ik start mijn laptop op en eet ondertussen gretig de pasta op. Oké, het smaakt voor geen meter. Maar beter iets dan verhongeren.

Hallo dierbare lezers
Vandaag, maandag, was een verschrikkelijke dag. School sucks, ik breek om de 10 seconden mijn benen over verdwaalde bierflesjes en het stinkt naar wiet. Fab heeft weer geblowd in huis. Hoe kon het zo verschrikkelijk misgaan met hem? Een paar jaar geleden was hij nog zo goed, zo voorzichtig en verantwoordelijk. Nu is hij niet meer Fab.
Als ik over straat zou lopen en hem tegen zou komen in de staat waarin ik hem 's nachts om 3 uur aantref, zou ik hem niet herkennen. Hij is niet meer mijn grote broer die me troost als ik verdrietig ben of die bezorgd op me af komt rennen als ik van de schommel af ben gevallen. De tijd gaat zo snel, dat je soms zo druk bent met je zorgen te maken dat je het maar gewoon laat gebeuren. Let op wat je doet, geniet van ieder moment die je met je familie hebt. Ik spreek uit ervaring, het kan zo voorbij zijn.
X Sas

Reacties: