FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*9

er werd op men deur geklopt. men adem stokte even.
'B..bezet.'
'kom eruit bill,alsjeblieft.'
het was een meisjesstem. wat doet zij hier,het is de jongenswc! en hoe kent ze men naam,wie is zij? maar als ze alsjeblieft zegt,betekend dat dan niet dat ik een keuze heb? ik kan kiezen of ik eruit kom of niet. niemand die me dwingt voor weet ik veel wat. eigenlijk was haar stem best wel..zacht en lief. zou ze het goed met me menen?
ik deed de deur dan toch maar van het slot en ging naar buiten. er stond een meisje voor me en ineens omarmde ze me. dat zorgde er dan weer voor dat ik ging huilen. ze wreef troostend over men rug.
'stt,het is goed bil..'
'wie..wie ben jij?'
'ik ben nikkie. ik ben je nieuw buurmeisje.'
'buurmeisje?'
'ja,de famillie naast jullie is toch verhuist? wel,ik woon daar nu met men vader.'
'oh..wist ik niks van..'
ze liet me weer los en veegde een traan van me weg.
'gaat het weer een beetje?'
'ja..gaat wel..maar hoe ken je mij?'
'ik heb aan je andere buur gevraagd wie er woonde en die zij je naam.'
'ow. sorry dat ik het niet wist dat je er kwam wonen..'
'is niets. blij om kennis te maken.' ze stak lachend haar hand uit. ik moest ineens lachen van haar grappig gezichtje dat ze erbij trok. ze sloeg een arm om men schouder en we lachten allebij. dat deed zo goed...
'ik ben blij dat je terug kan lachen..'
'ja..bedankt nikkie.'
'graag gedaan. hey,gaan we na school anders naar mijn thuis?'
'uhm..ik weet niet..ik ben wel uhm.. ik uh..'
'geen schrik,ik heb geen bijbedoelingen ofzo. geen date.ik heb trouwens toch al een vriendje.'
'oh,wist ik niet.'
'tuurlijk niet,we kennen elkaar nog niet. maar ik moet nu terug naar de les. ik zie je na school bij me thuis?'
'ok. bye nikkie.'
'bye bill.'
ze ging weer weg en ik veegde even men uitgelopen make up af en bracht die opnieuw aan. daarna ging ikzelf ook maar terug naar de klas. ze keken me allemaal aan. de leerkracht schudde zijn hoofd. waarschijnlijk is hij teleurgesteld omdat ik niet zei wat er was. sorry hoor,maar ik voel me er zo al niet goed bij,dan ga ik dat zeker nier vertellen aan een MAN! zot... ik ging op men plaats zitten en pakte men boeken. ik deed alsof ik mee deed,maar men gedachten zaten ver weg. bij tyson maar ook bij nikkie. ze heeft me getroost en dat heeft nog nooit iemand voor me gedaan,in heel men leven. zou ze te vertrouwen zijn? zou ze het menen,geen grap? ik denk wel dat ze het echt meende,ik herken die blik in haar ogen.die blik die zegt:ik ben er voor je.'
ik ga na school zeker langs haar thuis. ik wil zo graag eindelijk aan iemand men verhaal vertellen,ook al is het nog niet lang geleden. ik kan het niet voor mezelf houden,want het vreet me op. ik hoop dat nikkie het zal begrijpen. dat zou me echt goed doen. maar ik vertrouw ze. nu al. die blik van haar ogen geeft me vertrouwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.