FanFic.nl

We've found what we need.

Chapter 26:

Jared:
Ik lachte, ik was al lang niet meer zo gelukkig geweest. Ik nam snel een hap popcorn, ik vroeg me af hoe het nu met Shannon was. Het werd opeens ongewoon stil, we wisten allebei blijkbaar niet meer wat we moesten zeggen. Ik vond de film geweldig, al zijn films waren geweldig. Sarah was ook stil, ik wist niet goed wat ik met deze stilte moest doen, het ijs breken of gewoon verder kijken? Ik besloot gewoon verder te kijken, ik merkte wel wanneer het ijs wat aan het smelten was. Ik lette niet meer op de film, ik dacht terug aan al die jaren... Eerst als acteur en nu als zanger. De papparazzi, al die interviews... Met die interviews waren soms vragen pijnlijk in de roos, de band kon dat vaak oplossen door er snel een grapje tussen te gooien., we konden elkaar goed aanvoelen wanneer het niet meer leuk was. Ik had verschijdene vriendinnen gehad, het was uieindelijk niets geworden. "Ik had een moeilijke persoonlijkheid om mee samen te leven." Ik dacht eranders over, misschien was ik niet de makkelijkste maar de liefde was ook gewoon op. Iets was journalisten nog steeds niet begrijpen, die moeten iets boeiends hebben over vreemdgaan of over geweld. De tour was weer bijna begonnen, ik zou Sarah tickets geven voor de 3 shows in Nederland, we traden daar graag op. Het was een rustige plek, maar met leuke enthousiaste fans, ook Sarah.
Ik pakte mijn Fanta, ik had dorst gekregen, mijn hand raakte perongeluk die van Sarah, ik schrok en trok hem snel weg.

Shannon:
Ik dacht terug aan mijn jeugd, Jared en ik hadden een goede band. Hij wou meestal wel naar mijn gedrum luisteren, todat ik ouder werd natuurlijk toen riep ik hem ook niet. Jared werd acteur, en later vormde we 30 seconds to mars. Ik was zo blij toen we doorbraken, mijn grootste droom die ik al heel mijn leven had gehad. Natuurlijk was het soms vervelend al die fans en interviews, maar ik zou er geen afscheid van kunnen nemen, en geen 30 seconds to mars, geen zoé.
Ik zag een hand voor mijn ogen zwaaien, ik kwam snel terug in werkelijk heid. 'SHANNON, SHANNON! HET LUKTE ME!" ik lachte en keek naar Zoé, ik voelde me best trots. lachend pakte ik haar drumstokjes, k zou nu gaan drummen. "Zoé, daar staat nog een gitaar, speel een deuntje ik ga invallen. " ik was blij dat ik een gitaar had, in de studio was het geweldig om te improviseren met haar, en dat wou ik graag nu weer doen. Zonder Tomo die de hele tijd omg- gezichten trekt.

Reacties: