Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » "Obsessie" [afgewerkt!] » Chapter 6.
"Obsessie" [afgewerkt!]
Chapter 6.
Dit keer viel Bill wel inslaap in de auto. Hij zag steeds weer die jongen in zijn dromen. Bill werd wakker toen de auto tot stilstand kwam. Hij opende eerst een oog, daarna volgde het andere. “We zijn er!”¯ riep Simone uit. Bill glimlachte blij en maakte meteen zijn gordel los. Gordon parkeerde de auto op de grote parking aan het hotel. Bill sprong uit de auto en snoof de zeelucht op. Het was alweer drie jaar geleden dat Bill naar de zee was geweest. Maar daar herinnerde hij zich niet veel meer van. Hij was toen drie, bijna vier. Bill liep al naar het hotel toe. Simone en Gordon kwamen hem achterna. Ze checkten in, maar ze konden pas om drie uur in hun kamer komen, dus gingen ze alvast even naar het strand. Simone nam een tas uit de auto en Bill nam zijn schop en emmer. Hij zag het zandkastelen bouwen nu al zitten. Ze moesten nog maar de weg oversteken en dan over de duinen en ze waren er al. Bill rende het strand op. Gordon en Simone liepen vertederd achter hem aan. Bill had zijn schoenen en sokken al uitgetrokken toen Simone en Gordon bij hem aankwamen. Bill wees naar het water. “Vooruit,”¯ gniffelde Simone. Bill had zijn zwemshort al aan. Hij rende richting het water. Gordon ging met hem mee om even een oogje in het zeil te houden. Simone lette op de spullen. Bill sprong over de golven heen, wat natuurlijk geen zin had, maar hij had er plezier in. Hij was al meteen helemaal nat. Het zout lag op zijn lippen. Hij likte er eens over en trok toen een vies gezicht. Gordon moest lachen. Dat liet Bill niet ongestraft. Hij spetterde veel water op Gordon, waardoor hij een gilletje slaakte. Bill lachte, hier had hij veel plezier in. “Heey jij kleine!”¯ riep Gordon. Bill liep weg. Hij viel wel bijna een paar keer door de golven die tegen hem op kwamen. Gordon liet zich expres in zee vallen en riep om Bill zijn hulp. Bill ging dan op zijn beurt Gordon omhoog helpen om hem daarna weer in zee te duwen.
Na hun zwempartij gingen ze weer het strand op. “Lekker gezwommen?”¯ vroeg Simone. Bill knikte en liet zich op het zand vallen. Gordon nam een handdoek en droogde zich een beetje af. Een ijskar kwam voorbij rijden. Bill wees ernaar. “Wil je ijsje?”¯ vroeg Gordon. Bill knikte hevig. “Kom, we zullen er één gaan halen,”¯ zei hij. “Breng er voor mij ook één mee,”¯ vroeg Simone. “Ja, is goed,”¯ zei Gordon. Hij nam geld en nam daarna Bill zijn hand vast. Samen liepen ze richting het ijskar. Bill wees naar het waterijsje dat op een raket leek. “Drie keer die raket,”¯ zei Gordon. De man gaf de ijsjes en Gordon betaalde. Bill maakte meteen zijn ijsje open en begon er aan te likken. Dat de raket rood kleurig was maakte hem nog meer blij. Gordon begon ook aan zijn ijsje te likken en gaf het ijsje voor Simone aan Simone. Bill ging even op het zand zitten om zijn ijsje op te kunnen eten.
Na het ijsje ging Bill een zandkasteel bouwen. Hij nam zijn schop en begon te graven. Na zeker een halfuur stond er een redelijk groot kasteel. Uitgeput plofte hij langs Simone en Gordon. “Wat heb jij dat mooi gemaakt,”¯ zei Simone vertederd. Bill glimlachte trots. Gordon nam met zijn mobiel een foto van het kasteel. “Ga er even bijzitten, dan hebben we een leuk aandenken,”¯ zei hij. Bill kroop langs zijn kasteel. Gordon nam een foto. “Kom op Bill, lachen!”¯ riep Gordon hem toe. Maar Bill hield zijn gezicht neutraal en poseerde op alle manieren. “Hij wordt nog eens een model,”¯ lachte Gordon. Simone lachte even. “Hij zou het goed doen,”¯ zei ze. Bill stond op en keek over zee. Hij vroeg zich af wat er achter die lijn zou zijn. “Zullen we gaan inchecken?”¯ vroeg Gordon. Bill knikte. “Ja, kom, trek je kleren maar weer aan Bill,”¯ zei Simone. Bill trok zijn broek en shirt weer aan. Hij was ondertussen weer helemaal droog.
In de tussentijd dat Simone en Gordon aan het inchecken waren, keek Bill even rond. Een podium trok zijn aandacht. Bill sloop de zaal binnen en kroop op het podium. Hij greep de micro en liep rond op het podium. “Wat doe je hier?”¯ werd er geroepen. Bill schrok en liet de micro vallen. “Je mag hier niet komen!”¯ zei een man. Bill werd angstig. De man kwam dichterbij, hij wilde enkel Bill uit de zaal brengen. Bill kreeg een woedeaanval. Hij kon er niet tegen dat mensen aan hem zaten, want de man had ondertussen Bill zijn arm vast. Bill begon de man te schoppen en te slaan. Zonder een enkel geluid te maken. De man bracht Bill uit de zaal. Gordon kwam aanlopen. “Ah, sorry meneer, heeft hij u lastig gevallen?”¯ vroeg Gordon. Bill liep naar Simone toe. “Echt sorry, hij heeft een probleem, snapt u,”¯ zei Gordon zacht. “In zijn hoofd?”¯ vroeg de man. Gordon knikte licht. “Het was niet erg, hij kan misschien vanavond naar het concert komen als hij toch zo geïnteresseerd is,”¯ zei de man. “We zien wel,”¯ zei Gordon. “Tot ziens …”¯ “Gordon,”¯ maakte Gordon zijn zin af. “Jög,”¯ zei de man. “Wel, tot ziens, Jög,”¯ zei Gordon. Ze gaven elkaar een hand en gingen toen elk een andere kant op. “Wat was je aan het doen?”¯ vroeg Simone toen Gordon terug kwam. “Bill was die zaal ingelopen en die man bracht Bill naar buiten, hij was in alle staten,”¯ zei Gordon. Hij keek naar Bill die nu weer totaal kalm op een bank zat rond te kijken. Simone zuchtte. “Het wordt nog moeilijk,”¯ mompelde ze. Gordon gaf Simone een steunende zoen. “Kom je Bill?”¯ vroeg Gordon. Bill sprong van de bank af en liep achter Simone en Gordon aan. Simone stak het kaartje in de deur en meteen ging de deur open. De kamer was groot en luxueus. Bill keek zijn ogen uit. Hij glimlachte breed en ging op een bed zitten. Hij ging liggen en genoot van de zachtheid onder hem.
Zomer 2008(;
Reacties:
aaaw dit is idd schattig.mr ook verwarrend idd vanwege Jög.
liefteren?
Ik wil nog eens zeggen hoeveel ik van dit verhaal houd, en hoeveel ik tevens ook van jou houd <3
haaa, Billy is gewoon zo schattig!!!
Serieus, kan je simone niet laten ontvoeren ofzo, dan kan ik die schattige jongen adopteren
Haa, ik kan echt niet wachten tot hij Tom tegen komt!!!
Snel verder!!!
2008, een mooi jaar.