FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*11

de bel ging weer. ik stopte men kladboekje dan amar terug weg en stapte naar de rij. ik ging achteraan staan en keek naar de grond. ik haat het om in dezelfde klas als tyson te zitten. ik voel me zo gevangen. ik heb echt wel schrik. wat als hij zijn vrienden verteld wat hij heeft gedaan? ik durf nu al amper naar school gaan. ik ging op men vast plekje zitten en pakte men kladboekje. ik heb men boeken niet bij,dus schrijf ik het zo wel mee op. de leerkracht begon een heel verhaal over de oertijd te vertellen. ik luisterde al lang niet meer. men gedachten dwaalden af naar gisteren. de beelden die ik zag waren alles behalve fijn. die beelden zullen altijd in men hoofd blijven zitten vrees ik. ik wil ze vergeten,ik wil het niet meer zien. ik wil de pijn niet meer voelen.
'bill kaulitz! opletten,waar zit je weer met je gedachten!'
'bill heeft een wilde nacht achter de rug meneer,haha.' hij grijnsde vals naar me en ik wou in huilen uitbarsten. waarom moest hij dat nu zeggen! ik wou het toch helemaal niet!
'tyson,ik hoef die opmerkingen niet. wat bill in zijn vrije tijd doet hoef ik niet te weten.'
ik kan wel door de grond zakken. een leerkracht hoort niet te weten wanneer ik 'een wilde nacht' heb gehad. en trouwens,hij zou niet eens willen weten wí t voor een wilde nacht. o,nee,ik voel iets omhoog komen.
ik stak snel men hand op. 'wat is et nu weer bill?'zei hij. 'ik moet..' meer kon ik niet zeggen. ik gaf over op men bank. smakelijk,maar het kwam en ik kon het niet tegen houden. de gedachte aan gisteren is gewoon teveel. ik stond snel op en liep de klas uit. ik liep snel naar de wc's aan de overkant van de speelplaats en gaf verder over in een hokje. ik liet me op men knieen vallen en hong over de wc. ik trilde helemaal,ik voel me zo koortsachtig. ik zal toch niet ziek worden? of zijn het gewoon de zenuwen? het deed in ieder geval wel goed dat alles eruit was. het was toch alleen maar water,want ik heb sinds gisteren er nog niet aan gedacht om te eten. daar staat men hoofd nu echt niet naar. ik stond trillerig op en ging het hokje uit. ik keek in de spiegel en al wat ik zag was een gebroken persoon. hoe kan ik me nu ZO vreselijk voelen door een verkrachting? zo erg is dat toch niet,of wel?
ik weet niet meer wat ik moet denken. het lijkt wel alsof ik mezelf hier zielig vind. een verkrachting is helemaal geen big deal. zoiets gebeurd dagelijks over de hele wereld en je hoort nooit iets over 'het verwerkingsproces' zoals de politie het noemde. waarschijnlijk zijn al die mensen niet geshokeerd of ziek of weet ik veel wat nog. ik ben vast weer gewoon aan het overdrijven,zoals altijd. ik maak van een mug een olifant. ik moet er gewoon niet meer aan denken,dan gaat het wel over. ik wil niet zielig doen. en toch voel ik me helemaal niet goed...
overdrijf ik met dit alles? ben ik echt zielig aan het doen? verkrachting is toch allendaags,niet? ...

Reacties: