FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*15

volgende morgen wed ik wakker van een barstende hoofdpijn. ik stond op en ging douchen. ik voel me nog steeds vies. het is nog maar twee dagen geleden en het lijkt alsof ik er al eeuwen mee rondloop. ik voel me toch wel een beetje beter nu dat ik nikkie heb. ik ben blij dat ik het haar verteld heb,ook al is het een ongemakkelijk onderwerp voor me. maar voor geen geld ter wereld laat ik me testen,ik hoop dat zij dat ook begrijpt. na de douche,kleedde ik me om en ging naar beneden. ik liep direct naar de voordeur zonder naar de zetel te kijken. elke keer als ik ernaar kijk,dan maak ik het weer mee. dan zie ik de beelden enz. maar ik kan de zetel niet weggooien,dan heb ik niets om mensen op te laten zitten. niet dat er veel mensen komen,maar toch. als nikkie ooit eens naar men huis komt,dan kan ik ze toch niet op de grond laten zitten hé. anyway,ik ging door. ik sloot de voordeur achter me en legde de sleutel achter een plant. lekker origineel. ik stapte op men fiets maar ging niet zitten. het deed nog steeds verschrikkelijk veel pijn. ik fietste heel traag en ik was er pas een half uur later. ik heb echt geen zin. ik wil niemand zien,vooral tyson niet. ik wil alleen thuis zijn en me opsluiten. misschien langs nikkie gaan. ze lijkt me een lief meisje. ik hoop dat ik haar nog altijd kan vertrouwen na wat ik gezegd heb.
toen ik dan eindelijk aankwam bij school,was de bel al lang gegaan. fijn,nu ben ik nog te laat ook. maar misschien is dat ook wel beter,dan moet ik niet teveel mensen onder ogen komen. ik voel me echt zo onzeker en doorzichtig. men lip is nog altijd half gescheurd en die draad die erdoor zit is niet mooi. zelf men blauw oog is er nog. alleen is het meer paars groen achtig dan blauw. ik voel me precies een doodgeslagen schaap ofzo iets.
ik slikte snel een traan weg en ging naar het secreatariaat. ik gaf men agenda en ze schreven in dat ik te laat was. daarna moest ik naar men klas gaan. dat had ik dus al gevreesd. het is natuurlijk logisch,maar ik wil niet. ik wil niet in één ruimte zitten met hém. ik kan hem niet aanzien. zijn valse lach zegt alles wat zijn vuil hart denkt. die blik in zijn ogen zegt genoeg om me bang te krijgen. hij vond het leuk. hij vind het nog steeds leuk...
ik verzamelde al men moed en stapte de klas binnen. direct richtten alle gezichten zich op me,terwijl ik op men plekje ging zitten en men boek nam. ik keek ernaar,ik wil gewoon niet naar de kijkende mensen zien.
'bill. waarom was je te laat?'vroeg de leerkracht. oef,het is een andere als gisteren. 'uhm,ik heb me overslapen meneer.'zei ik. ik hoorde gefluister en een klein lachje. ik moest nog niet eens kijken om te weten dat het tyson was. hij wil me kwetsen,me diep in de put trekken. maar waarom? waarom ik? wat heb ik ooit gedaan...
de les hervatte zich en ik deed zo goed ik kon mee. ik was er alleen nog steeds niet bij met men gedachten. tyson beinvloed gewoon heel men denkvermogen. ik krijg het niet uit men hoofd. er bleef maar één vraag in men hoofd galmen. één vraag die misschien heel men leven kan veranderen. één vraag die ik niet wil beantwoorden. één vraag waar ik bang voor ben om ze te stellen. die éne vraag.. heb ik aids nu? ... ik moet met nikkie praten in de speeltijd. ik heb me van gedachten veranderd denk ik. ik wil het weten...ik wil nog niet dood...niet door hém...

Reacties: