FanFic.nl

WORDKILLER

Hoofdstuk 17

De twee daarop volgende weken was de school gesloten zodat de politie er onderzoek kon doen. Peter en zijn collega, die zich de eerste keer als Steven voorstelde, zijn regelmatig bij Tom en Bill langsgekomen voor het onderzoek en twee agenten houden nog steeds dag en nacht het gebouw in het oog. Peter had me ook gezecht dat ik beter weer naar huis kon gaan, maar mijn ouders hebben besloten om een tijdje naar de zee te trekken nu ik er toch niet ben, dus gaat dat niet.
Aangezien de agenten klaar zijn op school gaat die vandaag dus jammer genoeg ook weer open. Wanneer ik onder kom zie ik Bill met wallen onder zijn ogen, maar toch klaarwakker, in de zetel zitten. Tom komt uit de keuken met een tas thee in zijn handen en gaat naast Bill in de zetel zitten.
"Gaat het een beetje?"
Vraagt hij terwijl hij zijn broer de tas overhandigd. Bill schud zijn hoofd en neemt een slok van de thee.
"Bang?" Vraag ik gapend. Tom knikt en ontfermd zich dan weer over zijn broer. Ik slof verder naar de keuken en mompel een 'morge' om Amy even te laten weten dat ik ook nog iets wat leef. Ik ontvang een 'morge' terug en zet me dan met een groot glas cola naast Amy aan de tafel. Ik heb gewoon geen honger, dus dan is cola een goed alternatief, vind ik. Nadat ik mijn glas op een kwartier leeggedronken heb, maak ik enkele boterhammen die vervolgens in mijn rugzak verdwijnen. Mijn rugzak drop ik naast de zetel maar nog voor ik de kans krijg om te gaan zitten, gaat de bel. Amy schiet de keuken uit en gaat naar de deur waardoor ik alsnog kan gaan zitten. Bill drinkt de laatste slok van zijn thee en Amy komt iets of wat teleurgesteld de living weer binnen.
"Slecht nieuws, de taxi is er."
Een van de twee agenten die voor onze veiligheid zorgt gaat naast Amy staan om duidelijk te maken dat zij ons naar school brengen. Ik zie dat Bill een paniekaanval nabij is en zijn hand waarmee hij zijn lege tas vasthoud begint te trillen. Tom merkt het ook en neemt de rode tas uit zijn handen om het veilig op de tafel neer te zetten.
"Nee, nee! Ik ga echt niet, Tom!!"
"Bill, ik begrijp dat je bang bent, het is oke. Maar je moet nu even doorbijten, er gebeurd niets, echt waar. We zijn nu met zijn drieën en we laten je geen seconde meer alleen dus er kan je echt niets overkomen." Tom staat recht en reikt zijn hand uit naar zijn broer. "Kom."
Bill sluit zijn ogen en zucht, maar grijpt uiteindelijk toch de hand van zijn broer en staat recht. Een glimlach verschijnt op het gezicht van iedereen, behalve Bill, en we nemen allemaal onze rugzakken die met een kleine moeite over een schouder gegooid worden. Stilzwijgend volgen we de agent en stappen in het blauwe busje dat tegenover de ingang van het appartemant staat. De deur wordt dicht geschoven en zodra de man de deur aan de passagierskant weer dichtgegooid heeft start zijn collega de motor.
"We brengen jullie nu nog naar school, en dan gaan we terug naar het kantoor. De afgelopen twee weken is er niets verdacht gebeurd dus jullie zijn veilig nu. Neem straks de bus maar, maar blijf wel voorzichtig."
We knikken allevier en voor de rest blijft het stil.
Aangekomen op school stappen we uit en meteen rijdt het busje weer weg. Naast elkaar lopen we naar het gebouw, maar na enkele meters hebben we al door dat Bill niet volgt. We kijken achterom en zien dat hij angstig nog steeds op dezelfde plaats staat. Tom gaat naar hem toe en doet dan teken dat we niet op hen moeten wachten. Amy en ik knikken en gaan verder naar de speelplaats.

[reacties??]

Reacties: