Hoofdcategorieën
Home » 30 Seconds to mars » We've found what we need. » Chapter 27:
We've found what we need.
Chapter 27:
Sarah:
Ik trok mijn hand snel weg, ik merkte dat ik een knalrode kop had. Beschamend keek ik verder naar de film, hij kon mijn hoofd niet zien in het donker maar toch probeerde ik zo snel mogenlijk mijn eigen kleur weer terug te krijgen. Ik nam langzaam hapjes van mijn popcorn, ik durfde nu niet meer opzij te kijken naar Jared of een grapje te maken. Ik vond het jammer aan Alice dat ze bij het einde niets iets kreeg met de hoedenmaker, ik vond hem zo gaaf. Mijn hand tintelde, zijn aanraking voelde prettig. Ik keek bewonderend naar de vlinder op het einde, ik vond dat prachtig gemaakt en vond het echt vet. Ik stond op en pakte mijn jas, ik durfde nog steeds niet echt naar Jared te kijken, ik was nou eenmaal niet dapper en had geen zelfvertrouwen. Toen we eenmaal buiten stonden, moest ik wel naar hem kijken en iets zeggen. "Vond je hem leuk de film?"dat was een veilige vraag, die kon ik gerust stellen. Hij knikte overtuigend, hij voelde zich blijkbaar ook niet meer helemaal op zijn gemak. "Die scene met die vlinder is echt geweldig, alsof ik hem kon vasthouden, ik heb vlinders altijd al best wel gaaf gevonden..." Ik lachte voorzichtig, niet te overdreven. Ik vond het leuk dat hij die scene ook zo goed vond, het had verder niet echt iets met de film te maken. We stonden een moment stil, ik dacht aan hoe vrolijk we waren toen we binnenkwamen, en hoe erg ik aan die aanraking dacht... Ik werd ruw verstoord door mijn ringtone, the kill.
I know now, this is who I really am
Ik nam hem snel op, ik moest denken aan dat interview met Jared, over dat mensen zijn songs als ringtones hadden. Hij had gezegd dat hij ze dan zou aanvallen, nu glimlachte hij alleen kort naar mij.
"hey Roel," ik was Roel helemaal vergeten, ik had niet meer aan hem gedacht sinds ik weer alleen was met Jared.
"Sarah, hoe laat kom je terug in het hotel? please, het is hier dódenlijk saai, zelfs een goudvis met ADHD zou in slaap zijn gevallen."
Ik kon me wel voor mijn kop slaan, maar waar was Zoé? ze was nu wel heel lang weg geweest voor een ommetje... Ik keek naar Jared, hoe kon ik me hieruit redden? "Roel, ik kan nu echt niet komen... Ik heb nu iets wat ik even moet doen, en daar kan je echt niet bij zijn.. Ik zal morgen de hele dag leuke dingen doen..." ik wist dat hij daaar niets aan had, hij wou nu iets leuks doen en ik was er niet voor hem... hij had die meet & great kaartjes met mij willen delen, en dan liet ik hem zo in de steek, ik was een trut. "Oh. Oké.... weetje het zeker? " Ah damn, ik was zo hard en bot soms, ik verafschuwde mezelf. Opeens voelde ik een hand langs mijn hoofd schuren, Jared pakte mijn mobiel en begon tegen Roel te praten. Ik hoorde het hem tegen Roel uitleggen, ik moest lachen aan de gedachte van Roel zijn hoofd nu... Maar ik voelde me niet helemaal lekker. Ik had zo'n groot bericht geheim gehouden voor hem. Jared gaf lachend mijn telefoon terug, "hij snapt het probleem nu." ik lachte, zou het nu weer wat vrolijker worden tussen ons? was de spanning weg? lachend pakte hij mijn arm, kon ik laat je mijn huis zien, of nouja.. de vuilnisbelt. Hij gaf mij een knipoog. Ik voelde me zo licht als een veertje, zijn aanwezigheid had invloed op me, ik kon zo de hele wereld aan.
Reacties:
ik word altijd vergeten
altijd en dan praat ik ineens met jare leto. je vind hem belangrijker dan mij?... nu word ik deprisief
^^hihihi!! heyheyhey afmaken he!!!! uitschrijven he verdsorie! stom verhaal stom verhaal niks daarvan!
XD
xx
Helemaal geen stom verhaal!
Maar nu ben ik wel erg benieuwd naar de volgende ^^