FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*17

ik stapte de klas mee binnen en ging terug op men vaste plek zitten. de leerkracht begon te zagen over wiskunde. ik deed alsof ik aandachtig aan het luisteren was,maar eigenlijk was ik maar gewoon wat voor me uit aan het staren. ik heb wel het gevoel dat iemand naar me zit te kijken. maar ik wil niet zien wie het is,het kan me niet schelen. ik heb echt geen behoefte om nog meer pesters aan te lokken. alleen werd ik het gevoel niet los dat het niet echt een pester is. ik durfde alleen niet te kijken. zoals ik al meerdere keren dacht,dacht ik nu ook weer dat ik doorzichtig was. zo voelt het toch. ineens bonkte er een vuist op men tafeltje! ik verschoot keihard en vloog achterover. men hoofd kwam pijnlijk tegen de grond terecht en ik kreunde pijnlijk. ik hoorde overal gelach. dan kwam er een gezicht boven me hangen,de leerkracht. 'zo zo,niet aan het opletten kaulitz!?'riep hij. ik kreeg schrik. zijn gezicht was te dichtbij! ik kroop snel achteruit en klom recht. de leerkracht keek me kwaad aan en ging terug naar voor. ik ging zitten en staarde naar men boek dat voor me lag. ik voel gewoon dat ik een rode kop heb. dat gelach heeft me niet goed gedaan. ik voel me zo klein,zo zwak,zo alleen,zo eenzaam...
'kaulitz! zit je nu weer te dromen! let op godverdomme of ik haal je ouders erbij!' riep hij. snel keek ik naar voor. hij mag men ouders er niet bijhalen! want die heb ik niet... hij mag dat zeker niet te weten komen,want voor geen geld ter wereld ga ik weer in een weeshuis! aangezien ik nog niet volwassen ben,mag ik dus niet alleen wonen. en eens je in zo'n weeshuis zit,mag je er pas uit als je minstends 21bent. en zolang hou ik dat zeker nooit vol! ik richtte men ogen aandachtig op de rare cijfers op het bord en lette deze keer wel echt op. ik wil geen risico ingaan. niemand op school heeft ooit om men ouders geroepen en zo wil ik het houden. zelf op oudercontacten hebben ze nooit iets gemerkt. ik heb soms gezegd dat ze ziek zijn,niet kunnen komen en ik heb één keer een koppel betaald om men ouders te spelen,omdat het school achterdochtig begon te doen. het koppel was ongeveer 39,dus het school slikte de leugen. ik heb voor die leugen wel 400 euro moeten neerleggen,anders ging het koppel niet akkoord. ze vonden het niet goed wat ik deed. maar ik heb ze kunnen overtuigen. je wil waarschijnlijk niet weten hoe ik trouwens aan dat geld ben gekomen. ik heb het moeten stelen... hoe moet ik het anders doen. ik zit op school en mag nog niet werken. en ik heb geen lieve oudertjes die me geld geven dusja. soms voel ik me daar wel slecht bij,dat ik heel het school voorlieg dat ik een prachtig leventje heb. maar hen de waarheid vertellen? dat nooit. na een tijdje ging de bel en was het lessenwisseling. de kwade leerkracht ging weg en een andere kwam. weer die ene die 'met me inzit'. ik kan die vent niet uitstaan. hij behandeld me precies alsof ik elk moment in twee ga breken. waarom zou hij me toch zo behandelen?! maar ik liet men haat niet merken en pakte men boek engels. ik deed braaf de oefeningetjes mee en luisterde naar wat hij allemaal vertelde. de rest van de klas was ook redelijk stil. ik voelde alleen dat er iemands blik op me rustte. en dat gaf me een onaangenaam gevoel. ik keek even schuin voor me en zag dat het die ene tom was die naar me keek. maar hij wendde snel zijn blik af toen ik hem aankeek. gelukkig maar. waarom zou hij zo kijken? heb ik iets aan men gezicht hangen? of plant hij een 'pestaanval' of zoiets? het is zo moeilijk om hoogte te krijgen van mensen. we zijn een raar ras. en ja,trouwens. ik ga als de bel direct gaat,me verontschuldigen aan nikkie. ik heb me een beetje stom gedragen. en ik ga naar haar luisteren. ik ga terug proberen vertellen dat ik me toch wil laten testen. maar wil ik eigenlijk wel het resultaat weten...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.