FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

26. Free like a bird

Lena's P.O.V.
"Je hebt gelijk. Ik doe wat ik denk dat juist is. En op dit moment is er maar één ding wat juist is." En voor ik helemaal door had wat er gebeurde voelde ik zijn lippen op de mijne drukken. Ik sloot mijn ogen en sloeg mijn armen om zijn hals. Fred's armen gleden om mijn middel en trokken me dichter tegen hem aan, terwijl onze kus zich verdiepte. Na een tijdje moest ik me van hem losmaken zodat ik naar adem kon happen. Hij glimlachte, terwijl hij mijn haar uit mijn gezicht duwde. "Wow." Ik grinnikte.
"Wow." Er klonk een knal en George verscheen op het bed tegenover ons.
"Oeps, sorry." Ik gromde.
"Kun je daar nou eens mee ophouden!" George lachtte.
"Waarmee?" Vroeg hij zo onschuldig mogelijk.
"Met telkens binnenvallen op die ongelukkige momenten." George wou antwoord geven, maar Fred gooide een kussen naar zijn hoofd.
"Opzouten broer."
"Ik kwam alleen even een boodschap van mam doorgeven. We moesten haar beloven dat we onze spullen vandaag nog inpakten aangezien de trein overmorgen al vertrekt." Ineens werd ik zenuwachtig. Overmorgen? Ik merkte niet dat George de kamer verliet.
"Lena? Lena, gaat het wel?" Fred zwaaide voor mijn gezicht. "Hé, wat is er aan de hand?"
"Ik- Gaan we overmorgen al naar Zweinstein?" Hij knikte.
"Je bent toch niet zenuwachtig, of wel soms?" Ik knikte. "Dat is helemaal nergens voor nodig, geloof me maar." Ik keek hem aan en een glimlach verspreidde zich over zijn gezicht. Zachtjes streelde hij mijn wang. "Zullen we naar buiten gaan?" Ik antwoorde ja en liep naar Ginny's kamer om een trui aan te gaan doen.

Fred's P.O.V.
Ik liep naar beneden en zei tegen mijn moeder dat ik met Lena naar buiten ging. Ze waarschuwde me dat we niet te lang weg moesten blijven en dat ik er voor moest zorgen dat onze koffers klaar moesten zijn voor we gingen slapen. Ik knikte en zag Lena naar beneden komen. Ze droeg een simpele zwarte spijkerbroek, een paar gympen en een lichtblauwe trui. Ze liep naar me toe en pakte mijn hand. Ik zag mijn moeder glimlachen toen onze vingers in elkaar haakten en Lena stralend naar me op keek. Ik lootste Lena mee naar buiten naar het open veld waar we altijd zwerkbal speelden, daar haalde ik mijn toverstok uit mijn zak en richtte hem naar de schuur.
"Accio bezem!" Binnen een paar seconden vloog er een bezem uit de schuur naar ons toe. Ik ging erop zitten en gebaarde Lena dat ze naar me toe moest komen. Ze liep onzeker op me af. "Rustig maar, ik bijt niet." Ik stak mijn hand uit en hielp haar op de bezem. Zo gauw we beiden zaten steeg ik op en ik voelde hoe ze zich aan me vast klampte. Naar mate we langer vlogen, ontspande ze zich ook steeds meer en begon ze te genieten. Ik merkte dat ze hetzelfde vogelvrije gevoel kreeg dat ik ook altijd krijg als ik op een bezem zit. Na een tijdje samen gevlogen te hebben keek ik op het versleten horloge dat ik droeg en zag dat het al half 11 's avonds was. We begonnen aan de terugweg naar Het Nest, waar ik de bezem opborg en we samen naar binnen liepen. Ik riep dat we terug waren en we gingen door naar Ginny's kamer, waar al Lena's spullen lagen. Lena duwde de deur open en deed het licht aan.

Reacties: