FanFic.nl

Life is like hell

Cyntia und Robiert?

"dürstieken!" Riep de man.
Omg hij had blijkbaar een duits accent.
"Waarom maken we sokken?" Floepte Roel eruit.
"Dierüm!" De man liep verder naar binnen.
Ik knipperde met mijn ogen, hij kwam op mij aflopen?
"Cynita!" "Is das dein Vriendjü?" Vroeg de man, ik had even nodig om hem te begrijpen.
"ehh.. nee meneer..ehh.. dat is .. Roel." Ik vond die man dood eng.
"Robiert!" De man keek Roel aan.
"Robier und Cyntiaa" "Orsula!" Riep de man.
Er kwam een raar dik wijf aan gerend.
"Oeh meine liebe Kiendertjes" Sprak de vrouw.
Roel en ik keken elkaar met een 'wtf?' Face aan.
"Ik ben Cyntia niet!" Schreewde ik. "Ik heet Nina en dat is Roel!"
"Nein! Nicht mür!" "Jüllie sind Robiert und Cyntia!" "Oech meine liebe kindertjes"
Een stevig omhelsing van de vrouw volgde.
"Jullie verwarren ons!" Schreeuwde Roel.
"Ja..Ja!" Mijn hoofd had even nodig om het allemaal te beseffen, Robiert Cyntia? En waarom maakte we sokken? Die mensen moesten gestoord zijn!
"NEIN SIE ZIJN ROBIERT UND CYNTIA UNZE KINDIEREN!" "WIND 'R MAAR UN!"
BAM.
DE deur viel met een klap dicht.
Ik hoorde nog net wat de man zij, "Mür Ursula wir kunnen dir kindieren toch nicht unze kindieren laten sein?"
Waarop Orsula antwoorde met: "Jha! Das kunnen wir weldiegelug!" "Has daar mür aan gedacht voordas Zu Unze echte kindieren.." een huilend geluid volgde..
"Kut" schreeuwde ik omdat ik graag geweten had wat ze er nou met de andere kinderen gebeurt was..
Meteen liepen er ook koude rillingen over mijn rug, Strax had hij ze vermoord!
"Auw!" Riep Roel waardoor mijn gedachte meteen weer op hem gericht waren.
Hij had zichzelf verwond met een breinaald. Zijn hand bloedde.
Ik zocht in mijn zak naar een pleister, tervergeefs want die had ik niet..
"We moeten hier weg" zei Roel, Hij meende het, ergens was ook angst in zijn stem te horen. "Inderdaad, die mensen zijn gek!" antwoordde ik, Opeen vroeg ik me af hoe het met Sarah was. Ik schoof wat dichter naar het Olie lampje toe. Waar lag die breinaald toch?
Ik kroop met het olie lampje richting de muren.
Auw, ik schaafde me aan, aan een soort luik?
"ROEL KIJK EENS!" riep ik en ene half slaapende Roel kwam naar me toe gestrumpeld, vooral omdat ik het olielampje had en hij dus haast niets zag.
"Wat?" vroeg hij slaaperig.
"EEN LUIK!" schreeuwde ik zo hard dat hij meteen klaar wakker was.
Ik hield het lampje er dichtbij. Het luik was niet groot, maar ik zou er doorheen moeten kunnen.. Ik voelde aan de randen, Dit kon wel eens kansloos worden want het zat stevig dicht..
We hoorden de lichten uitgaan en Orsula snurken.

Reacties: