FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*23

nikkie is nog tot heel laat bij me gebleven. we hebben veel gepraat. er zijn veel traantjes gevallen,ook bij haar. ze vind het zo erg voor me. door het gesprek dat we hadden,weet ik nu dat ze er altijd voor me zal zijn. wat er ook gebeurd. dat deed me wel goed. ondanks de pijn,voel ik me toch een beetje beter nu. ik weet nu dat er iemand is die wel om me geeft zoals ik ben. daar zal ik haar eeuwig dankbaar voor zijn. ik ben alleen bang voor wat er nog te wachten staat. zal tyson nu nog woedender op me zin of zal hij juist bang zijn? ik ben echt zo bang om morgen naar school te gaan. en de gedachte dat men 'redder' van bij de wc,ook in men school zit,maakt me ook onrustig. ik weet niet wie het is,men hersenen waren op dat moment precies helemaal uitgeschakeld. wat als het iemand is die me nog gaat pesten? zal hij me daarmee proberen raken dan? of aan het school vertellen? wat moet ik nu doen morgen. ik kan me niet ziek melden,want dan moet ik een doktersbriefje hebben. ik heb geen geld genoeg daarvoor. en spijbelen is geen goed idee,want dat moeten ze men ouders hebben,en die heb ik niet dusja...
ik denk dat ik nu maar eens ga proberen slapen,ik ben zo uitgeput... nikkie is ook juist naar huis gegaan. ik ben echt blij dat ze naast me woont. ze heeft gezegd dat ik altijd mag bellen of naar haar mag komen. eender hoe laat het is,al is het drie uur s'nachts. dat vind ik echt zo lief van haar. nu ga ik echt wel slapen. anders ga ik morgen zeker niet te genieten zijn. en ik moet de hele dag op men tanden bijten om al de pijn te bedwingen. dat zal moeilijk zijn vrees ik. langzaam ging ik de trap op en ging met men kleren aan op men bed liggen. nog geen seconde later vielen men vermoeide ogen dicht en vloeiden alle zorgen uit men lichaam en hoofd.
om half twee verschoot ik wakker. men hart ging tekeer als een gek! ik had een nachtmerrie! ik ben hier helemaal aan het bibberen. ik sprong snel uit men bed en taste naar de lcihtschakelaar. eindelijk vond ik hem en deed het licht aan. het deed pijn aan men ogen,maar nu voelde ik me al een beetje veiliger. omg...die nachtmerrie wil ik nooit meer zien. waarom moet ik er nog steeds aan denken. die tijd is al lang voorbij,maar ik blijf ermee in men hoofd zitten. de droom ging over het weeshuis. toen de ene keer dat ik eens heel erg ziek was. niemand wist wat ik had,alleen ik wist dat. maar ze hielpen me niet,ze lieten me gewoon de vuile werkjes doen die ik altijd moest doen. ze hadden geen medelijden met me. ik droeg toen zoveel pijn met me mee dat ik op een dag door men knieen zakte. ze hebben me toen niet naar het ziekenhuis gebracht,als je dat zou denken. ze hebben me laten liggen,want ze dachten dat ik alsof deed. niet dus. ze hebben me daar drie dagen laten liggen. ik kon mezelf niet recht zetten. ik was me bewust van alles wat er om me heen gebeurde en ik zag ook dat iedereen met een boog om me heen liep. ze keken me vuil aan. ze zeiden dat het gewoon een smoesje was om niks te moeten doen of kuisen. man..ik lag daar pijn te lijden en niemand hielp me! uiteindelijk ben ik toch zelf kunnen rechtstaan. ik had het overleefd. verdomme...dat was dus men bedoeling niet. ik had toen verschillende pillen door elkaar geslikt,die er in een medicijnkastje lagen. niemand had het door. het was een zelfmoordpoging,ja...de eerste en laatste.
ineens ging men gsm af,ik verschoot me rot! 'hallo?'zei ik. 'hey bill,met nikkie. wat is er?'vroeg ze. 'huh? hoe bedoel je?'vroeg ik. 'je licht brand,mijn kamer ligt tegenover die van jou hé,ze je mij zwaaien?'vroeg ze. ik keek door men raam en inderdaad. daar was ze aan het zwaaien,haar licht was ook aan. 'je licht ging ineens aan,je ziet bleek. dus..wat is er? nachtmerrie?'vroeg ze. 'ja..maar het is al over hoor..'zei ik. 'ok..als je wilt praten,dan kom je maar hé..'zei ze. eigenlijk wou ik dat wel,want ik wou nu niet alleen zijn. 'maar..het is nacht en morgen school,en hoe zou ik naar jou moeten komen?'vroeg ik. 'school kan me niet schelen,jij gaat voor. en je kan langs de ladder naar me komen,die staat naast men huis,daar.'zei ze. ik keek uit men raam en inderdaad. daar stond een ladder. 'maar..is dat niet vervelend voor je..zo laat?'vroeg ik. 'nee hoor,kom maar..'zei ze. ze hong op. ik heb echt geen behoefte om alleen te zijn,dus ging ik maar naar haar. ik deed men raam open en klom via uitstekende bakstenen naar beneden. ik plofte op de grond en liep naar haar huis. ik pakte de ladder en zette die onder haar raam. ik klom er zo stil mogelijk op om haar ouders niet wakker te maken. haar raam stond open en ze trok me aan men armen mee naar binnen. een gezellige warmte kwam me tegemoed. haar kamer is echt wel mooi eigenlijk.
'hey bill.'zei ze melig. 'hey. maar vind je het echt niet erg..?'vroeg ik. 'nee hoor. je kan hier blijven slapen als je dat wilt.'zei ze. 'oh,maar..ik ben een jongen,vind je dat niet..uh..raar ofzo?'vroeg ik. 'nee,je bent men beste vriend,ik vind je niet raar ofzo. kom nu,dan gaan we slapen,morgen een lange schooldag. maar ik laat je niet alleen,beloofd.'zei ze. ze stapte in haar bed en ik kwam dan maar naast haar liggen. het was lekker warm en al snel werden men ogen zwaarder en viel ik in een droomloze slaap. 'slaapwel bill.'zei ze nog.
'slaapwel nikkie.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.