FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 13.4

Romeo trok de ijzeren deur open en hij stapte naar binnen. Na de deur te hebben gesloten rende hij de trap op, daar ging hij nog een deur door en hij stapte de warme bovenkamer binnen, waar de anderen op hem zaten te wachten. "Damn! Romeo! Eindelijk, man! Waar was je? Wat ging je in hemelsnaam doen?" riep Yu uit en hij sleepte Romeo naar de bank. Hij drukte de zwart harige jongen op de bank naast Kiro en Yu nam zelf plaats naast Strify, die daardoor gedwongen half op Shin's schoot moest zitten. Yu voelde zijn maag in een knoop veranderen; dat was nou niet helemaal wat hij wilde. Strify hoorde bij hem, Strify was van hem. Was.. Was.. En ondanks dat Strify nu met Shin samen was, was Yu er nog steeds van overtuigd dat Strify bij hem terug zou komen, zoals altijd.

Romeo zuchtte diep. "Ik bedachte me dat het handig zou zijn om wat hulpmiddelen te regelen voor Kiro. Maar toen kwam ik dus bijna het ziekenhuis niet uit.. Dat was waarschijnlijk het grootste risico dat ik ooit heb genomen.." De andere jongens keken hem onder de indruk aan. "En heeft het wat opgeleverd?" vroeg Kiro zachtjes. "Ja, dat heeft het zeker," antwoordde Romeo en hij graaide in de grote zakken in zijn broek. Daar haalde hij vervolgens een aantal voorwerpen uit. "Heb je daar toevallig ook een koelkast in zitten? Die van mij werkt niet zo goed," merkte Yu met opgetrokken wenkbrauw op. Romeo keek hem dodelijk aan. "Grappig. Nou, ehm.. Ik heb een stok voor je, en wat papieren waarop informatie stond.. Ik weet niet of die van pas komen, maar ik denk dat we zelf ook wel wat kunnen bedenken. We gaan je hier bij helpen, Kiro. Het gaat lukken," zei Romeo en hij legde zijn hand op Kiro's knie. Onbewust richtte Kiro zijn hoofd naar zijn knie en hij glimlachte. "Dank je, Romeo. Dat is erg aardig van je."

"Het zal zwaar worden, of niet?" mompelde Strify. "Ja, voor mij, ja!" snauwde Kiro gemener dan hij bedoelde. "Sorry, Strify," fluisterde hij er gelijk achteraan. "Het geeft niet..." fluisterde Strify zachtjes en hij kroop tegen Shin aan. Die trok zijn vriendje dicht tegen zich aan en hij drukte een kus op Strify's bruine en blonde lokken. "Ik kan wel wat dingen opzoeken, als je wilt. Het zou dingen gemakkelijker kunnen maken," opperde Shin. Kiro keek glimlachend op, niet wetend dat Shin niet zat waar hij heen keek. "Als je dat zou willen doen.. graag.." "Oké, dan zal ik dat zo snel mogelijk doorgeven. Waarschijnlijk morgen al. Maar nu ga ik toch echt naar huis. 't Is al laat genoeg en ik heb overmorgen pas weekend," zei Shin en hij duwde Strify ietsjes van zich af. Strify keek hem smekend aan. "Mag ik bij jou slapen vannacht? Ik heb geen zin om terug te gaan naar de club.." mompelde de half-brunette. Shin glimlachte. "Tuurlijk, jij altijd." Strify grijnsde en hij trok zijn vriendje mee van de bank af. "We komen morgen wel langs, oké, Kiro?" zei hij tegen de half-blonde jongen op de bank. Kiro knikte. "Tot morgen, Strify." De twee verliefde jongens verlieten de kamer, die Yu zijn huis noemde.

"Ik neem aan dat jij hier de nacht doorbrengt? Bij Romeo kom je er niet in," zei Yu tegen Kiro. "Waarom niet?" vroeg Kiro verward. "Ik woon bij de club, het lijkt me niet een goed idee om daar nu met jou aan te komen. Het maakt in principe niet veel uit, maar als jij het bent.." Romeo dwaalde een beetje af, maar Kiro begreep het. "Oh, oké. Ik slaap hier wel.." Hij deed alsof hij het niet erg vond, maar van binnen kon hij wel schreeuwen van woede. Hij wilde niet alleen bij Yu blijven. Hij vertrouwde de jongen niet; hij was achterbaks en dacht dat hij Strify kon claimen. Yu was niet het type persoon waarmee je in een kamer achtergelaten wilt worden als je blind bent en niet kunt zien wat hij van plan is. Romeo leek Kiro's gevoelens toch een beetje op te merken, want hij stelde iets voor dat Kiro meteen een goed plan vond, "Anders kan ik vannacht ook wel blijven. Dan zien we morgen verder." Kiro knikte en daarna zwegen de jongens. Er viel niets meer te zeggen. De nacht was gevallen en alles was een feit.

En voor het eerst sinds het ongeluk realiseerde Kiro zich dat het niet alleen slechte dingen had veroorzaakt.

Hij realiseerde zich dat hij niet meer overal aan twijfelde, en dat was prettig als je niet wist waar je aan toe was.

Reacties: