FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Nee!

We trainde hard en anderen ruimde het veld en werkte eraan om het prachtig te maken. En dan op de veertiende januari kwamen de meisjes van beaubatons eindelijk toe. Ondanks hun schoonheid waren ze eigenlijk zeer vriendelijk. Na een maaltijd werden de teams voorgesteld en ze waren enthusiast de enige andere vrouwelijke aanvoerder uit het WK te ontmoeten.
Aan het begin van de match werden we verrast door de snelheid. Ze speelden meer op doel dan wij, maar dankzij Ron bleef het 0-0. Als antwoord op hun snelheid, counterde we met onze eigen snelheid. We speelden snel…zeer snel. En zo wisten we toch te scoren, na een pas van Ned gooide ik op doel, het was geen extreem goede shot, maar de wachter bleek dus nit fantastisch. Dit gaf moed.
“JA! DE EERSTE GOAL IS GEVALLEN! MOET PIJN GEDAAN HEBBEN VOOR DE MOOIE MEISJES! ZE ZIJN AAN QUAFFLE NU MAAR..OOOOWW DAAR IS ONZE EIGEN MOOIE MEID! ZE HEEFT HEM, JOAN AAN QUAFFLE GAAT NAAR NED… HIJ ZIT! TWEEDE GOAL!!! DHANES IS ONZE KLEINE HELDIN MENSEN!”� ik schrok van het effect van zijn geschreew, want de hele school begon te zingen. Griffoendors, huffelpuffer en Ravenklauwers, maar zelfs de zwadderaars en leerkrachten schreeuwden mee:
“Dhanes is onze kleine heldin
Ze maakte de anderen helemaal in
Ze schonk ons zeer veel vreugde
En Gliocas vond dat ze niet deugde
O wat hebben ze getraind
Ze stonden allen strak gelijnd
Dhanes is een echte kampioen
We geven haar niet weg voor tien miljoen
.Ze maakte ons team veel beter en fitter
Ze is zeker geen gewone babysitter!
Op deze manier gaan we winnen
Kom laat de volgende maar binnen
Bied ze eten en drank
Ja ze ligt op onze bovenste plank!”�

Ik was verbaasd en ontroerd, maar schrok op toen Harry en de beaubatons zoeker een spurt inzetten. Ze was echter geen partij voor hij en Harry graaide de snaai. 170-0 Het voelde wat oneerlijk tegenover de lieve meisjes, maar ze verzekerde me dat ze niet teleurgesteld waren om van ons te veliezen. “Zweinstein ‘eeft gulijk, Joan Jij ben egt een klein’ ‘eldien.”� Zei de aanvoerster me. “en je team is eel good.”� We namen afscheid en het ‘schoolleven’ ging verder.
Twee dage later vroeg Sneep me echter wee om langer te blijven.
“Lucius is er in betrokken”� fluisterde hij en duwde me dan buiten. Ik wist niet wat ik moest denken van Sneeps woorden, maar daar kreeg ik dan ook niet zo heel veel tijd voor want dat weekend vertrokken we al week naar Marrokko. Dit werd de eerste macht die écht spannend was. Die jongens waren best goed en wij waren alles behalve dit weer gewoon. In Engeland was het koud en nat, zeker nu. Maar hier was het bloedheet. Dit keer redde Harry echt ons vel, want het werd 170-220. De jongens waren er duidelijk niet blij mee, maar wij waren gewoon blij dat we weer in het frisse Engeland waren.
De twee weken die daarop volgden trainden we, als beesten. Als er één school was waarvan ik moest winnen, dan was het wel Parkers, mijn oude school. De vrijdag voor de dag dat ze zouden toekomen hield Sneep me wer binnen. “Weet je nog wat ik je gezegd heb, Joan?”�
“ja, maar ik snap het niet…”�
“Je hebt er nog niet te veel over nagedacht ofwel?!”�
“Nee, maar met de Zwerkbal enzo…”�
“Er zijn belangrijkere dingen in dit leven dan Zwerkbal, Joan!”� hij was echt kwad nu en dit verbaasde me. “Toen ik er niet met je over sprak leek je geïntereseerder!! Nu het belangrijk wordt, trek je jezelf er niks meer van aan!”�
“professor ik”�
“zwijg!”� hij was echt kwaad, zijn zwarte ogen straalde woede uit. “Je zou meer respect moeten tonen voor de mensen die je willen helpen! Je bent in een lastig parket terecht gekomen waar ok Lucius inzit.”�
“Wat? Mar hoe, wat..ik?”�
“OMDAT, Joan je hier nieuw bent en hier veel aandacht krijgt…Je het potentieel een belangrijke heks te worden. En je vader is ook niet de minste, hij is niet ongemerkt Engeland binnen gekomen! De Heer van het Duister heeft hem wel degelijk op gemerkt”�
“Maar…”�
“Lucius is altijd een dooddoener geweest, Joan, kan je dit nu echt niet inschatten?!”�
“nee..nee je bent fout.”�
“Als hij jou of je vader niet wil, dan wil hij Harry wel. Hoe dan ook gebruikt hij jou als doorgang, Joan!”�
“…”�
“Lucius’ bloedeigen zoon is je vriendje, Joan! We zijn allen idoten geweest, naïvelingen om dit te geloven…”�
“nee! Wacht eens even, jij. Draco ziet me graag!”�
“Och Joan denk nu eens even logisch ne!”�
“stop! Hou je mond! Je bent verkeerd”�
“Nee Joan, in tegendeel. Hoe dan ook, je zal die doorgand worden.”� Tranen bolden nu over mijn kaken. “nee”� fluisterde ik. En keek hem dan kwaad aan: “kan ik aan?”� ik voelde me zwak, helemaal niet sterk en ik wou niet discusieren, vechten. Nee ik wou vluchten, hierbij weg. Zijn gezicht stond nu eerder bezorgd.“Denk er gewoon eens over na, Joan. Ik ben je vijand niet. Ga maar.”�
“Wel Draco is dat ook niet”� zei ik en liep dan snel buiten.Hij was fout. Draco en ik zagen elkaar graag wij hadden ware liefde. Ik had gezien hoe hij eraan kapot ging toen we niet samen waren. Ik sliep slecht die nacht.

Reacties: