FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 14.1

"Honey, we're home!" riep Shin met een bekakte stem. Strify schoot in de lach en hij viel bij zijn vriendje om zijn nek. "Ga je dat ook doen als wij ooit een huisje voor onszelf hebben?" fluisterde Strify zachtjes en hij beet op zijn lip. Shin haalde zijn schouders op en hij sloeg zijn armen om Strify's heupen. "Zou je dat willen?" Strify knikte langzaam. "Dan zal ik dat doen," fluisterde Shin en hij drukte zachtjes zijn lippen op die van Strify. De half-brunette drukte gewillig terug, maar ze werden al snel gestoord door iemand die kuchte. "Hoe schattig jullie ook zijn samen, dat mag je in je kamer doen, Shin," mompelde Hikaru grijnzend. Shin keek hem glimlachend aan. "Waar is-" "Haru?" vulde Hikaru Shin aan en hij haalde zijn schouders op. "Geen idee. Hij zei dat hij zin had om uit te gaan, maar ik wilde niet mee." Terwijl Hikaru dat zei betrok zijn gezicht alsof hij een vlinder zag sterven. "Hikaru, wat is er?" vroeg Shin hem bezorgd. Hij trok Strify zachtjes mee naar de bank en hij wenkte dat Hikaru ook moest komen. Hikaru nam zuchtend plaats op de bank en hij staarde naar zijn knieën.

"Ik ben gewoon bezorgd. Ik heb Romeo al duizend keer gebeld, maar hij neemt niet op," legde Hikaru uit. "Het gaat goed met hem, hoor. Hij was bij ons. Oké, hij was bijna opgepakt, maar nu is hij weer veilig. Hij heeft echt heel lief voor Kiro gezorgd. Nooit geweten dat hij aardig kon zijn. Ik had het nooit zo op hem, en-" Strify hield abrupt op toen hij besefte hoe erg hij brabbelde. Vervolgens keek hij naar de andere twee jongens. "Sorry." Hikaru glimlachte zwakjes. "Het is oké, fijn om te weten dat het goed met hem gaat." Strify knikte. "Nou, ehm.. Dan ga ik maar eens naar bed en ik zie morgen wel. Welterusten," zei Hikaru en hij stond op, om vervolgens naar zijn kamer te lopen. Strify keek hem glimlachend na. "Het is een lieve jongen, niet? Hij is va-" Opnieuw hield hij abrupt op. Deze keer vanwege Shin's gezicht. "Wat is er, Shinnie?" fluisterde Strify zachtjes en hij haalde zijn hand door Shin's haar. "Ik leg nu pas de link tussen jouw Romeo en Hikaru's Romeo. Ik besef nu pas dat het dezelfde is.." Shin keek een beetje bedroefd. "Het geeft toch niet, of wel?" vroeg Strify voorzichtig. Shin schudde zijn hoofd. "Nee, niet echt.. Romeo heeft wel bewezen dat hij aardig kan zijn, denk ik.." "Ja, en Hikaru houdt echt van hem. Liefde kun je niet stoppen, voor niets niet," voegde Strify eraan toe, terwijl hij zijn vingers nog steeds door Shin's haar haalde.

"Strife?" "Mhmm?" "Hoe wist jij dat het over dezelfde Romeo ging?" vroeg Shin en hij keek zijn vriendje doordringend aan. Strify kreeg het ineens erg benauwd; wat moest hij precies zeggen? "Ik nam het gewoon aan," fluisterde Strify zo nonchalant mogelijk, maar de trilling in zijn stem verried dat hij eigenlijk heel zenuwachtig was. "Je nam het gewoon aan?" herhaalde Shin vragend. Strify knikte twijfelend. Shin boog zachtjes naar Strify's oor en hij plaatste een kusje op zijn oorlel. Vervolgens plaatste hij zijn lippen in Strify's nek en hij zoog zachtjes. Strify's vingers gleden nogmaals Shin's haarlijn in en hij sloot genietend zijn ogen. Na een tijdje kon hij een klein hijgend kreuntje niet meer onderdrukken en dat was ook precies toen Shin hem losliet. Voorzichtig drukte Shin een kleine kus op de plek die hij zojuist had bewerkt met zijn lippen. Daarna keek hij weer naar Strify's gezicht.

"Weet je wat dat betekend, Strify?" vroeg de blonde jongen, terwijl hij met zijn vingers over de zuigzoen gleed. Strify, nog steeds met zijn ogen gesloten, dacht even na. "Dat ik een zuigzoen heb die iedereen zal zien?" gokte hij voorzichtig. "Fout," fluisterde Shin die met zijn lippen licht over Strify's wang streek. "Het betekend dat je van mij bent omdat ik van je houd en dat we dingen delen." Strify beet zachtjes op zijn lip. "Ik houd ook van jou, Shin.." fluisterde hij nauwelijks hoorbaar. "Waarom lieg je dan tegen me?" Strify's ogen schoten open en hij keek recht in de prachtige ogen van zijn vriendje, die een onleesbare emotie vertoonden. "Ik.. Ik.. Hikaru had gevraagd of ik het niet wilde vertellen, en toen zei ik dat ik niet zou liegen maar het wel een soort van niet wilde zeggen, omdat ik wist dat je boos zou worden als je het wist. Want we wisten beiden dat je het niet leuk zou vinden dat Hikaru voor Kiro had ingevallen de avond van het ongeluk. Ik zei nog dat het niet zo'n goed plan was. En het spijt me dat ik loog, Shin, maar Hikaru was echt in paniek en hij wilde gewoon wat liefs doen voor Romeo," bracht Strify in record tempo uit. Shin keek zijn vriendje met diezelfde, onleesbare emotie aan en Strify maakte zich klaar om van een hoge berg het diepe ingegooid te worden. Maar Shin deed niets. Hij zei niets, hij staarde alleen naar Strify met die emotie die Strify niet kon lezen en hem frustreerde. "Shin? Ik heb geprobeerd voor hem te zorgen, maar hij was zo vastberaden.. Ik ben degene geweest die hem heeft gered door te zeggen dat hij weg moest gaan - waar hij later ziek van werd, maar dat is niet het punt -. Ik heb het geprobeerd, Shin. Het spijt me dat ik het niet heb verteld, echt waar.." piepte Strify wanhopig. Hij wilde niet dat Shin boos op hem was, en hij kon het simpelweg niet verdragen dat de blonde jongen een raadselachtig boek aan hem voorlas in twaalf verschillende talen, maar hij verstond er geen één. Shin was een raadsel voor Strify, dat was hij al toen ze elkaar ontmoetten, maar nu was het nog erger. Wat ging er in de blonde jongen om? Wat dacht hij? Dacht hij eigenlijk wel, of was hij weggeblazen door het nieuws? "Laten we naar bed gaan," fluisterde Shin en hij pakte Strify's hand. Samen stonden ze op en ze liepen naar Shin's kamer, de deur met een zachte klik achter hen sluitend.

Zelfs de adempauze in het verhaal was niet begrijpelijk voor Strify.

Kon Shin het niet duidelijk maken?

Was dat echt zo moeilijk?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.