Hoofdcategorieën
Home » 30 Seconds to mars » We've found what we need. » Chapter 28:
We've found what we need.
Chapter 28:
Sarah:
Ik liep weer naast hem, ik was benieuwd hoe zijn huis eruit zou zien. Volgens hem een vuilnisbelt, maar dat maakte mij niet uit. Ik kwam niet voor zijn huis maar voor hem. Ik voelde me licht en vrolijk, ik wist niet wat er met me de hele tijd was... Vroeger moest ik lachen om die mensen die écht serieus meende dat ze verliefd op hem waren, met hem wouden trouwen etc. Ik had dan wel gedacht dat hij knap was, maar ik zei niet verliefd, ik kende hem niet eens. Maar nu? Ik voelde me vrolijk en serieus tegenlijk als ik bij hem was, ik voelde me geweldig.... Het leek alsof we al sinds de peuterklas vrienden waren. Jared glimlachte naar me, "Die Roel kon je zijn verbazing horen toen ik aan de lijn was!"Hij moest lachen.. Ik keek naar hem, ik geloofde het best.. iedereen zou dat hebben gedaan. Maar Roel, het was een slechte eigenschap van mij, ik had veels te makkelijk schuldgevoel of kom me overlaten halen. Ik had zijn avond verpest. Jared sloeg zijn arm weer over mij heen, "wat is er Sarah? heeft het met Roel te maken?" hij kende mij zo kort, en wist nu al waar ik aan dacht... "Ik ken Roel gewoon al een tijdje viavia.. En ik kan gewoon moeilijk liegen tegen vrienden, maar ik heb onze ontmoeting voor hem verzwegen, ook dat Zoé Shannon kent nu... Ik voel me gewoon een trut." Ik voelde een warme traan over mijn wang glijden, ik huilde snel, té snel. Jared stond stil en legde zijn handen op mijn schouders. "Sarah luister. Als Roel een goeie vriend is vergeeft hij je, hij zou het alleen leuk voor je vinden. Roel begrijpt het heus wel, of hij is jou niet waard." ik zag dat zijn wangen rood waren geworden, zat hij nou te blozen? Ik gaf hem snel een knuffel, het voelde zo vertrouwd... Het liefst bleef ik zo uren staan. Ik liet mijn armen los en liep verder, "sorry ik liet me gaan. " Jared liep ook weer naast me, hij antwoorde niet.
Mijn voeten voelde zwaar aan toen we er eindelijk waren. We hadden na die knuffel niets meer tegen elkaar gezegd. Mijn hoofd had een conflict, 'Hij is bekend, hij kan je gebruiken als hij dat wil... Maar hij doet zo aardig... Vrienden kan geen kwaad.. Maar we zijn toch alleen maar vrienden?!"
Ik schrikte op uit mijn gedachtes toen de deur kraken openging, hier was het dan.. een plek waarzoveel meisjes zielsgraag heen zouden willen gaan. Het was een groot huis, groter dan mijn studenten woninkje. Ik liep achter hem aan, het was het huis waar ik vroeger van droomde. Een keuken die open was, met bar, uitzicht op de woonkamer. Hij glimlachte kort naar mij, "Sorry voor de troep hoor, opruimen is niet mijn ding." ik moest lachen, als hij dit troep noemden zou hij mijn huis afgrijselijk vinden. Ik zag dat hij snel wat T-shirts en zooi onder zijn bank propte, ik moest lachen in mijzelf, ik deed dat ook altijd. Wat verlegen stonden we tegenover elkaar, Ik durfde niet echt goed zomaar neer te ploffen, en hij wist blijkbaar ook niet echt wat hij moest doen.
Hij schraapte zijn keel, "wil je wat drinken?" Ik knikte en ging zitten op zijn bank, hij was netzo comfortabel als die van mij. Ik kreeg een Fanta van hem, ik lachte, hoe wist hij dat ik daar dorst inhad? Ik keek verlegen naar hem, gedachtes schooten weer door mijn hoofd, hij was zo anders dan al die andere mensen die ik had gekend in mijn leven. Jared keek verlegen naar mij, hij wou duidenlijk iets zeggen maar wist ook niet hoe hij moest beginnen. "Sarah? wat wil je doen vandaag nog? of wil je liever vroeg terug naar je hotel kamer? " Ik keek op, wou hij me weghebben? Het liefst bleef ik hier voor altijd. "Nee, ik vind alles goed, kies jij maar wat je wil." ik keek naar hem, ik had nog nooit kunnen zeggen wat ik echt wou, ik was te verlegen.
Reacties:
Cuuuuuuwl ^^
Ik ga gauw verder lezen (: