Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC) » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*26
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*26
ik ging niet meer terug in men klas. ik stapte traag naar huis,alles deed nog zo'n pijn. na een uurtje was ik eindelijk thuis. ik sloot de voordeur op slot en ging naar de keuken. ik weiger om naar de zetel te gaan. ik pakte een stuk papier dat ik een schuif lag en een pen. ik ging naar de keukentafel zitten en begon serieus na te denken. ik wil een afscheidbrief maken,of hoe je dat in zo'n geval ook kan noemen. ik weet niet wie hem ooit zal lezen en dat kan me ook niet schelen. ik schrijf gewoon wat ik denk en ik schrijf over verschillende mensen. als iemand dan toch ooit eens merk dat ik niet meer naar school kom,dat zal iemand men brief vinden en het voorlezen aan de mensen waarover ik ga schrijven. ik weet eigenlijk niet goed hoe ik moet beginnen. ik voel me nu al zo dood. ik voel me gewoon zo slecht. ik wil het liefste gewoon een kogel door men hoofd schieten. maar ik ben bang voor de pijn. ik wil het pijnloos,zodat ik met een grote vreugde kan sterven. dan zal ik eindelijk vrij zijn...
ik zette de pen op het papier en langzaam aan vloeiden er woorden op het blad.
'hey wie dit ook leest.
je moet je niet langer meer afvragen waar ik ben. ik ben weg,voorgoed. misschien ben ik er nog een beetje en zie je me als een half opgevreten lijk in men huis zitten. misschien ben ik tegen die tijd ook al helemaal weggerot. het maakt me niet uit hoe je me vind. ik ben weg en ik zal nooit meer terugkomen. ja,ik ben er zo eentje. een stom kereltje dat zelfmoord heeft gepleegd. het kan me niet meer schelen wat je van me denkt,want zo vlug als deze brief af is,verlaat ik deze wreede wereld. dan zal niemand me nog kunnen kwetsen of wat dan ook. het is genoeg geweest. ik heb lang genoeg met me laten sollen,heb nooit een woord terug durven zeggen. ik heb alles in me opgesloten,maar ooit is er een tijd en dan is elk gevangenis vol. wel,mijn gevangenis zit vol,ik kan niet meer. ik heb me altijd overal weten door te vechten,maar mijn strijd is nu over. ik geef me verslagen. jullie winnen.
ooit is er een tijd en dan gaan jullie ook eens nadenken. misschien zijn jullie dan wel 70 jaar. maar ooit zullen jullie wel nadenken aan wat jullie me hebben aangedaan. maar dan is het te laat. dan ben je een bomma of bompa met vele kleinkinderen. dan ben je een verrimpeld persoon. dat zal ik nooit meer kunnen worden. dat doet me wel pijn,want ik had ook graag een prachtig lang leven gehad. maar zoals gedacht,is dat bij mij dus niet zo. ik heb nooit een kans gehad om open te bloeien. en nu is het te laat,ik wil niet meer. en nu tyson. ja,die tyson broock van men school. hij heeft me meerdere malen verkracht op brutale manier. hij heeft zijn verdiende loon gehad van nikkie,maar toch voel ik dat het nog niet goed genoeg is. ik zal tyson nooit kunnen vergeven,want hij was een deel dat ook in men hart werd opgesloten. alle slechte dingen zijn in men hart opgesloten. maar nu zit men hart vol en het is aan het barsten. het is afgelopen met me. en ik ben blij. voor de eerste keer in men leven ben ik blij. blij omdat ik afscheid kan nemen van dit leven. het enige waar ik spijt van zal hebben,is dat ik nikkie achterlaat. dat spijt me vreselijk,nikkie,als je dit leest. je was een goede vriendin en ik zal je nooit vergeten. probeer jij me wel te vergeten,dat is beter voor je,geloof me maar. ik zal nooit vergeten hoe je me gesteund hebt. maar het was niet genoeg,en dat is niet jou schuld,zeker niet! maar het is gewoon mijn tijd... vaarwel... x bill.
ik las de brief nog eens over en legde hem dan op de keukentafel. dan stond ik recht en ging naar boven.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.