FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 14.2

Strify kroop iets verder onder de dekens tegen Shin aan, die blank naar het plafond staarde. De blondine had niets meer gezegd sinds ze van de bank waren opgestaan, en ondanks dat Strify in zijn armen lag voelde de half-brunette zich een beetje genegeerd en achtergelaten. "Shin.. Echt, het spijt me ec-" "Heeft Hikaru gedaan wat jij ook doet?" vroeg Shin monotoon door Strify heen. Strify keek Shin fronsend aan. "Ja, nou, nee. Ik denk het niet nee. Hij zei dat hij iemand had geweigerd," antwoordde Strify. Shin knikte kort. "Als hij het zelf maar heeft gekozen en zich niet heeft laten dwingen.." Strify tilde zichzelf ietsjes op door op zijn elleboog te leunen en hij keek Shin bedenkelijk aan. "Vind je het eigenlijk vervelend dat ik het doe? Jeweetwel, zo intiem met andere mannen bezig zijn," vroeg Strify. Shin draaide zijn hoofd naar de half-brunette en hij zuchtte. "'t Is je werk, als je ergens anders werkte had ik je misschien nooit ontmoet. Natuurlijk vind ik het niet leuk dat er andere mannen aan je zitten, of dat jij aan andere mannen zit, maar toch.. Zolang je aan het eind altijd bij me terugkomt kan ik er mee leven," zei Shin, terwijl hij zijn hand in Strify's nek legde en de wang van zijn vriendje zachtjes streelde. Strify glimlachte zwakjes. "Misschien heb je gelijk. En ik kom altijd naar je terug. Altijd."

Shin drukte hun lippen samen en met een zacht kreuntje gaf Strify gewillig mee. Strify's handen gleden naar Shin's borst en daar bleven ze tijdelijk rusten. Tot Strify's verbazing gleed Shin's hand naar de rand van zijn boxer en haakte de blondine zijn vinger achter de rand. Verbaasd trok Strify zijn lippen van die van Shin af. "Weet je het zeker?" hijgde hij zachtjes. Shin knikte kort. "Ik wil het." Grijnzend bracht Strify hun lippen weer samen en hij liet het gewillig toe dat Shin's handen over zijn huid gleden. Hij liet alle sensaties op zich inwerken en daarna genoot hij er des te meer van. Het voelde alsof zijn huid brandde van genot. Nooit eerder had hij dat gevoeld. Niet bij zijn klanten, niet bij Yu. Strify kroop bovenop Shin, hun lippen stevig op elkaar houdend. Hun geslachtsdelen wreven lichtelijk langs elkaar en met een hijgende kreun liet Shin, Strify's lippen los. Strify verborg grijnzend zijn gezicht in Shin's nek en hij duwde zijn heupen naar beneden, om nog zo'n kreun van Shin's lippen te krijgen. Toen dat gebeurde grinnikte Strify en hij drukte zijn lippen op Shin's huid. Hij kuste zich een weg naar beneden en hij dook lachend onder de lakens.

Terwijl aan de ene kant van de stad twee jongens de nacht van hun leven hadden, hadden aan de andere kant van de stad een aantal jongens niet bepaald de nacht van hun leven. Yu lag op zijn matras op zijn tong te blijven, alsof hij wist wat zich op dat moment in Shin's slaapkamer plaatsvond. Romeo staarde in het donker naar de jongen op de andere bank, die zijn ogen had gesloten, maar niet sliep. Romeo kon het zien aan het ritme waarop zijn borst op en neer bewoog. Kiro danste in zijn gedachtes met zijn zusje, de enige die hem op dat moment kon afleiden van het drama van de realiteit. De stilte was lang geleden al gevallen in de kamer, net als het donker van de nacht. Romeo sloot zuchtend zijn ogen, zich overgevend aan zijn slaap. Kiro zakte heel langzaam weg in een slaap waarin hij verder zou dansen met zijn zusje. Maar Yu was nog klaarwakker. Hij frustreerde zich steeds meer over het feit dat de kans kleiner werd dat Strify ooit bij hem terug zou komen. Maar wat hem minstens zo frustreerde was dat hij niet wist waarom hij zich zo frustreerde over Strify. Wat betekende de danser nou werkelijk? Hij was fijn als Yu wat verlossing moest hebben, maar Yu kon toch ook wel iemand anders daarvoor vinden? Ja, precies. Yu besloot dat hij wel iemand anders kon kiezen, hij zou zich over Strify heen zetten.

Het duurde lang voor Yu in een soort van droomloze slaap wegzakte. Hij had lang naar de maan liggen staren, steeds maar malend over Strify en Shin. Tot hij op een gegeven moment besloot aan andere, 'belangrijkere' dingen te denken. Tegen de tijd dat Yu in slaap was gevallen, was Kiro weer wakker geworden en gestopt met dromen. Terug in de realiteit. Met echte tranen, die in geluidloze streepjes over zijn wangen liepen. Hij voelde zich alleen. Hij moest alleen tegen het beest vechten dat zich in het donker had verstopt. Kiro wilde weer dansen en dromen, dus met gesloten ogen en een paar keer rustig ademhalen probeerde hij weer te slapen. Net zo lang tot de slaap hem eindelijk omarmde.

Shin keek diep in Strify's ogen, die twinkelden van geluk.

"Ik houd van je, Shin."

"Ik ook van jou, Strify."

Reacties: