FanFic.nl

Time Hollow {gaat pas verder als ik het GRONDIG verbeterd heb.}

Hoofdstuk 8

Ethan opende met moeite zijn ogen. Het was heel raar, want het leek alsof ze nog steeds dicht zaten. Het was dat Ethan een heel klein streepje licht zag dat hij wist dat dit niet zo was. Door het licht zag hij dat hij in een hele grote vuilcontainer moest zitten, want hij zag allemaal etensresten en dozen liggen. Ethan had totaal geen besef van tijd en had geen idee hoe lang hij hier al lag. Ook was hij heel moe. Ethan wurmde zichzelf naar de lichtpunt en begon te duwen. Het deksel was veel te zwaar voor hem alleen. Hij begon te schreeuwen en te bonken. “Help! Ik zit hier!”� Hij rekende er alleen niet op dat er iemand zou komen helpen. Wie weet waar de container stond. Wanhopig ging hij met zijn handen in zijn zakken. Als hij nou zijn mobieltje kon vinden… Maar dat was niet het geval. Ethan gaf niet op. In plaats daarvan haalde hij zijn handen uit zijn zakken en begon meer te bonken. Toen keek hij door de dunne lichtstreep. Hij zag niet veel, maar hij zag wel een kettingslot. Die kreeg hij dus nooit open. Misschien met een tang of zo…
Ethan dook door het vuil heen op zoek naar iets bruikbaars. Wat mensen zoal niet weggooiden! Hij vond een schoen en een etui, maar ook een gebroken vaas, een discman en een…mobieltje? Die was van hem! Hij zat onder de mayonaise (of in ieder geval iets dat erop leek) en Ethan probeerde of hij het nog deed. Ethans hart maakte een sprongetje toen hij merkte dat dat ook zo was. Snel probeerde hij zijn vader te bellen. ‘Kom op!’ Dacht Ethan terwijl hij steeds door de lichtspleet keek. Eindelijk nam iemand op. Het was tot zijn verbazing alleen niet zijn vader, maar oom Derek. Dit kon nog eens pijnlijk worden. Oom Derek reageerde altijd veel heftiger op dit soort situaties. “Ethan! Waar ben jij nu in godsnaam!?”� Tsja, soms hebben nummermelders zo zijn nadeel. “Rustig oom Derek, ik zit alleen maar in een vuilcontainer. Ik heb geen idee in welke, maar kan je me even eruit komen helpen?”� Dit was de meest droge formulering ooit en hij had er meteen spijt van. Dit stelde oom Derek namelijk niet bepaald gerust. “Container? Wat nou container? Hoe kom je daar nu weer in?”� Vroeg hij. “Dat vertel ik je later wel.”� Zei Ethan. “Ik kan alleen maar door een lichtstreepje kijken en volgens mij zit er een slot op. Ik krijg het deksel niet open.”� Het was even stil aan de andere kant van de lijn. Het was alsof Derek nadacht. “Vooruit dan, ik kom je helpen. Kan je door dat spleetje een beetje omgeving zien?”� vroeg Derek uiteindelijk. “Nee, sorry”� zei Ethan. Weer was er die stilte. “Weet je wat? Er zijn volgens mij maar 4 containers in de buurt. Het is misschien een rare vraag, maar waar ergens ben je…in de container geklommen?”� Dit was inderdaad een rare vraag. Dacht hij nu werkelijk dat hij zelf in die container is geklommen? Dacht hij echt dat hij zijn hoofd had gestoten, alles was vergeten, en toen een tijd bewusteloos was geweest? En dat er toen ook nog eens mensen een slot op de container hadden gezet zodat hij er niet uit kon? Nu hij er zo over nadacht, het klonk wel een stuk logischer dan wat er echt gebeurt was. Misschien moest hij hem maar in de waan laten. “Volgens mij ben ik bij het kruispunt naar rechts gegaan en ben toen een zijstraat ingeslagen, maar zeker weten doe ik het niet. Ik heb nogal hoofdpijn en ik herinner me alles nog maar heel wazig. Volgens mij heb ik mijn hoofd flink gestoten.”� Dat van die hoofdpijn was echt waar. “Ik zal kijken, maar het kan wel even duren. Laat je mobiel in de buurt en zorg dat je hem aan laat staan. Hoe is je batterij?”� Ethan keek. “Nog voor de helft vol. Ik kan hem denk ik nog een halve dag aanlaten.”� Zei hij. “Is goed, dan zorg ik dat ik je voor die tijd gevonden heb. Ik zal je naam roepen bij de container en een paar keer kloppen. Dat moet voldoende zijn. Tot zo dan.”� “Tot zo. Doe de rest de groetjes van me!”� Toen hing Ethan op. En omdat Ethan toch niets beters te doen had, besloot hij maar te gaan slapen. Hij voelde zich heel erg moe en het kon toch nog even duren voordat Oom Derek hem gevonden had.

Reacties: