We've found what we need.

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » 30 Seconds to mars » We've found what we need. » chapter 32:

We've found what we need.

Geschreven door:

SaarForYou

Onderdeel van:

We've found what we need.

Laatst bijgewerkt:

26 april 2010 - 22:51

Aantal woorden:

383

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

285

chapter 32:

enjoy, ik werk al uit aan mijn komende fanfictions.

Shannon:
Ik keek in haar ogen, ze was zo mooi. Ik las in haar ogen dat ze een antwoord wou, zoveel dingen die ik nog wou zeggen.
Ik streek langzaam mijn vinger langs haar wang, het leek zo'n goedkoop liefdesfilpmje die ik verafschude, maar eigenlijk was het zo als je écht van iemand hield. ik kon mijn oren niet geloven toen ze zij dat ze ook van mij hield, maar misschien moest het ook wel zo zijn. Ik ga haar voorzichtig een kus op de wang, "Wil je écht mijn vriendin zijn? Achtervolgingen, intervieuws paparazzi?| Ik keek in haar heldere ogen, ik moest nog zoveel zeggen. Ze was zo in mijn leven komen binnenvallen, een aantrekingskracht. In al die jaren had ik nog nooit zoiets meegemaakt met een meisje, ik was wel écht verliefd op ze geweest, maar zij was voor mij voorbestemd.
No warning sign, no alibi[/i]
Ik gaf haar nu voorzichtig een kus op haar lippen, ik was voorzichtig, ik wou niet gehaast zijn... Dit moest voor altijd zijn.
It doesn't matter it's all just to save your face
It's all just to save you[i]
"Lieve Zoé, ik hou van jou, vanaf de eerste dag, eerste minuut, eerste seconde... Ik kan mij geen leven meer voorstellen zonder jou."
ik was zo cliché, ik kon moeilijk mijn gevoelens in woorden uiten, maar het was goed genoeg... Hoopte ik althans.
A new day has begun[b][/b]

Jared:
Stil, zwijgzaam liep ik samen met Sarah over straat, gevoelens ontsnappen, daar werd ik steeds beter in. Ik neuriëde een deuntje, het kon een nieuw nummer worden. Sarah was ook stil, soms trok ze een raar hoofd, het deed me aan Shannon denken als hij in gevecht was met zijn gedachtes.
Ik wist dat ik onhandig was geweest, ik had ons momentje met zijn tweeën verpest, waarom konden we het in de bioscoop zo leuk hebben, en dan kon ik hier alles verpesten? Toch, Shannon en ik konden moeilijk over gevoelens praten. Ik kon Shannons gevoelens aanvoelen en hij de mijne, maar we konden er niet met andere over praten. Maar misschien had Shannon toch meer lef om actie te ondernemen. Ik intervieuws fakte ik me erdoorheen, grapje hier, grapje daar en het onderwerp werd met rust gelaten. Maar nu kon het niet, ik kon mijn gevoelens over Sarah niet wegblazen.