FanFic.nl

My last letter. [3-shot] AF!

the begin.

Ik weet niet meer wanneer die ene, belangrijkste dag was van mijn leven, die dag die er voor zorgde dat ik dit nu schrijf. De dag dat alles anders is geworden, de dag die mijn toekomst heeft veranderd. Ik liep met mijn vriendin door de binnenstad, ik had altijd al van de mooie oude huizen gehouden. We gingen even zitten met een ijsje, het was warm. Ik liet al mijn tassen op de grond vallen, die ronde bankjes met in het midden een boom vond ik leuk. Er was nergens meer een leeg bankje.
Ik plofte gewoon neer op het bankje waar ik de rug van iemand zag, ik zou me wel gedeisd houden. Ik praate gezellig met Leia verder, ik keek vaak in mijn tassen, ik had 3 30 seconds to mars t-shirts gevonden. Ik had er nu ook een aan, het was van hun tournee, soms als ik alleen was, en mijn ogen sloot kon ik alles weer voor me zien, zijn stem de opwinding. De man die achter ons zat, [of voor, dat weetje nooit als het in de ronde gaat] stond op, ik werd stil, vaag herkende ik zijn postuur. Leia had niets door, domme Leia. Ik lette niet meer op, ik volgde met mijn ogen hoe hij langzaam opstond en richting onze kant van het bankje ging. Leia had het nu ook door, een adem ontsnapte haar keel.
Ik zou dat moment nooit meer vergeten, op een afstand van 2 meter stond hij toen van ons af.
Hij liep richting ons, Hij had een stralende lach, hij was aan het praten over het tournee, en moest lachen om onze aankoop van al zijn t-shirts. Ik had het toen moeten zien, die eerste dag had ik het al moeten zien. Maar liefde maakt je blind, ik zag niets, ik trapte in mijn eigen valkuil.
Hij bleef maar praten, ik lachtte soms leuk mee, maar ik had het niet door, hij keek niet naar mij, hij praate niet tegen mij, hij lachte niet tegen mij.
Leia, het was Leia, vanaf die eerste dag al. Ik was naïf.
Ik vroeg een handtekening voor op mijn arm, ik zou hem dan laten vast tatoeëren, dan zou het voor altijd zijn. Ik denk dat dat moment wel uren duurde, wij hadden geen haast en hij had geen haast. De zon ging weg toen wij eindelijk opstonden, god ik wou dat ik veel eerder was opgestaan die dag. De winkels waren al lang gesloten, het maakte ons niet uit, je kon elke dag de stad in, maar niet elke dag met hem praten. Hij buigde naar voren en fluisterde wat in Leia haar oor.
Ik zí¡g het gewoon niet, of ik kon het niet zien. Ik denk dat ik het gewoon niet wou aanzien komen, maar nu is het te laat. Ik kan die dag niet ongedaan maken. Hij was mijn held, mijn grootste idool, nu is hij mijn vijand. Ik verafschuw hem, ik verafschuw die dag. Ik haat mezelf, ik was zo blind. Blindelings deed ik die dag wat ik het liefste wou. Maar had ik nou maar naar mijn verstand gekeken. Je moet niet altijd je hart volgen, iets wat ik wel deed... Wat mijn leven heeft geruïneerd.
Such a beautiful lie to believe in
So beautiful, beautiful it makes me
Grappig, ik kan weer een songtekst neerzetten, zonder dat potloodpunten breken, tranen stromen. Ik ben leeg, ik ben niets meer.
dagen kwamen, Leia had blijkbaar nog contact met hem. Hij had haar zijn mobiele nummer gegeven, maar ik zag het niet, dwaas dat ik was. Ze belde, zagen elkaar. Ze werden vrieden, en ik? ik was alleen zo blij voor haar, verblind voor mijn gedachtes, ik wou ze gewoon niet zien! Ik zag Leia minder, maar het was nog een gelukkige tijd. Leia was mijn beste vriendin, ze zou mij altijd alles vertellen dat had ze beloofd toen we 6 waren. Ik lachte om haar, als ze weer blij bij me kwam om soms dan over haar gesprekken met hem te praten, ze was zo dom. Hij hield van mij, maar durfde het zelf niet te zien. Hij durfde niet toe tegeven dat ik alles voor hem was. Zijn uitvlucht was haar. En ik lachte erom. Als je gewoon goed keek, je kon er niet omheen, hij hí­eld van mij! zo was het leven, zo was het bepaald. God zou ons ooit samen brengen. Maar hij schrikte af van zijn gedachtes, voor zijn liefde en koos Leia als uitvlucht. Ha, ze waren zo dom dat ze het niet snapte.

Reacties:

Sookie zei op 12 juli 2010 - 16:23:
awh zo zielig...
en goed geschreven!!
=3
je schrijft beter dan ik <33

Neeriash zei op 17 mei 2010 - 20:07:
Super goed geschreven, echt ik vind het echt super zielig!.
Best triest dat ik nu pas reageer trouwens
Maarja,
beter laat dan nooit toch?

Roelxiv zei op 28 april 2010 - 16:43:
ik zit hier ook al niet in

4passions zei op 28 april 2010 - 11:08:
Waw...moi geschreven zeg! De haat druipt er wel af...nuja de haat en het verdriet...het fragile gekwetste meisje. héél mooi!

xx

Renesmee zei op 27 april 2010 - 14:46:
Weet je wat grappig is. Terwijl ik je verhaal lees, luister ik Beautiful lie..=)
Maar wel een ontzettend cool verhaal. Wel zielig jaa, maar wel heel goed geschreven!