Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC) » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*31
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)
Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*31
'kom,we gaan. hij is er toch niet nikkie. we spreken hem morgen dan wel.'zei ik. ze zuchtte maar knikte dan toch. we gingen terug naar buiten en deden de voordeur dicht. nikkie pakte haar fiets mee en stapte naar het huis ernaast. als ze binnen was,dan stapte ik ook maar terug op men fiets en fietste weg. een half uur later kwam ik thuis aan en zette men fiets in de garage. ik pakte de huissleutel uit men broekzak en deed de deur open. eindelijk thuis! ja,ik ben dus 17,maar er is iets foutgegaan en daardoor mocht ik al in men eigen appartementje wonen. ik wou weg van thuis,maar ik wist dat ik eigenlijk nog te jong was om op mezelf te mogen wonen,maar het mocht! de eigenaar maakte er geen problemen mee,zoalng ik maar niet voor problemen zorgde en men huur op tijd betaalde. zalig voor mij! ik woon hier graag. alles voor mij alleen,doen wat ik wil! wat wil je nog meer? ja,één ding is er nog,maar dat krijg ik toch nooit. bill... ik moet hem morgen in school echt aanspreken,of ik word nog zot! ik word gewoon gek van men gedachten! ik zal hem toch nooit zo mogen vasthouden,zoals in men dromen. daarvoor is het te laat. ik had het moeten voorkomen,wat daar in de wc's gebeurd is. maar ik héb het niet voorkomen,dus dat is men eigen fout. en daar moet bill voor boeten,spijtig genoeg. het is mijn schuld dat hij nu een trauma heeft. ik had hem moeten redden. op tijd moeten komen en die vieze verkrachter,wie dat ook is,eens goed op zijn smoel moeten slagen! maarja..daarvoor is het nu te laat. ik hoop alleen dat ik en bill gewone vrienden kunnen worden. maar daar zal ik dan nog lang moeten aan werken. maar men hart heeft geduld. en voor bill wil ik gerust eeuwen wachten. misschien is er nog een heel klein kansje dat ik zijn vertrouwen win en er toch nog iets tussen ons komt. maar dat is bijzaak. dat zal ik dan nog wel zien. het enige wat ik nu wil is morgen gewoon een babbeltje met hem slaan,zoals normale mensen doen. mensen die niet verliefd zijn op de andere. was het maar zo gemakkelijk. was heel de wereld maar zo gemakkelijk. dan zouden er niet zo'n vreselijke dingen moeten gebeuren voor bill. ik voel me zo rot voor hem. dat had hij nu echt niet verdiend. genadeloos is de wc's... bah! ik mag er niet aan denken. achja,genoeg gedacht. ik ga nu in de zetel zitten met warme chocolademelk.
ik zie morgen wel wat er gebeurd. tien minuutjes later zat ik in de zetel en keek naar een stom programma. ik was bijna in slaap aan het vallen. het..is..dan..ook..zo..saai...Tring!! shit! ik verschoot me rot! ik stond snel op en liep naar de telefoon. 'hallo?'zei ik. 'hey tom! ik ben het,nikkie! kom snel naar me toe,snel!!'zei ze. 'kalm,kalm,wat is er?'vroeg ik. maar de telefoon zei allang Tuuuuut.. shit,ze heeft al opgehongen. wat zou er zijn? ze klonk verward en bang. als ik niet beter wist zou ik denken dat ze zelf hyperventileerde. wat zou er toch zijn? nu maak ik me toch wel zorgen om haar.. ik ging snel naar de garage,pakte men fiets en fietste zo snel ik kon naar haar thuis. daar aangekomen,zag ik dat ze voor bill's huis stond en wild naar me zwaaide. 'snel! hierheen!'riep ze. ze was lijkbleek. wat is er toch? kan ze niet even wachten tot ik afstap? ik wou juist afstappen,toen ze me eraf sleurde. ik viel juist niet op de grond. 'kalm nikkie! wat is er?'zei ik. 'hier.. kijk zelf!!'riep ze hyperventileerend. ze gaf me een stuk papier aan. en toen ik het speciale handschrift zag,wenste ik dat dit niet waar was...
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.