FanFic.nl

Woordloze relatie [afgelopen]

14.

Tom en Emily haastten zich naar de zaal waar ze zouden moeten optreden vanavond. “Ieeh, ik ben nerveus,”� giechelde Tom. “Ik eigenlijk ook,”� zei Emily. Tom parkeerde zijn cadillac op de parking aan de rand van de zaal. “Zijn we te laat?”� vroeg Emily. “Eehm, nog drie minuten,”� zei Tom. “Gott, kom snel dan,”� zei Emily. “Ja,”� zei Tom. “Als jij niet zo veel tijd nodig had in de badkamer, waren we nu op tijd,”� zei Emily. “Sorry,”� zei Tom zielig. Emily gniffelde. De twee liepen de zaal binnen. Iedereen was er al. “Goed, iedereen is er. Kom, we gaan oefenen,”� zei de danslerares. Iedereen stelde zich goed in en begon toen de muziek startte. Na hun dans een paar keer te hebben gedaan namen ze even pauze. “Dat gaat zeer goed,”� zei de danslerares. Tom glimlachte breed. “Wat leuk hè,”� zei hij en sloeg zijn arm om de schouders van Emily. Na de pauze deden ze de dans nog drie keer. “Goed mensen, ik verwacht jullie hier om half acht, dus tot straks,”� zei de danslerares. Nu droop iedereen af. “Komt er veel volk?”� vroeg Tom. “Ja, alle kaarten waren op, en we hadden er toch minstens 400 kaarten laten drukken,”� zei de danslerares. Tom zijn mond ging een beetje open. Hij had wel al voor meer volk op het podium gestaan, maar dit keer was het anders. Hij had nog nooit gedanst voor het publiek dus hij was nu ultra nerveus. Het bracht hem veel herinneringen op, dat nerveus zijn. “Tom, je droomt,”� zei Emily. “Ow, ik dacht even aan vroeger,”� zei Tom. Emily glimlachte. “Kom, we gaan douchen,”� zei ze. “Ja, goed idee. Ik denk dat ik een uur in de wind stink,”� giechelde Tom. Emily lachte.

Na het douchen gingen Emily en Tom wat tv kijken. “Ik verveel me,”� zei Emily die met een dread van Tom speelde. “Ik verveel me ook,”� zuchtte Tom die met de vingers van Emily speelde. “Heb je chocolade?”� vroeg Emily. “Eeuhm, nee, dat lust ik niet,”� zei Tom. “Gaan we het dan kopen?”� vroeg Emily zielig. “Het is zondag, dan is er niets open,”� zei Tom. Emily maakte een teleurgesteld geluidje en trok een pruillip. “Arme jij,”� zei Tom en gaf een zoen op Emily haar voorhoofd. “Hoe laat is het?”� vroeg Emily. “Half zeven,”� zei Tom. “Pff, nog zo lang, ik ben nerveus,”� giechelde Emily. “Ik ook, ik ook,”� zei Tom. “Ben je het dan niet al verleerd, dat nerveus zijn, aangezien je in een band speelde?”� vroeg Emily. Tom gniffelde. “Dansen en gitaar spelen is eigenlijk iets heel anders, vroeger vond ik dansen maar gay,”� lachte Tom. “Oeeh, Tommi is gay,”� plaagde Emily. “Nee nietus, anders vond ik jou niet leuk,”� zei Tom met een pruillip. “Ik plaag je maar,”� zei Emily en ze gaf Tom een zoen. “Weet ik,”� knipoogde Tom.

“Tom, kom van die wc pot af we moeten vertrekken!”� riep Emily door het appartement. “Wacht!”� riep Tom terug. “Oké, je hebt nog vijf seconden,”� zei Emily. Ze keek op haar horloge. “Vijf, vier, drie, twee, één, nul. Te laat dude!”� riep Emily. “Wacht, wacht, ik ben klaar!”� zei Tom die uit de wc kwam. “Prachtig,”� giechelde Emily.
“Mijn sleutels…”� zei Tom en keek rond tot zijn blik viel op de zilverkleurige sleutel op tafel. Hij greep ze en nam ze mee.
Tom stak de sleutels in het contact en draaide ze om. “Ben je nerveus?”� vroeg hij. “Ja,”� giechelde Emily. Tom vertrok naar de zaal. Het was vijf voor half acht. Ze waren dus mooi op tijd. “Ga jullie maar alvast omkleden,”� zei de danslerares. Ze was dit keer gekleed in een mooie jurk. Tom en Emily gingen naar de kleedruimtes. Om acht uur moesten ze op. “Ik ben nerveus!”� riep Tom toen hij de kleedkamers in kwam. De meisjes begonnen te gillen aangezien ze in hun ondergoed liepen. “Let niet op mij dames,”� grijnsde Tom. “Zeg!”� zei Emily. Ze kneep in Tom zijn arm. “Sorry, ik wacht buiten,”� grijnsde hij. “Dames,”� zei hij nog. Emily gniffelde en deed de deur toe achter Tom. Toen alle meisjes klaar waren mocht Tom zich ook omkleden. Tom en Emily dronken nog wat en gingen toen achter het gordijn staan. “Is er veel volk?”� vroeg Emily aan de anderen. “Ja, er is echt kei veel volk,”� zei iemand. Tom zijn gezicht verstrakte. “Ik ga vallen denk ik,”� zei hij. “Ik wed van niet,”� zei Emily. Ze gaf Tom een zoen om hem gerust te stellen. Tom ging tussen de gordijnen kijken. Zijn blik viel op een persoon. Een persoon met zwarte stekelharen, zwarte make-up, een wenkbrauwpiercing, nagellak, aparte kleren en een sigaret tussen zijn vingers. Tom verstrakte totaal. “Liefje, wat is er?”� vroeg Emily. “Ik wil niet meer optreden,”� zei Tom. “Waarom niet?”� vroeg Emily verbaasd. “Mijn. Broertje. Zit. Daar.”�
“Zit Bill in de zaal?”� vroeg Emily verbaasd. “Ik kan toch niet dansen als mijn broer in de zaal zit, hij gaat me gewoon uitlachen,”� zei Tom. “Doe alsof hij er niet is,”� zei Emily. Ze legde haar handen op Tom zijn schouders. “Diep in en uit ademen, het komt wel goed,”� zei ze. Tom deed wat Emily zei. “Oké, ik doe gewoon alsof hij er niet is,”� zei Tom vastbesloten. Hoewel hij twijfelde. Zou Bill hem überhaupt nog herkennen?

Reacties: