Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Verhuisd (TC) » 18. Ruzie
Verhuisd (TC)
18. Ruzie
‘Anouk! Ik wil dat je níº vertrekt!’ schreeuwt Bill praktisch door mijn kamer heen. Anouk kijkt hem doodsbang aan. En terecht, want hij is zeer eng en onberekenbaar als hij boos is. Bovendien ziet Bill er nu ook heel eng uit.
‘Wat is er aan de hand, Bill?’ vraag ik hem kalm (terug schreeuwen heeft toch geen zin).
‘Wat er aan de hand is?,’ brult Bill nu naar mij,’Wat er aan de hand is? Zij is een onbetrouwbare heks! Dat is er aan de hand!’ en hij richt zich weer op Anouk.
‘Kalmeer een beetje, broertje. Ga rustig zitten en vertel wat er aan de hand is.’ Probeer ik de dramaqueen te kalmeren.
‘Hoe kan ik rustig doen als jouw vriendin alleen maar met ons om wil gaan, omdat ze een fan is! Er lagen posters Tom, in een door onder haar bed verstopt!,’ zegt hij, nog steeds furieus aan het ijsberen door mijn kamer.
‘Rustig, straks hoort mama het en moeten we weer verhuizen.’
‘Waarom reageer je zo kalm, Tomi? Ze is een fan! Een fí¡n!’ Bill zijn stem slaat over.
‘Dat weet ik al, Bill. Dat heeft ze me net verteld.’
Zijn ogen worden groot.
‘Dus jij weet het? En je laat haar gewoon hier zitten? Nadat ze ons heeft verraden? Ze wil je toch alleen maar omdat je beroemd bent!’
‘Dan had ze eerder iets met jou gewild.’ Mijn geduld raakt nu toch langzaam op.
‘Tom alsjeblieft.’ Zegt Anouk smekend en met tranen in haar ogen.
‘Nee, Anouk. Waarom mag hij niet weten dat je eerst een crush op hem had? Je slijmde toch niet bij hem? Je hebt jezelf toch niet aan ons opgedrongen? Ik sta zelfs hem niet toe dat hij de enige die mij volledig begrijpt het huis uit wil zetten.’ Anouk weet dat ik hiermee doel op mijn geheim. Ons geheim.
Bill’s gezicht trekt wit weg. ‘Ik dacht altijd dat wij de enige waren die elkaar begrepen, dat alleen wij alles van elkaar wisten. En nu verkies je haar boven mij?’ ik schud mijn hoofd.
‘Nee. Je moet weten dat ik jou verkies boven iedereen. Maar dit is iets tussen Anouk en mij. Mag ik dan niet een keer een eigen geheim hebben? Moet ik alles met je delen?’
Bill kijkt me met tranende ogen aan. ‘Dus je verkiest haar boven mij.,’ zegt hij met een klein stemmetje,’Het is je gelukt, Anouk, je hebt hem van me afgepakt, gehersenspoeld.’ Huilend loopt hij mijn kamer uit.
‘Bill! Wacht!’ roep ik hem achterna, maar ik krijg geen reactie.
Ik voel de tranen in mijn ogen alweer opkomen. Shit, zoveelste keer vandag. Anouk trekt me naar zich toe en slaat haar armen om me heen. ‘Ssst, rustig maar. Hij zal wel bijdraaien.,’ fluistert ze. ‘Misschien moet je hem vertellen dat we geen stelletje zijn.’
‘En mijn dekking dan? Ik wil niet dat hij erachter komt. Hij zal me haten, verachten, vermoorden….’ Breng ik er huilend uit.
‘Ik denk dat het idee dat wij een stelletje zijn een van de redenen is dat hij zo dramatisch reageert.’ Zegt ze.
‘Bedoel je…’
‘Dat, of hij probeert je te beschermen tegen een doorgedraaide fan. Of hij is gewoon bang om je kwijt te raken. Hoorde je hem niet? Hij denkt dat ik belangrijker bent voor je dan hij. Ik weet iets van je wat hij niet weet. Dat maakt hem bang.’
‘We hebben elkaar ooit beloofd om elkaar altijd onze geheimen te vertellen. We wisten altijd alles van elkaar.’ Zeg ik met een waterig lachje.
‘Bill! Kom eens!’ roept Tom vanachter de bosjes.
‘Maar Tom, straks word ik vies! En daar zitten allemaal beestjes.’ Zegt de kleine Bill met een zeurderige stem.
‘Kom nou maar!’antwoordt Tom. Zijn broertje moest zich niet zo aanstellen. Hij leek wel een meisje als hij dat deed.
‘Wat is er nou zo belangrijk dat ik helemaal hierheen moet komen?’ vraagt Bill geïrriteerd.
De negenjarige tweeling stonden samen verstopt in de bosjes net buiten het schoolplein. Een plekje dat alleen zij twee kenden.
‘Ik zag net Kelly en Kevin zoenen.’ Zegt de oudste van de twee.
‘Dus? Dat doen ze toch wel vaker?’ vraagt de andere.
‘Ja, maar toen gebeurde er iets heel geks.’ Zegt Tom weer.
‘Oeh, wat dan?’ vraagt Bill plotseling wel geïnteresseerd.
‘Toen gebeurde dit.’ Zei de kleine Tom, terwijl hij zijn broek omlaag deed.
‘Oh, hoe is dat gebeurd?,’zei Bill, terwijl hij gefascineerd naar de rechtopstaande penis van zijn broertje keek,’volgens mij is hij kapot.’
‘Nee, ik denk het niet. Bas zei dat dat gebeurde als je een echte man werd.’
‘Ooh.’zegt Bill nog steeds gefascineerd. Bas was een jongen uit een klas hoger, die altijd alles wist.
‘Kan je de mijne ook omhoog krijgen? Ik wil ook een echte man zijn!’zegt Bill opgewonden.
‘Nee, dat doen jongens niet bij andere jongens,’zegt Tom wijs,’dan zijn ze homo, zegt Bas.’
‘Ooh.’ Zegt Bill begrijpend.
Wat homo was, wisten ze niet, maar veel mensen scholden ermee, dus het was niet iets goeds!
‘Ik ben geen homo!’ zegt Bill abrupt.
‘Ik ook niet!’zegt Tom na zijn broertje.
Oh god, ben ik nu ook homo? Ik val niet op jongens, alleen op Bill. Is daar ook een naam voor? Ik ben Billofiel, ik val alleen op Billen.
‘Waar denk je aan? Je bent ineens weer zo rustig.’ Hoor ik Anouk plotseling vragen. Is ze er nog steeds? Begrijp me niet verkeerd, maar ik had eigenlijk stiekem gehoopt dat ze alweer weg was. Die gedachten en herinnering aan Bil hadden me namelijk niet geheel koud gelaten.
‘Ik vroeg me af… Ben ik nu homo? Want Bill is zeker geen vrouw.’deel ik mijn gedachtes met haar. Boeiend, ze weet nu toch praktisch alles van me. Ze heeft me zelfs zien huilen, en dat kunnen maar weinig mensen zeggen.
Bedenkelijk kijkt ze me aan. ‘Hmm, ik weet het niet. Zullen we dat morgen uittesten? Hoe laat moeten jullie weg? Want ik moet dan wel eerst langs de boekhandel.’
‘Huh? Hoezo dat? We gaan tegen 6 uur of 7 uur weg, geloof ik. Het is ruim drie uur rijden naar Hamburg vanaf hier.’
‘Gaan jullie naar Hamburg? Wat leuk! Doe Gustav en Georg de groeten van me.’
‘Ze kennen je niet eens?’ reageer ik lachend.
‘Maar ik hen wel,’ zegt ze grinnikend terug,’soort van dan tenminste.’
‘Gaan we nog met huiswerk bezig?’ vraag ik dan maar.
‘Nee, geen zin in. Laten we een liedje maken voor Bill, zodat hij weet dat we wel om hem geven.’
‘Briljant idee! Alsof ik het zelf verzonnen heb! Een soort van sorry-Bill-dat-we-ruzie-hebben liedje.’
De rest van de middag waren we bezig om het liedje te maken. Anouk kan ook aardig goed zingen! Aan het einde van de middag, liggen overal stukjes papier, gescheurd of verfrommeld omdat ze niet goed genoeg waren.
‘Shit, ik moet nu naar huis. Ik heb zo pianoles en ik moet eerst nog eten. We moeten dat liedje vanavond laat of morgen doen.’zegt Anouk terwijl ze op haar mobiel kijkt.
‘Is toch geen probleem, dan doen we dat morgen wel. Ik geloof dat hij ons nu toch nog niet wil zien.’
Anouk pov
Ik neem gauw afscheid van Simone en Tom (ben ik toch vergeten aan Simone te vragen of zij nog iets bij Bill had opgemerkt de laatste tijd) en loop naar huis. Het licht in mijn kamer staat nog aan.
Zodra ik het huis binnenloop zie ik mama voor het fornuis staan.
‘Daar ben je eindelijk! Je moet zo weg. Heeft Bill dat boek nog gevonden wat hij zocht?’ tranen wellen op achter mijn ogen. Niet nu! Alsjeblieft niet nu!
‘Soort van,’antwoord ik,’hij heeft het licht boven aan laten staan, dus ik ga dat even uitdoen.’ En ik loop snel door naar boven voordat mam ziet dat ik huil.
Als ik mijn kamer binnenkom, laat ik van schrik mijn tas vallen. Ik pak mijn mobiel, tevoorschijn en druk de sneltoets van Chris in.
‘Chris? Anouk hier. Ik heb je even nodig.’ Zeg ik met trillende stem.
Blijkbaar was Bill echt woedend geworden.
Reacties:
Aaaaah, dit verhaal is zó leuk =D
Ik ben Billofiel, ik val alleen op Billen.
Hier ging ik eventjes heeel erg plat
En dat stukkie van kleine Bill&Tom is echt adórable <3
Snel verder?
Mwhahaha omg, die flashback x'D
Ge-wel-dig!
XD
Ik moest echt vet hard lachen x'D
En die reactie daarna dan ook hea x'D
Awesome x]
Aaaaaaaaiiiii luft dit verhaal
Schnell weiter :'D