FanFic.nl

"Obsessie" [afgewerkt!]

Chapter 7.

Bill dipte een kroketje in zijn ketchup en stak hem daarna in zijn mond. Toen zijn bord leeg was, schoof hij het een stukje verder van zich af en nam een slok water. “Veeg even je mond af liefje,”� zei Simone. Ze overhandigde Bill een servet waarmee hij zijn mond kon afvegen. Bill zijn blik viel op een jongen achter in de hoek. Het was de jongen van het tankstation. Bill kon zijn ogen niet van hem afhouden. Hij trok zijn aandacht. Hij had iets korter haar dan Bill, maar wel dezelfde kleur. Hij droeg een pet, één die veel te groot was voor zijn hoofd. Bill keek weg toen de jongen op keek. Bill keek nog een keer onopvallend naar de jongen, maar hij was weer weg. Bill dacht dat hij weer een hallucinatie had gezien, dus schonk hij er verder geen aandacht meer aan.

Na het avond eten gingen ze even het stadje verkennen. Bill sleurde Simone winkel in en dan weer uit. Hij vond het gewoon leuk om rond te kijken. Gordon liep er dan weer achteraan. Na het kijken in de winkeltjes gingen ze nog even naar het strand, om naar de zonsondergang te kijken. Bill had zijn schoenen en sokken al weer uit getrokken. Hij zat op zijn knieën naar de rode zon te kijken. De kleur beviel hem wel ook al was het niet echt rood, maar eerder oranje, toch beviel het hem.

Na zonsondergang keerde het drietal terug naar het hotel. Bill kroop daar eerst nog eens onder de douche en trok toen zijn pyjama aan. Hij geeuwde eens breed en kroop daarna onder de lakens, hij was best moe. Bill nam zijn Pikachu knuffel dicht tegen zich en sloot zijn ogen. Toch kon hij de slaap niet vatten. Hij dacht weer aan het avondeten, de jongen die hij had gezien. De jongen kwam hem bekend voor. Natuurlijk kwam hij hem bekend voor, hij had hem eerder gezien in het tankstation. Bill fronste zijn wenkbrauwen en probeerde alles te plaatsen. De man die Bill uit die ene zaal had gebracht heette Jög en leek precies op de man die hem was komen opzoeken. Volgens Bill was het gewoon die man, hij was hier. Bill wist zeker dat hij hun was gevolgd, maar hij kon het ook mis hebben. Hij hield het maar op dat tweede. Toeval bestaat. Het kon gewoon toeval zijn. Bill draaide zich op zijn rug en keek naar het plafond. Hij kon nog steeds de slaap niet vatten. Hij ging papier en zijn pen zoeken. Na vijf minuten geluidloos gerommeld te hebben, had hij papier en een pen gevonden. Hij ging op zijn bed zitten en begon te schrijven. Hier werd hij wel moe van. Of dat hoopte hij toch. Hij wilde er morgen niet uitzien als een zombie, dat zou heel de vakantie bederven.

Toen Bill twee papieren vol had geschreven, was hij toch zeer slaperig. Hij knipte het kleine nachtlampje uit en ging liggen. Het laken trok hij tot onder zijn kin en sloot zijn ogen.
Bill droomde vreemd en vaag. Hij liep rond in een doolhof en hij vond de uitweg maar niet. Hij botste tegen muren op en struikelde een paar keer. Bill zag uiteindelijk een spiegel. Hij zag een jongen, hij wist zeker dat hij het niet was. Hij legde voorzichtig een hand op de spiegel. Het spiegelbeeld deed hetzelfde. Bill voelde voorzichtig met zijn andere hand aan zijn hoofd. Hij had geen platte haren meer, ze staken naar alle kanten met gel. Bill fronste zijn wenkbrauwen, het spiegelbeeld deed hetzelfde. Was hij dan toch die jongen van het spiegelbeeld? Maar hij had geen zwarte haren die omhoog staken met gel en hij droeg ook geen make-up en zijn nagels zijn niet zwart. Bill keek verward naar zijn spiegelbeeld. Toen sloeg zijn spiegelbeeld de spiegel stuk. Weer verscheen een spiegel, daar zag Bill zijn vertrouwde spiegelbeeld. De jongen met de rode kleren en de blonde haren. Zijn bleke huid ontbrak ook niet. Nu liep Bill door de spiegel. Tot zijn grootste verbazing brak die niet in miljoenen stukjes. Hij bleef doorrennen tot hij tegen iemand opliep. Beide vielen ze op de grond. Bill wreef over zijn voorhoofd. De andere persoon deed hetzelfde. Bill zag nu dat het de jongen van het tankstation was. En toen ging alles in rook op.
Met een ruk vloog Bill op. Hij stond recht op bed en keek rond. Simone en Gordon lagen nog vredig te slapen. Bill plofte weer neer. Hij besefte nu dat dit nog een moeilijke vakantie zou worden. Het liefst van al wilde hij zich weer opsluiten in zijn kamer in de instelling, maar hij wilde ook zo veel mogelijk dingen doen met Simone en Gordon. Bill ging weer liggen en sloot zijn ogen. Dit keer ving hij wel een rustige slaap. Dat stelde hem wel gerust.

De volgende morgen scheen het zonlicht binnen. Bill was al wakker. Simone en Gordon niet. Bill stond voor het raam naar buiten te kijken. Hij had een uitzicht over een tennisveld. Er waren mensen aan het tennissen. Bill volgde het gele balletje die heen en weer ging. Hij werd er kalm van. “Bill liefje, je zit helemaal tegen het raam geplakt,”� gniffelde Simone die ondertussen achter hem was komen staan. Bill wees naar de tennisbanen. “Wil je dat gaan doen vandaag?”� vroeg Simone. Bill knikte hevig. “We zullen kijken wat we kunnen regelen, goed?”� Bill glimlachte tevreden en gaf Simone een stevige knuffel. “Ga je nu maar aankleden, want we gaan zo ontbijten,”� zei Simone. Bill liep richting de badkamer en trok daar schone kleren aan. Hij bekeek zichzelf in de spiegel. Hij zag Gordon zijn pot met gel staan en ging er in met zijn vingers. Hij stak alle gel in zijn haren tot ze volledig rechtop stonden, behalve zijn pony, die stak voor zijn ogen. Bill bekeek zichzelf. Hij vond zichzelf er wel cool uitzien. “Bill, vergeet geen douche te nemen!”� riep Simone. Bill trok zijn kleren weer uit en draaide de doucheknop op warm water. Hij kroop er onder en liet het water over zich stromen. Zijn haren die net nog omhoog stonden, gingen weer slap hangen. Na zijn douche droogde hij zich af en trok wat kleren aan. Nu had hij toch wel echte honger, want zijn maag begon hevig te grommen.

Reacties: