FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

34. George's revenge

Lena's P.O.V.
Zo gauw ik niet meer duizelig was van het verschijnselen en om me heen kon kijken, werden mijn ogen groot. Voor me stond een enorme, rode trein, stoomwolken uit te blazen. Het was druk op het perron. Ik keek opzij, naar Fred, en zag hem grijnzen. Onbewust lachte ik even en ik hoorde hem zeggen dat we op zoek moesten gaan naar de rest. We liepen langs de trein af tot we meneer en mevrouw Wemel zagen staan. Een stukje verderop stonden Harry, Ron, Hermelien en Ginny met een donkerharige, wat bredere jongen en een blond meisje met een wel heel erg vreemde bril te praten. Harry keek om en stak grijnzend zijn hand naar me op. Ik grijnsde terug en hij draaide zich weer om, terwijl ik Fred meetrok naar George die intussen samen met een andere jongen bij meneer en mevrouw Wemel was gaan staan. George keek me bijna vijandig aan en ik lachte.
"Kom nou George. Zo erg was het toch niet? Om het goed te maken hoef je dat huiswerk niet te maken." Zei ik met een knipoog. Heel even leek het alsof hij er mee in zou stemmen en me zou vergeven. In plaats daarvan trok hij zijn toverstok tevoorschijn en mompelde een spreuk. Voor ik het wist waren mijn kleren doorweekt en had ik het ijskoud. George grinnikte.
"Nu is het weer goed." Ik keek opzij en zag dat Fred ook doorweekt was. Mevrouw Wemel begon tegen George te schreeuwen, terwijl meneer Wemel zijn toverstok gebruikte om mij en Fred weer droog te krijgen. George vertelde mevrouw Wemel wat er die ochtend gebeurd was en Fred nam heel nobel de schuld op zich. Het duurde niet lang meer voor iedereen de trein in moest, omdat deze op het punt stond op te vertrekken. We zwaaiden naar meneer en mevrouw Wemel waarna we allemaal naar een plaatsje zochten. Ik voelde me schuldig, omdat ik zo weinig tijd met Harry had doorgebracht dus zei ik tegen Fred dat ik bij Harry, Ron, Hermelien en Ginny zou gaan zitten. Hij begreep het volkomen en zei dat hij me later wel zou zien. Ik ging naast Harry op een van de banken zitten en luisterde naar zijn verhalen over Zweinstein. Toen Harry over Sneep begon maakte Ron af en toe een minzame opmerking, waar Hermelien dan weer op reageerde met het feit dat Sneep wel een goede leraar was. Na een tijdje kwam een oud vrouwtje langs met een karretje vol met snoep. Harry en ik kochten samen een hele berg die we met de rest deelden. Het blonde meisje met de rare bril was na een tijdje ook bij ons komen zitten en had zich voorgesteld als loena.

Na enkele uren zei Hermelien dat we ons om moesten gaan kleden en Harry en Ron verlieten de coupé om zich bij Fred, George en Leo Jordaan te voegen en zich daar om te kleden. Toen we ons omgekleed hadden en zaten te wachten tot Harry en Ron terug kwamen keek Loena me heel vreemd aan. Ik keek terug en glimlachte naar haar. Ze glimlachte en knikte naar de deur van de coupé.
"Veel plezier." Ik keek eerst verbaasd naar haar en toen naar de deur, die precies op dat moment open werd gedaan. Fred stond in de deuropening, met achter zich Harry, Ron en de jongen die ik eerder op het perron al had gezien. Hij stelde zich voor als Marcel Lubbermans. Voor ik mezelf ook voor kon stellen aan Marcel, trok Fred me mee naar de coupé waar George en Leo zaten. Het laatste half uur van de reis bestond voor mij vooral uit uit het raam kijken, gekust worden door Fred en het leren kennen van Leo.

Reacties: