FanFic.nl

Nothing Is What It Seems

The End of the Beginning?

'mmpf...' Zuchte Rukan verslagen, en plofte neer op de bank. 'Wat is er, mijn meisje?' vroeg haar moeder.'Ik heb het helemaal gehad, met alles. School en... eh, gewoon alles. Ik zou blij zijn als ik over twee weken mijn examen haal.' mompelde Rukan. Ze stond moeizaam op van de bank om een glas cola in te schenken. En ging met een plof op het aanrecht zitten, waar haar moeder het eten klaar aan het maken was. 'Rukan! Ik ben het eten aan het klaarmaken, kan je misschien met je kont van het aanrecht af gaan?' 'Sorry hoor, wil ik een keer iets vragen word ik weer wegestuurd' riep ze verontwaardigd en liet zich van het aanrecht af zakken en ging maar op de barkruk zitten. Ze was diep in gedachten toen haar moeder vroeg:'Wat wilde je vragen?' En zei toen op een nogal sarcastische toon: 'Toch niks over je examen zeker, dat is pas over twee weken, en je hebt al zoveel voor geleerd.' Rukan keek met een vuile blik naar haar moeder, en met een mierzoet stemmetje voegde er aan toe: 'nee hoor mama, ik weet niet wat ik moet gaan doen als ik mijn diploma heb, eigenlijk wil ik wel op vakantie een beetje rond treken door Europa. Maar ik weet niet. Heb jij een idee, lieve mama? Haar moeder keek haar glimlachend aan, pakte de pan op en zette het op de tafel.' Ik weet misschien nog wel wat om te doen. Iets waar je nooit aan toe hebt gegeven' zei ze met ee grote grijns. Rukan trok haar wenkbrauwen op, wat deed ze nooit. Ze snapte er niks van. 'Maarten, schat het eten is klaar',riep haar moeder naar boven. Er klonk wat gestommel van boven en daar kwam Rukans vader de kamer binnen. Hij zag er een beetje uit als een professor, zo eentje die iets te lang boven de chemische stofjes heeft gehangen. Maar hij was schrijver en geen professor. 'Zo, zo, dat ruikt lekker Elene' zei Maarten en drukte een kus op de wang van Elene. 'Mam! Zeg nou even wat ik nooit doe, ik snap er niks van' zei Rukan. 'Waar over gaat het?' vroeg haar vader. 'Rukan vroeg of ik iets wist te doen als ze haar examen heeft gehaald. En ik wist wel wat te doen, iets wat ze nooit echt heeft gedaan.' zei Elene met een glimlach. 'Oh. Ik weet nog wel wat om te doen, ongeveer het zelfde wat je moeder in gedachten had.' 'En dat is?' vroeg Rukan die ongeduldig begon te worden. 'Je kan gaan werken, klusjes in huis of in de tuin.' stelde Maarten voorzichtig voor. 'Ja, als je een reis door Europa wil maken, moet je wel genoeg geld hebben. En er is genoeg te doen.' voegde Elene er aan toe. Toen keken ze naar Rukan, in afwachting voor haar reactie. Ja, op zich hebben ze gelijk, maar ik heb eigelijk al genoeg gespaard. Ik was al langer van plan om op vakantie te gaan, maar extra geld is altijd handig. Ze zuchte gaf antwoord: ' Ik vind het wel een goed idee' en lachte. 'Oke, dan maak ik straks wel een lijstje met de dingen die je kan doen.' Ze keek afwachtend naar Rukan. Die nu een geheimzinnig lachje op haar mond had. 'Maar... ' zei Rukan. 'Natuurlijk, er zit altijd een addertje onder het gras,' mompelde haar vader. 'Maar, ik wil er wel goed voor betaald worden of jullie doen het maar lekker zelf', zei Rukan verwachtings vol. Haar vader en moeder wisselde even een blik. Haar moeder knikte en zuchte verslagen. ' Oke we gaan ankoord. Wat vind je goed betaald?' 'mmmmh, per klusje een vast bedrag en ook nog per uur. Jullie mogen zelf de bedragen invullen, maar als het te weinig is haak ik af. Goed?' antwoorde Rukan. 'Oke, Oke . We gaan ankoord' zei Maarten. 'Oh ja , nog even iets. Die klusjes , ze moeten in twee weken te doen zijn. Twee weken na mijn examen ga ik weg, de dag na de diploma uitreiking' zei Rukan. Haar ouders knikte. Na het eten rende ze naar boven om een planning te maken. Alles moest nog uitgestipt worden en misschien ook nog een ticket kopen. Ze was heel de Mei vakantie bezig met plannen, informatie op zoeken en een lijst maken met dingen die ze mee moest nemen of kopen. Oh ja en ze moest ook nog leren. Nee niet leren maar stampen, want over twee dagen was de vakantie voorbei en begonnen de examens en ze had nog amper een leer boek aangeraakt. Leren, leren en nog eens leren. En toen ging de weker op maandag ochtend om kwart voor zeven. Om waker te worden voor een van de belangrijkste weken in haar school periode. En ze had er nu al genoeg van. Maar ze wist dat ze het goed moest doen anders zou de ticket voor Zweden nog een paar week langer op haar bureau liggen. Zweden... Daar begon de reis waar ze al van gedroomd had toen ze in het eerste klas zat.

Reacties: