FanFic.nl

Too Litte Too Late.

POV ; Kirsten

Ik keek naar het inschrijfformulier dat voor mijn hand lag. Het zag er doodnormaal uit. Ik bedoel een papiertje met zwarte letters dat als eerst om je naam vraagt is toch normaal? Ik pakte de pen die naast me lag. Ik zat buiten op het terrasje met het papiertje waar ik mijn gegevens moest opschrijven. Het was voor deze zomervakantie. M'n broer ging met zijn vrienden naar Londen. En ik bleef thuis. M'n ouders boden me nog een camping aan ergens in Noord-Brabant, maar ik wou dat niet. Al jaren camping werd saai. En dan nog 1tje in Noord-Brabant?
Het papiertje was voor kamp. Dit was een survivlekamp in Ierland. Wat was daar nou te beleven? Het was een jaarlijks kamp. M'n broer was er 2 jaar geleden naar geweest. Hij ging naar Zwitserland. Dat was vast leuker dan dat saaie Ierland vol Ieren. Zou ik het nog wel willen? Ik keek naar de biljetten van 200 euro. Het waren er 2. Als ik op dit kamp wou gaan moet ik 400 euro spaargeld geven en 200 euro van mn ouders lenen.
Ik slaagde een diepe zucht. Is dit wat ik wou? Mijn blik sloeg weer op de biljetten. In het zonlicht glinsterde ze. Mijn zonnebril gaf een iets vager effect. Er kwam een windvlaag langs. De windvlaag blies 1 biljet weg. Oppeens kreeg ik spijt dat ik de biljetten op de tafel had gelegd. 'O, nee!' zei ik tegen mezelf. En ik sloeg een hand voor mijn gezicht. Ik stond op en keek naar het wegvliegende biljet. Hij maakte een klein zoeff geluidje en kwam terecht in de tuin van de buren. Ik heb dus buren, maar leuk zijn die niet. Althans de vrouw wel. Dat is een dikke mollige vrouw. Maar die man is afschuwlijk. Grrr... hij had m'n favoriete barbie overreden!
Toen ik zes was noemde ik de barbie altijd Lotte. Ze had blond haar en een lang kapsel. Eigenlijk is het Barbie, maar dat gaf ik vroeger nooit toe. Ik besloot maar naar de buren te gaan. Ik wou m'n 200,- euro niet kwijt zijn. M'n andere dat ik nog had stpte ik in m'n zak voor het geval ik die ook zou kwijt raken. Ik liep naar de buren en belde aan. M'n handen trilde een beetje. Wat als de buurman opendeed? Ik slaakte een diepe zcht. De deur ging open en m'n buurman stond voor m'n neus. O, had ik dit weer! 'Kirsten? Wat doe jij hier?' hij trok zijn wenkbrauwen omhoog en wat rimpels verschenen op zijn voorhoofd. 'Nou eh... M'n briefje van 200 euro deed zooeeef!' zei ik en me m'n handen bewoog ik heen en weer zoals het biljet deed. 'En toen die dat deed vloog die u tuin in'.
Ik voelde mijn wangen rood worden. Het was vast een raar gezicht om iemand voor je deur te hebbn die zegt dat z'n geld in jouw tuin is gewaait. Z'n wenkbrauwen trokken weer naar beneden en hij keek een beetje boos. 'Meen je dat?' vroeg hij. Zijn stem klonk zwaar, hij was duidelijk boos. Ik knikte vlugjes en mijn hoofd werd roder. M'n handen trilden mee en ik had kippenvel. M'n buurman liep het huis binnen en sloeg de deur voor m'n neus dicht. Hij wou m'n 200 euro niet teruggeven? Ik zou hem is... Is... ik maakte van mn handen een vuist en maakte een boksbeweging. 'Ik zou je.. PAMPAMBOEM!' deed ik. En ik ston voor z'n deur gek te doen. 'Kom maar op! Hé, hé!'. Ik was even de draad kwijt. En oppeens vloog de deur open.
M'n buurman keek me raar aan. 'Wou je vechten?! Maak je m'n deur kapot?!' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en werd rood. Hij had een biljet van 200 euro in zijn handen en gaf die aan mij. Ik knikte. 'Bedankt' zei ik en liep weer naar mijn eigen huis. O mijn god, wat was dat eng!Ik liep treug naar mijn terrasje en pakte het papier en pen en schreef mijn gegevens. Ik zou gaan meedoen.

Reacties: