FanFic.nl

Time Hollow {gaat pas verder als ik het GRONDIG verbeterd heb.}

Hoofdstuk 14

Eigenlijk was het redden van dat meisje verdoemt om te mislukken. Hij had tenslotte geen pen. Maar hij had maar één flashback gekregen, dus de vorige moesten nog allemaal kloppen. En dat betekende dat het meisje nog steeds ongedeerd in zijn klas zat. Hij kon dus op zoek gaan naar het meisje en vragen aan haar stellen. Daar had hij geen pen voor nodig. Maar waar zou het meisje kunnen zijn? En wat moesten ze juist net van haar hebben? Ze is toch maar een doodnormaal meisje? Misschien moest hij maar weer naar de plek gaan waar zijn pen was gestolen. Misschien kon hij daar wat aanwijzingen vinden. Hij begon te lopen.

Hij liep en liep, totdat er opeens een meisje voor hem sprong. Ze was buiten adem en het duurde maar een paar seconden voordat Ethan besefte wie dit meisje was. Ivana! Voordat Ethan wat kon zeggen trok Ivana hem mee aan zijn arm. "Heey! Wat doe je!?" Schreeuwde Ethan. Ze negeerde dit en bleef maar trekken. Ethan was eigenlijk veel sterker, maar hij had het gevoel dat dit belangrijk was en hij verzette zich niet. Pas toen ze bij een steegje aan waren gekomen vond Ethan het wel genoeg geweest en trok zichzelf los. "Wat moet je van me? Blijf van me af! En waarom zeg je niets!?" Schreeuwde Ethan weer en hij keek naar Ivana. De angst was van haar ogen af te lezen. Ivana had nog steeds niets gezegd, en dat begon hem te irriteren. "Zeg, luister eens, ik was eerst van plan om jou te gaan zoeken, maar als je toch je mond niet open weet te krijgen denk ik dat het geen zin heeft om hier te blijven." Ethan draaide zich om en wilde weglopen. Net op dat moment deed Ivana haar mond open. "Nee, wacht!" Ze trok weer aan zijn arm, waardoor Ethan zich omdraaide. "Wat?" Zei hij, en hij keek boos naar Ivana. "Zonder die pen... Ben je in levensgevaar." Zei Ivana langzaam. Het drong niet helemaal tot Ethan door. Pen? Welke pen? Dé pen? Hoe wist zij...? "Ik weet dat het raar klinkt om dat van mij te horen. Ik hoor er tenslotte helemaal niets vanaf te weten..." Ze keek Ethan in zijn ogen. "Maar vertrouw me. Zonder die pen gaan een voor een al je dierbaren dood. En daarna jezelf." Langzaam veranderde de uitdrukking op Ethan's gezicht. "Hoe...hoe..." Stotterde Ethan. Hij had geen idee waar hij mee moest beginnen met vragen. "Hoe ik dit weet? Ik weet dit...omdat ik uit het verleden kom. Door jou pen. Om jou te redden." Ethan keek haar verdwaasd aan. Dit kon nog eens interessant worden. "Ik ben Ivana, zoals je vast al hebt uitgevogeld. Ik ben de dochter van een van die mannen, ook al weet geen van allen dat. Mijn moeder zal je misschien wel kennen...Haar naam is Olivia." Olivia...Olivia...Dat is die vrouw van Chronos! "Ik zie aan je gezicht van wel. Dat is mooi. Ik kom eigenlijk wel van deze tijd, maar ik ben 3x door een tijdgat heengegaan. En de eerste keer was een soort van jou schuld." Ethan snapte er helemaal niets van. De tijd staat toch stil als hij zijn pen gebruikt? Als dat de eerste keer was voor haar, dan zou zij ook stil moeten staan. Hoe kon ze dan zonder hulp door dat gat zijn gegaan? "Ik heb er eigenlijk niet veel van meegekregen, maar ik heb wel meegekregen dat, voordat ik in het verleden was, ik jou heb zien vechten met een paar grote sterke mannen. Wat ik overigens heel dapper van je vond. Ik zat op mijn kamer, en ik zag het gebeuren. Mijn kamerraam zit namelijk aan de kant van dat steegje. Ik deed het raam open om beter te kijken, en ik viel voorover. Op het volgende moment lag ik op de grond, terwijl er niemand meer was. Ik had geen schrammetje of niets." Ethan dacht na. Waarschijnlijk was ze voorover gevallen, vlak voordat dat gat was gemaakt, en was ze precies in dat gat terecht gekomen. "Het gekke was, dat ik niet meer in het steegje was, maar in een grote, ronde ruimte. Het was donker om me heen en er waren allemaal rare tekens. Ik zag een persoon met een rare groene pen, dezelfde als die jij had. Ze legden uit wat ze daarmee konden doen. Zij hadden geen goede bedoelingen met de pen, wat jij duidelijk wel had. Ze zeiden dat ze die pen wilden gebruiken om de wereld te veroveren. Nou is dat nogal oubollig en ik wist dat, omdat ik niets had veranderd, dit ook niet zou gebeuren. Toen deed iemand voor hoe het werktte en hij richtte het gat vlak naast mij. Toen ze even niet keken ben ik erdoorheen gegaan. Het was alleen niet de goede tijd..."

Reacties: