FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

36. The new Defence Against the Dark Arts teacher

Lena's P.O.V.
Het kasteel was reusachtig! Er waren ontelbare ramen en torentjes te zien. Ik hoorde Fred zachtjes lachen.
"Wat vind je er van?" Vroeg hij.
"Het is prachtig, maar ik weet zeker dat ik de weg kwijt ga raken!"
"Maak je niet druk, dat is zelfs Marcel niet gebeurd." De koets kwam tot stilstand en Fred sprong er uit, waarna hij zijn armen naar me uitstrekte, me uit de koets tilde en me langzaam naar beneden liet glijden. Zo gauw mijn tenen de grond raakte en mijn gezicht nog maar enkele centimeters van het zijne verwijderd was, overspoelde de drang om hem te kussen me. Dus dat was wat ik deed, hem kussen. Onze lippen raakten elkaar nog maar net, toen iemand een weinig subtiel kuchje liet horen. Freds oren werden rood en ik voelde het bloed naar mijn wangen kruipen.
"Houdt u zich alstublieft een beetje in meneer Wemel. En u ook mevrouw Potter." Zei de vrouw met een strenge stem, maar waarin een onmiskenbaar vleugje humor te horen was.
"Het spijt ons professor Anderling." Ze knikte.
"Goed, ik dacht dat we dit misschien beter nu zouden kunnen doen, aangezien het voor juffrouw Potter misschien wel oncomfortabel zou kunnen zijn om dit te doen tussen de eerstejaars." Ik was verward, tot het moment dat ik naar haar hand keek. Ze had een gehavende hoed vast, de sorteerhoed. Ik knikte snel, nam de hoed over van professor Anderling en zette hem op.
'Ah, een Potter, hé? Hmm.. goed stel hersens, trots en moed. Ik denk dat ik wel weet waar ik jou ga plaatsen..' "Griffoendor". Een brede glimlach verspreidde zich over mijn gezicht en zo gauw professor Anderling de hoed van me over had genomen sprong ik op Fred af, die breed grijnsde.
"Ik zei het toch!" We volgden professor Anderling het kasteel in, de hal door en de grote zaal in. Ik volgde Fred naar een van de tafels, waar Harry, Ron, Hermelien, Ginny, Marcel en George grijnzend op ons wezen. Ik ging samen met Fred aan de tafel zitten, waar ik kennis maakte met Angelique Jansen, die ik meteen al mocht. Ik zag haar 'stiekem' steeds naar George kijken en grinnikte. Opeens viel de zaal stil en ik keek naar de tafel waar de leraren zaten. Perkamentus was begonnen aan zijn jaarlijkse mededelingen.
"Welkom, welkom voor een nieuw jaar op Zweinsteins hogeschool voor hekserij en hocus pocus. Voor we beginnen met het jaarlijkse ritueel van de sorteerceremonie, heb ik een paar korte mededelingen. Als eerste wil ik juffrouw Lena Potter welkom heten." Er klonk luid applaus van drie van de vier tafels. Alleen de Zwadderaars weigerden te klappen. "Verder wil ik laten weten dat we een nieuwe docent Verweer tegen de zwarte kunsten hebben: Meneer Percy Wemel!" Iedereen reageerde verbijsterd, vooral de Wemels.
"Wat?!"
"Percy? Echt niet!"
"Wat weet brillemans nou van Verweer Tegen de Zwarte Kunsten?!" Hoorde ik Fred en George uitroepen. Ik zag Percy's gezicht betrekken en had medelijden met hem. In tegenstelling tot zijn jongere broers en zusje, had ik het grootste vertrouwen in Percy. Ik besloot hem wat aanmoediging te geven, stond op en begon luid te klappen. Percy keek me dankbaar aan. Ik zag dat Harry en Hermelien mijn voorbeeld volgden en ook opstonden. Ik zag Fred ook opstaan en ook hij begon te klappen, gevolgd door de rest van de Wemels en uiteindelijk door de hele school. Toen het weer rustig werd ging Perkamentus door met zijn laatste mededeling.
"Als laatste wil ik aankondigen dat onze geliefde congiërge, Argus Vilder, na afloop van dit jaar met pensioen zal gaan." Overal steeg gejuig op, blijkbaar mocht niemand Vilder. Ik keek opzij naar Fred en zag dat hij druk in overleg was met George. Perkamentus verspilde verder geen moeite aan aankondigen en de sorteerceremonie begon. Er kwamen 4 eerstejaars bij Griffoendor. Na de sorteerceremonie verscheen er een enorm feestmaal op tafel, het deed me een beetje denken aan het eten van mevrouw Wemel, maar dan nog beter. Ik verbaasde me nog steeds over de eetlust van de jongens, ook al zou ik daar nu aan gewend moeten zijn. Vooral Ron verbaasde me. Zoveel als die jongen kon eten, dat kon simpelweg niet normaal zijn! Na het eten werden de eerstejaars naar de leerlingenkamers begeleid, terwijl de wat oudere leerlingen nog wat rond bleven hangen. Ik stormde direct op Percy af.
"Percy! Wat geweldig!" Hij werd een beetje rood, terwijl hij mijn felicitatie in ontvangst nam. We praatten even voor ik ineens twee maar al te bekende armen om me heen voelde.
"Ga je mee naar de leerlingenkamer?" Ik draaide me om naar Fred.
"Pas als jij je broer gefeliciteerd hebt met zijn nieuwe functie." Fred keek me even aan en verplaatste toen zijn blik naar Percy.
"Gefeliciteerd man. Ik kan niet wachten op je lessen, maar denk maar niet dat ik en George je zullen sparen." Percy grinnikte.
"En denken jullie maar niet dat jullie ergens mee weg komen." Ik glimlachte naar Percy en begon Fred te volgen.

Reacties: