Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Lucky, this has been happened <--afgerond » 1
Lucky, this has been happened <--afgerond
1
Regina pov
'deze keer is het genoeg.' zeg ik waarna ik uit de keukenlade een mes pak en hiermee naar de woonkamer loop. Iedereen kijkt naar me en Cilla, Mike en mama hebben een geschokte uitdrukking op hun gezicht. Morris kijkt me suf aan en zegt op sullige toon; 'Waar ben jij mee bezig kleintjuh.' ik houd het mes mij me pols en zeg:' ga uit ons leven of ik snijd mijn polsen open.' Morris lacht me maar dom uit. had hij beter niet kunnen doen. Met een beweging snijd ik met het mes in mijn hand over mijn pols. Een diepe snee word gemaakt en ja daarna word het zwart voor mijn ogen.
'nou ja, je denkt wat is dit hé?
Nou ik zal je wel eerst even vertellen wat hier vooraf afspeelde anders zul je het al helemaal niet begrijpen.
EEN DAG EERDER
Regina pov:
School is bijna afgelopen maar ik kijk niet zoals de meeste leerlingen ernaar uit om vrolijk naar huis te gaan. Alles is beter dan naar huis. ik weet al wat er gaat gebeuren zoals altijd. die gedachten lopen al een flinke tijd door mijn hoofd heen. Ik let niet op tijdens de lessen en vele docenten hebben me al duizenden keren gewaargeschuwd. 'let nu eens op Regina, anders moeten we echt naar de directeur met jou.' die zin hoor ik nu bijna elke dag. Cilla tikt me aan en wekt me op uit mijn dagdromen. Ik kijk naar haar en vraag wat er is.'Reg, let een beetje op. de docent zit je in de gaten te houden. Je weet het, anders moet je naar de directeur en dan zal Morris helemaal uit zijn dak gaan!' fluistert ze. ik weet dat ze het lief bedoeld om me uit de problemen te houden maar toch antwoord ik een beetje snauwerig terug. 'ja ja ik weet het. maar Morris is sowieso al pissig dus maakt het toch niet veel uit.’
*TRRRRING* daar gaat de bel. ik sta op en pak mijn tas. op naar onze kluisjes dan maar. ik sleep mezelf door de gangen samen met Cilla. Wetende dat het straks toch wel weer oorlog in huis zal worden.
Het is nog stil in huis dus Morris zal er nog niet zijn. 'MAAAAM WIJ ZIJN ER WEER!’ schreeuw ik luid door het huis. ‘oké schatjes van me.' roept onze moeder terug vanuit de keuken. ik hoor hierna de deur open gaan en zie Morris binnen komen. zijn uitdrukking op zijn gezicht voorspelt niet veel goeds. 'Nee niet weer hè.' kreun ik zacht.
'Regina, ik heb gehoord dat je veel waarschuwingen gekregen hebt wegens onoplettendheid! wat betekent dat nou hè? ik zeg het je al zo vaak, je moet leren. Het word ook nooit wat met zo een misbaksel als jij.' Morris komt naar mij toe en geeft me een klap in me gezicht. Er glijd een traan naar beneden en ik begin te schreeuwen tegen hem. 'genoeg hou op...' verder kom ik niet eens. Morris word boos en slaat me zodat ik op de grond val. De tranen vallen maar van mijn wangen op de grond. Ik sta op en ren zo snel mogelijk naar mijn kamer en doe mijn deur op slot.
Ik pak mijn favoriete cd n zet die lekker hard aan. Tokio Hotel schalmt door mijn kamer heen. ik hoor Morris van beneden schreeuwen.'doe die rot herrie uit!!! anders krijg jij problemen dame! en dat geldt ook voor je zusje!' Maar ik luister niet en zet expres het volume nog harder. Morris komt de trap hard op lopen. ik plof op mijn bed negeer hem. waarom moet die sukkel ook in ons leven zijn! hij heeft het recht niet mij, mijn twinsister, mijn broer of moeder iets aan te doen! Ik weet niet eens precies waarom hij zo doet! Het maakt me ook niet veel uit. Ik haat hem.
De voetstappen houden halt bij mijn deur. ‘doe open mislukking!’ ik zwijg. Mijn lippen stijf op elkaar gedrukt. Morris klopt hardhandig op mijn deur. Het geklop gaat over in gebonk. ‘doe open! Jij verdient een pak rammel! Waag het niet me te laten wachten! Ik kom hoe dan ook wel binnen!’
Cilla:
geluidloos huilend lig ik op mijn bed in mijn kamer. ik voel de woede en pijn die Regina bij zich draagt. dat is gewoon een typisch twins gevoel. het liefst zou ik nu naar haar toe zijn gegaan. maar de deur die onze kamers eerst verbond is weggehaald. die Morris ook! hij maakt ons leven kapot! waarom moest hij ook in ons leven komen! waarom kan mam hem niet dumpen?
Ik weet dat dit niet kan. mam en Morris hebben een samenwoningcertificaat ondertekend. als ze willen scheiden moet mama heel veel geld betalen. meer dan ze op kan brengen. en mama is bang. bang voor Morris en de zware last van het geld. toch houd ze op de een of andere manier van hem. ik snap dat maar niet.
tranen rollen nog steeds over mijn wangen. in de kamer naast me hoor ik de muziek van Tokio hotel kei hard opstaan. ik hoor ook Morris die hard staat te schreeuwen.
Ik loop naar de deur en doe die op slot. Waarom? Simpel, omdat anders Morris straks naar mij toe komt als hij klaar is met Regina of als hij zijn gelijk niet krijgt. Regina heeft me al heel vaak gezegd dat ik mijn deur op slot moet doen. ze wilt liever dat zij de klappen krijgt dan ik. eerst wilde ik er nog van alles tegenin brengen maar ze hield steevast. dus luister ik maar naar haar. toch voel ik de pijn ook al word ik niet geslagen.
Ik pak mijn mp4. ik wilde geen IPod. deze doet het namelijk net zo goed en er kan nog eens veel meer op! Ik zet hem op en de muziek van Tokio Hotel dreunt door mijn oren. ook al heeft Regina Tokio Hotel ook op staan, ik vind dit prettiger. zo hoor ik het geschreeuw van Morris tenminste niet.
ik zie dat er aan mijn deurklink gerammeld word. ik zet even mijn muziek op pauze. 'Cilla? doe alsjeblieft even open...' hoor ik Mike zeggen. Voor Mike doe ik wel open. als hij in mijn kamer is sluit ik de deur gelijk weer en doe hem op slot. 'heb je gehuild?' vraagt Mike gelijk zodra hij mij aan kijkt. ik probeer van nee te schudden met mijn hoofd maar de tranen rollen al weer. Mike komt naar mij toe en knuffelt me. 'rustig maar, alles komt goed. alles zal goed komen voor jou en Regina. stil maar.' ik hou langzaam op met huilen en Mike wrijft de tranen van mijn gezicht af. een klein glimlachje siert mijn mond. 'kijk, dat is al een heel stuk beter. een lach staat je mooier.' ik ben heel blij met onze grote broer. Morris durft hem niets aan te doen zowat. geen idee waarom. maar Mike wilt dat als wij eenmaal oud genoeg zijn het huis zo snel mogelijk verlaten. we weten dat dit niet kan. we hebben geen geld en als we geld verdienen gaat dat regel recht de knip van Morris in.
ik knuffel Mike nog eens stevig. mijn grote broer...
op dat moment horen we uit Regina's kamer een bonk geluid.
Reacties:
haha als ik naar mijn verhalen kijk gaat het best veel over dit richting ;x
maar zonder jou was deze verhaal er niet ;x
want ik ging dan nooit aan beginnen en kwam ik nooit zo ver ;x
zelfs ga ik neit meer verder aan mijn verhalen
maar krijg er geen tijd voor x'D
dus wil ik als tijd heb alles weghalen en langzaam na paar deeltjes erbij getypt te hebben plaatsen x'D
handiger denk ik :x
en haha ik praat te veel dus lees ik maar verder, moet zo slapen x'D