FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Een vreemd gevoel

De volgende dag had ik er moeite mee om niet naar hem toe te lopen. Ik wou hem vermijden, uit de buurt blijven, tot Sneep meer wist. Na Toverdranken, sloeg hij zijn tas echter voor mijn voeten op de grond. Ik keek naar Sneep en begreep dat hij me hier wilde houden, ik bukte me om snel zijn spullen te helpen pakken. “Dank je”� fluisterde hij. Hij kwam wat dichter. “Joan?”� ik wou wegtrekken, maar dat kon ik niet. Zijn neus raakte mijn oor, door mijn haren. Hij kuste me op mijn wang. Sneep schraapte zijn keel en we schrokken op. “Joan ik heb je even nodig.”� Draco verliet het lokaal en Sneep keek me even aan. “Ik ben teleurgesteld in je, Joan”� zei hij dan. “ik ook proffessor”� antwoordde ik. “Er is geen tijd meer”� zei hij, “ik moet weer gaan. Ge naar het schoolhoofd, Joan. Het is tijd.”�
“professor?”�
“ga, geen tijd.”� Antwoordde hij, en voor de zoveelste keer werd ik uit zijn lokaal gegooid. Ik liep naar maar naar Perkamentus’ kantoor.
“ha, Joan! Ik verwachtte je al!”�
“uh?”�
“kom er in”�
“juist”� zei ik een beetje uit het veld geslagen. Ik ging zitten en Perkamtenus begon rustig aan zijn uitleg. “Blijkbaar is Voldemort al even hard in jouw ban als professor Sneep, Joan. Ik had niet verwacht dat hij zo roekeloos zou zijn en zo het oog in Harry zou verliezen. Goed voor ons, dat wel. Ik vind dat je een beetje uitleg verdient. Severus kwam er vroeger mee naar jou dan dat ik dat gedaan zou hebben, maar het is nu zo. Je bent ook een goed occlumens, volgens wat ik verstaan heb. Juist?”� ik knikte en hij vervolgde rustig. “Je weet nu dat Sneep ‘under-cover’ zit bij Voldemort. Joan jij, hijzelf en ik zijn de enige die dat weten, begrijp je dat? Dat moet zo blijven, ok?”� ik knikte nogmaals. “goed. Je weet dat Voldemort zijn aandacht op je gevestigt heeft?”� ik knikte weer. “Je zal ongeveer als Severus gaan functioneren, Joan. Alleen doet hij het al zo’n zeventien jaar., snap je waar ik naartoe ga?”�
“niet echt, profesor.”� Hij zuchtte en zei dan: “We gaan dit voorzichtig meoten aanpakken, kan je Harry ervan informeren dat wij zodra in actie schieten? Niet meer dan dat, ok? En jullie zouden dit weekend naar hier moeten komen, begrijp je? Kan je dat voor elkaar krijgen?”� ik knikte, overweldigt door de snelheid van dit alles. “Goed, dan moet je me wat uitleggen. Jij en Draco?”� Nu wendde ik mijn blik af, niet wetend hoe te reageren. Zijn helderblauwe ogen keken me even onschuldig aan en hij wachtte, tot ik toch wat zei. “We zijn niet meer samen..Denk ik. Ik zie hem graag. Maar ik twijfel eraan of dat ooit wederzijds geweest is.”�
“Dat denk ik wel, Joan. Severus wil jullie uit elkaar, heb ik begrepen? Ik zeg het andersom. Doe alsof je van niks weet, Joan.”� Hij stuurde me dan weg, ik was overdonderd en pas in de gangen begon me iets te dagen. Hij wou dat ik loog tegen Draco! Ik besefte echter pijnlijk dat ik niks kon doen, ik moest afwachten naar Perkamentus’ zogezegde plan. Ik kwam binnen in de leerlingenkamer en riep Harry. Hij keek op van zijn spel toverschaak, net als Ron, Hermelien keek op uit haar boeken Ginny tilde haar hoofd uit Harr’s schoot. “Sorry hoor, maar kan ik je even spreken?”�
“waarom”�
“Kan ik dat uitleggen tijdens het spreken?”�
“waarom zo mysterieus, Joan? Waarom mogen wij het niet weten?”�
“Harry?”�
“uh ja…ok”� hij stond op, gaf Ginny een kus en kwam naar me toe. Terwijl ik me omdraaide om wee buiten te stappen hoorde ik Ginny’s stem. “Er scheelt toch altijd wat met haar”�
“Joan?”� vroeg Harry, die nu naast me stond, maar ik antwoordde niet en liep weg van de leerlingenkamer, hij volgde tot een leeg leslokaal. Ik nam hem mee naar binnen en zijn nieuwschierigheid nam toe. “Harry, het spijt me maar niemand anders mag het weten.”�
“ok…”�
“Perkamentus wil dat we dit weekend naar zijn kantoor komen.”� Harry keek me verbaasd aan, maar knikte dan. “Hij heeft me nog niet veel verteld, maar …het gaat over Voldemort.”� Hij keek me onderzoekend aan. Hij knikte nogmaals en we liepen weer naar de leerlingenkamer, waar drie mensen opkeken. Harry trok zijn schouders op en mompelde wat toen ze vragen stelden.
De drie dagen die daarop volgde was Sneep niet op school. Ik was bang en wist niet meer waar ik stond. Vragen, die ik niet kon formuleren suisde rond in mijn hoofd. I vermeed mijn vrienden een beetje die week, zonder zelf te weten waarom. Na de Zwerkbaltrainingen waren Draco weer wat we vroeger waren, in het geheim en nog vreemder dan vroeger. Vrijdag sprak ik niet op de training, de training was dan ook zeer zwak. In de kleedkamer sprak ik de spelers aan. “Ik ben zeer teleurgesteld.”� Iedereen keek op en ik vervolgde: “Jullie hebben ofwel geen zin meer in Zwerkbal, of jullie willen heel graag de finale verliezen. Welke van de twee ook, dat is niet de inzet die wel nodig is voor een WK. Als die inzet er niet is ben ik als aanvoerder niks waard en hebben jullie niet veel aan mij. Je kan best denken dat er altijd wat me me scheelt…”� Ginny werd rood en Ron gaf haar een vuile blik. “En dat is misschien ook wel zo, maar daar kies ik niet voor, daar vraag ik niet naar. Ik heb daar geen keuze in. Jullie, aan de andere kant hadden vandaag de keuze. En jullie kozen niet te trainen omdat ik me niet lekker voel. Ik vind het jammer te zien hoe mijn team niet achter me staat, daarom zal ik niet meer inspringen in een match als het niet goed gaat. Ik ben echt niet blij hiermee. Vecht zelf maar uit wie de boel opruimt”� besloot ik en liep dan naar de slaapzalen. Voor de eerste keer had ik Draco vermeden. Ik floot en Mayjin kwam aangelopen. De hond was al groot en liep alleen rond op het terrein. Hij volgde me naar boven, waar ik in bed kroop om te slapen.

Ik werd wakker door het zachte herhalen van mijn naam: “Hmm?”�
“Joan, sorry, maar is alles wel goed?”�
“Fred?”� vroeg ik zonder mijn ogen te openen.
“uhu”�
“sorry”�
“Je had gelijk. Zeg eens, wat scheelt er?”�
“kan ik niet zeggen, sorry”�
“geeft niet, kom hier”� zei hei en ik gin rechtop zitten en sloeg mijn armen om zijn hals. Zijn sterke armen hielden me veilig. Hij hield me vast terwijl de tranen mijn ogen losten. Iets later besloot hij dat ik toch moest gaan slapen en hij stopte me in. “Fred?”�
“hmm?”�
“Bedankt”� hij lachte zwakjes en gaf me een kus op mijn voorhoofd. “slaapwel”�
“slaap lekker”�

Reacties: