FanFic.nl

Timeless [Jonas Brothers]

Chapter 1

~ Elise Point of Vieuw

‘Pieppieppiep’. Daar ging mijn wekker weer. Weer een drukke, hysterisch en vermoeiende dag! Geweldig. Hoe laat zou het eigenlijk zijn? Ik open mijn ogen moeilijk. Het lukte half. Vermoeit kijk ik naar het scherm van mijn mobiel. ‘Fuck!’. Het is al 8:30. Ik heb nog een half uur om alles klaar te maken en dan nog snel naar mijn werk. Snel spring ik uit bed en als een kip zonder kop ren ik en door mijn appartement heen! Ik pak snel een ik mijn werk-uniform en trek het aan. Door de stress ging het niet echt soepel. Ik had het natuurlijk weer omgekeerd aan getrokken. Lekker handig!
‘Elise, doe die deur open!’. Shit, daar is de buurman al. Het moet gewoon lekker bij de bar blijven. Waar hij weer dronken kan worden! ‘Doe die deur verdomme open’. Oke, daar gaat hij dan.
Voorzichtig doe ik de deur open. ‘Verdomme, wat een lawaai. Sommige mensen willen slapen hier’. Hij pakt mijn hand en doet me tegen een muur aan. ‘Laat me los’, gil ik. Elk woord dat de buurman sprak, kwam er een geur uit zijn mond dat onverdraaglijk is. De sigaret gemixt met alcohol. ‘Meisje, wat is er? Nu ineens wil je dat ik je met rust laat. Nou, had maar beter naar gedacht!’ Zijn greep werd steeds sterker en pijnlijker. ‘Au, laat me met rust, vieze gore alcoholist’. ‘Wat zei je daar?’.
Ineens hoorden we een het sirene van de politie. Voor een paar tellen verzwak de greep van de buurman. Ik rukte me los en ren zo snel mogelijk weg voor mijn leven. ‘Gore hoer, ik krijg je toch wel!’, hoor ik achter me. Gelukkig was ik zo slim om mijn tas te pakken.
Ik ren zo snel mogelijk naar beneden. Iedereen die ik tegen kwam, kijk naar me of ik een gek ben.
Eindelijk stond ik buiten op de stoep. Ik hoef niet bang te zijn dat de buurman achter me aan gaat. Daar is hij de dronken voor. Hij haalt de trap niet eens.
Oké, maar nu de vraag. Hoe kom ik naar mijn werk? Met de taxi heeft geen zin, want er staat file. Dus de bus kan ook niet. Voor de metro ben ik te laat. Dus de enigste fantastische optie is rennen naar het ziekenhuis. Dan ben ik gelijk op mijn werk en kunnen ze me gelijk dood verklaren. Wow, geweldig! Leven het sarcasme!

‘Kijk uit je doppen man. Dude, ben je blind of zo’.
Wat zijn mensen toch aardig hier in New York City. Altijd gebruiken ze de lieve woorden en het goede geslacht! Ze snappen hier niet dat ik nu aan het stressen ben! En als je dat bent dat ze niet goed op het verkeer let terwijl je rent. Pfft.

‘Elise, Kijk uit!’. ‘Wat?, au!’. Er daar lag ik dan over de vloer, omdat ik het bordje van het is glad niet heb gezien. Auw, mijn kont doet pijn! David kwam naar me toe gerend om mij te helpen opstaan. ‘Dankje David. Ik kan altijd op je rekenen’. ‘Darling, daar heb je een beste vriend voor’. Er kwam een glimlach te voorschijn. Het klopte ook wat hij zei. Hij is een echte beste vriend. Je kunt hem ook een vriendin noemen. Hij is homo en daar zit ik helemaal niet mee. We kunnen altijd met elkaar lachen. ‘Ben ik nog op tijd?’ David knikte. ‘Je hebt nog een klein minuutje’. Een grote last valt van mijn schouders af. Als ik te laat was, kan het mijn hele toekomst verpestte. Want technisch gezien zit ik nog steeds op school. Ik ben nu 20 en loop stage bij Dr. Carrey in Mercy ziekenhuis. Dr. Carrey zie ik h meer als een vriendin, maar toch blijft ze mijn baas. Ik leef nu meer dan een 2 jaar in New York. Het is nog steeds onwerkelijk. Wie had het gedacht? Een Hollandse meisje loopt stage in New York. Is het niet geweldig? En het wordt nog beter, want over een paar maanden ben ik geslaagd. Als alles goed gaat natuurlijk. Dus als ik het nu verpest dan ja… moet ik weer een jaar stage lopen. Daar heb ik echt geen zin.

‘Elise, ik moet je wat vertellen. Het is belangrijk!’ . ‘David, ik spreek je zo meteen wel na dat ik de eerste patiënt afgehandeld is’. ‘Maar daar gaat het juist om!’. Maar ik reageer er verder niet op. David heeft altijd op maandag een sappig verhaal over zijn uitgaansleven. En ik heb er nu even geen zin. Ik moet naar Dr. Carrey. Ik loop gelijk naar kamer 210. Daar is ze meestal altijd.
Oké, daar gaan we dan. Ik doe de deur open en ik zag gelijk wie er in de kamer stond. Mijn lichaam verstijft en mijn stem was weg. Daar sta ik dan in de deuropening en dé Nick Jonas zit in de kamer. ‘Hé Elise, je bent er eindelijk’, zegt Dr. Carrey. Ik wist dat ze een superster als patiënt had, maar ik zag de superster nooit. Altijd was het precies de dagen dat ik niet werkte. ‘Hallo’, zeg ik met een super hoge piepstem. Dat was het enigste wat ik uit mijn mond kreeg. Ik voel mijn hoofd langzaam rood worden. ‘Ik pak even mijn spullen’, zeg ik weer met de super hoge stem. Volgens mij zouden honden het horen als een hondenfluitje. Dat heb ik weer. Een rot dag en dan dit er boven op. Het is was 9 uur en de dag moet nog eigenlijk beginnen. Staat er ‘pech vogel’ op mijn voorhoofd geschreven of zo…

Reacties:

Cullengirl zei op 5 mei 2010 - 13:50:
wat Merel zegt!
maar niet I want more maar I need more!!
please snel verder!!

Merel zei op 5 mei 2010 - 13:24:
I. Want. MORE!!
i want more!
Jaj!
Dees is leuK!
Ik ga 'm ooik voglen!!
Wanneer komen de broertjes erin voor???? Joe! <33
I want more! (Volgens mij had ik dat al gezegd!)
Jeej!
xxX

xEmma zei op 4 mei 2010 - 22:32:
Aaaaaah, geweldig!
Supervet(:
En jeeej, deze story ga ik ook volgen(:
Trouwens, je had de verkeerde link gestuurd, did you notice that?
Xoxo

Nynke zei op 4 mei 2010 - 20:04:
=D Leuk

saphira zei op 4 mei 2010 - 19:56:
Oeh! Pleasee verder!