FanFic.nl

Szeretlek...

Zonsondergang

Na elke zonsondergang komt er een nieuwe zonsopgang en telkens weer zal die zon je stralend toelachen. Dat zei je me ooit.
Elke dag zal de zon weer schijnen, elke dag zal de zon er weer zijn.
Stel nu dat de zon weg is, verdwenen en niet meer terugkomt.
Dat er wel een zonsondergang is, meer geen zonsopgang.
Blijft het leven dan een eeuwige nacht?
Zo lijkt het wel.
Na de zonsondergang bleef ik nog uren, nog dagen en weken op het strand zitten, starend naar de horizon, wachtend tot de zon weer zou verschijnen. Maar de zon bleef weg.
Jij verdween met de noorderzon.
Nee! Jij bent de zon en de zon verdween.
Ik weet niet waar je bent.
Ik weet niet waarom je verdween.
Het enige dat ik weet, is dat je echt was. Dat voel ik.
Elke huidcel en elke spier van mijn lichaam verlangt naar de zon, naar jou.
Naar de warmte die je uitstraalde en me in vuur en vlam zette.
Naar de zonnestralen die van je prachtige lach afkwamen en die mijn leven oplichtten.
De nacht is ook best wel mooi, maar donker. Het is alsof er een zwart deken over mijn leven is getrokken. Gelukkig zijn er nog de sterren.
Sterren, kleine lichtpuntjes aan de zwarte hemel die de wereld verlichten.
Ze verlichten de wereld zwak, maar het licht is sterk genoeg om in te overleven.
Ik hoop dat deze nacht een lange eclips is.
Want na een zonsverduistering keert de zon altijd terug. Dat weet ik zeker.
Dan zou ik zeker zijn dat ik je ooit weer zou zien en dan maakt het niet uit hoelang de nacht duurt, want ik weet dat je er dan weer zal zijn.
Ik geloof niet dat deze nacht een eclips is.
Want je keert niet meer terug.
Je bent verdwenen. Mijn zon verdween met de noorderzon.
Ik keer elke dag terug naar het strand.
Wachtend op de terugkomst van de zon, wachtend op de zonsopgang.
Want na elke zonsondergang komt er een nieuwe zonsopgang.

Reacties: