There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd} » 37. Fifth year mistake

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Geschreven door:

SusieSimon

Onderdeel van:

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Laatst bijgewerkt:

5 juni 2010 - 0:04

Aantal woorden:

459

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

502

37. Fifth year mistake

Ja hoor jongens.. we krijgen in dit stuk weer een flashback! En ik ga in dit stuk ook iets schrijven waar ik nog niet helemaal zeker ben of het wel iets is.. als jullie het leuk vinden, denk ik dat er nog meer van dat soort stukjes in komen te staan..

Fred's P.O.V.
Ik pakte Lena's hand en voelde hoe ze haar vingers in de mijne haakte.
"Welke kant moeten we op?" Ik loodste haar mee de trappen op, naar de zevende verdieping en we sloegen rechtsaf, richting het portret van de dikke dame.
"Wachtwoord?"
"Snotwortel." Het portret zwaaide open en ik liet Lena voor gaan. Het portretgat was ongeveer een halve meter boven de grond, dus moest ze klimmen. Ik herinnerde me ineens wat mijn broer en ik in het vijfde jaar hadden gedaan.

Het was het vijfde jaar en het was kerst. Angelique Jansen was net als ons op school gebleven en we waren veel met haar opgetrokken. Op dat moment begonnen zowel George als ikzelf echt op meisjes te letten. Na het maal wat we op kerstavond hadden gekregen, liepen we met z'n drieën naar de leerlingenkamer. George gebaarde dat ik een beetje achter moest blijven en kwam even later naast me lopen. Hij had me wat toegefluisterd en mijn vijftienjarige brein had er onmiddelijk mee ingestemd. Bij het portretgat lieten we Angelique voor gaan en toen ze er door heen klom deed ik wat George had gezegd: Gluren. Dat was het domste wat ik had kunnen doen, want Angelique had ons meteen door en ze heeft weken niet met ons gesproken.

Ik richtte mijn blik op Lena die nu halverwege het portretgat was. Ik hoorde verderop de stemmen van Leo, Daan Thomas en Simon Filister en liet mijn blik snel naar het einde van de gang flitsen, waar ik ze net de hoek om zag komen. Ik richtte mijn blik weer op Lena.
"Lena?"
"Hmm?"
"Misschien moet je je rok even een beetje naar beneden trekken.." Ik zag haar even verbaasd en toen boos naar me kijken.
"Fred! Hoe durf-" Ze werd stil toen ik naar de drien jongens wees die nu binnen gehoorsafstand kwamen. Snel trok ze haar rok goed en klom aan de andere kant het gat uit, waarna ik haar volgde. Ze trok me mee, richting het haardvuur, waar ze zich op de bank liet vallen. Ik ging naast haar zitten en sloeg mijn arm om haar heen, waarna ze haar hoofd op mijn schouder legde.
"Bedankt." Zei ze zacht.
"Waarvoor?"
"Dat je me waarschuwde." Ik liet mijn hoofd tegen het hare rusten en streelde zacht over haar arm. Na een tijdje werd haar ademhaling regelmatig en ik realiseerde me dat ze sliep. Ik was zelf ook moe en wilde naar bed, maar ik wilde haar niet wakker maken en ik kon haar ook niet op de bank laten liggen. Haar naar haar slaapzaal brengen was ook uitgesloten, want zo gauw ik ook maar één voet op de trap zou zetten, zou die veranderen in een glijbaan. Dan bleef er dus nog maar één optie over.. De jongensslaapzaal. Ik zuchtte en stond op.