FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

38. Waking up

Lena's P.O.V.
Ik lag in een bed. Vreemd, want ik kon me helemaal niet herinneren dat ik naar bed was gegaan. Het laatste wat ik me herinnerde was dat ik op de bank zat met Fred. Ik realiseerde me ineens dat ik een warme ademhaling in mijn hals voelde en ik deed mijn ogen open om te kijken wie er naast me lag. Zodra ik mijn ogen had geopend, moest ik heel hard mijn best doen om niet te gillen. Er stonden een aantal jongens om het bed heen. Ik herkende meteen de gezichten van George en Leo. Naast me hoorde ik Fred zachtjes kreunen, alsof hij wakker moest worden en daar geen zin in had. Ik gaf hem een zachte elleboogstoot en hij schoot overeind.
"Ehm.. Fred? Kun je dit misschien even uitleggen?" De jongens om ons heen begonnen te mompelen. Freds oren werden bijna net zo rood als zijn haar.
"Ja broer, leg het eens even uit." Zei George. Fred keek me verontschuldigend aan.
"Het spijt me. Echt waar, Lena. Maar je was in slaap gevallen en ik wilde je niet wakker maken en je op de bank laten liggen of naar de meisjesslaapzaal dragen waren ook geen opties. Dus-"
"Waarom zouden dat geen opties zijn?" Onderbrak ik hem.
"Omdat je in de leerlingenkamer een makkelijk slachtoffer zou zijn voor George. En de meisjesslaapzaal was geen optie, omdat nou ja.. als ik daar de trap op probeer te gaan, dan verandert die in een glijbaan." Hij mompelde er nog wat achteraan.
"Sorry, maar wat zei je nou als laatste?" Zijn oren werden zo mogelijk nog roder en hij boog zich naar me toe om in mijn oor te kunnen fluisteren.
"Ik zei: bovendien vind ik het alles behalve vervelend om jou in de buurt te hebben." Ik glimlachte even naar hem, om hem vervolgens een stomp op zijn arm te geven.
"Go Lena!" Hoorde ik Leo zeggen. Ik rolde met mijn ogen. Ik gooide de deken van me af en stond op. Op dat moment vloog de deur open en stormde Harry binnen.
"Fred!" Hij keek boos. "Dat ik heb gezegd dat ik het oké vind dat je iets met Lena hebt, houdt nog niet in dat je dit soort dingen kunt doen!" Ik legde mijn hand op Harry's schouder.
"Harry, kalmeer. Er is niets gebeurd." Wonderlijk genoeg kalmeerde Harry inderdaad. Hij liet zijn blik naar mij gaan en toen weer naar Fred, die ondertussen naast het bed stond.
"Weet je het zeker?" Ik knikte en gebaarde naar de deur, die nog geen seconde later open vloog. Harry draaide zich onmiddelijk naar de deur, toen hij Hermelien hoorde roepen.
"Ginny! O je bent ook net Ron!" Ginny stond in de deuropening, met Hermelien achter haar. Ron kwam vanaf de andere kant de trap afgestormd.
"Wat is er met mij?" Vroeg hij. Ze vielen alledrie stil toen ze de kamer in keken.
"Wat-" Begon Hermelien.
"Is hier aan de hand?!" Maakten Ron en Ginny haar zin af. Ik rolde met mijn ogen en begon Harry mee te trekken richting de deur, waar ik Harry en Ron richting hun kamer duwde, met de waarschuwing dat ik ze wat aan zou doen als ze Fred nog lastigvielen de rest van de dag, en Ginny en Hermelien met me mee trok naar de meisjesslaapzalen, met dezelfde waarschuwing. Ginny liep met tegenzin naar de kamer waar zij en de andere vijfdejaars in verbleven, terwijl Hermelien me de weg wees naar onze kamer.

Zodra we de kamer binnenstapten zag ik mijn hutkoffer staan. Ik snelde er naar toe en haalde mijn handspiegeltje er uit. Toen ik mijn spiegelbeeld zag kromp ik in elkaar. Mijn haar was één grote pluizenbol. Tot mijn schrik zag ik Hermelien op me af komen, toverstok in de hand.
"Wat ben je van plan?" Vroeg ik paniekerig.
"Maak je niet druk. Ik doe dit elke ochtend bij mezelf. Sta gewoon even stil." Alsof ik een keus had! Zonder het zelf te willen bleef mijn lichaam compleet stilstaan, ik kon alleen mijn mond nog bewegen.
"Niet eerlijk Hermelien!" Ze lachte alleen maar en maakte een paar bewegingen met haar toverstok. Toen ik me een paar seconden later weer kon bewegen rende ik naar de spiegel, waar mijn mond open viel van verbazing.

Reacties: