FanFic.nl

Time Hollow {gaat pas verder als ik het GRONDIG verbeterd heb.}

Hoofdstuk 15

"Hoho, wacht eens even!" Zei Ethan en hij trok zich los uit de greep van Ivana, die hem nog steeds vast had. "Ik geloof dat ik het niet helemaal meer begrijp. Wie waren die mannen? En wat waren die tekens?" Ivana keek even om zich heen voordat ze antwoordde. "Wie die mannen waren weet ik niet, en wat die tekens betekenden al helemaal niet, maar ik vond het niet belangrijk. Op dat moment wilde ik terug, en dat gat leek de enige optie. Ik stapte er dus doorheen, en ik belandde in een belangrijke tijd. Ik vind tenminste dat het een belangrijke tijd was. Als ze die dag namelijk hadden overgeslagen had jij nu geen problemen gehad met die stomme pen." Ethan had zo'n gevoel dat hij wist wat Ivana ging zeggen. "Ik kwam in de tijd dat de pen werd gemaakt. Nou ja, daar ging ik toen even vanuit, en dat doe ik nu nog. Ik kwam namelijk wéér midden in een ritueel terecht en het was precies hetzelfde als het vorige ritueel. Ik kon ze niet verstaan, want ze praatten een taal die ik niet kende. Opeens gingen de mannen in een kring staan en één man stapte naar voren. Hij dreunde telkens dezelfde zin op en hij hield de pen hoog in de lucht. De andere mannen die bogen telkens en deden heel raar met hun armen. Ik voelde me ongemakkelijk en ik wilde weg. De enige optie leek die pen. Ik vond het logisch dat als die pen mij hiereen wist te krijgen, hij mij ook terug kon krijgen. Ik sloop via pilaar naar pilaar naar pilaar, totdat ik achter de belangrijkste man stond. Jammer genoeg was die kring helemaal dicht en kon ik daar nooit doorheen komen. Het enige wat ik kon doen is wachten. Wachten op iets waarvan ik zelf niet eens wist wat. Het leek een eeuwigheid te duren, en ik werd moe van al die eentonige woorden. Toch wist ik wakker te blijven. Toen stapte één man uit de kring om iets te pakken. Ik weet niet wat, maar ik wist wel dat ik daarop niet moest wachten. Ik rende door het gat heen dat nu open lag. De mannen leken in een soort trance en ze werden pas wakker toen ik de pen uit de handen had gerukt van de man in het midden. Een paar seconden stonden ze met zijn allen verbluft te kijken, maar die seconden waren lang genoeg om een oranje knop op de pen te ontdekken. Ik waagde het erop, en drukte hem in. Er kwam een gat, net zoals ik gehoopt had. Ik gooide de pen ver achter me weg, en alle ogen volgden die pen. Ikzelf ben door dat gat gegaan en vlak daarna maakte iemand die weer dicht. En toen kwam ik weer hier."

Ethan keek Ivana aan. Iets klopte er niet aan dit verhaal. "Weet je zeker dat je een oranje knop op die pen hebt gezien?" Vroeg Ethan onzeker. Hij vroeg zich af of het misschien aan hem lag. Misschien kon hij het zich niet herinneren omdat hij zijn pen was kwijtgeraakt. Misschien wordt er dan wel voor gezorgd dat zijn geheugen wordt gewist of zoiets. Het zou hem allemaal niets meer verbazen. "Ja, ik weet het zeker. En door die knop ging ik weer terug naar hier." Zei Ivana. "Ik denk dat ik maar eens naar huis ga. Het is ondertussen al best wel laat geworden en ik wil m'n ouders niet weer ongerust hebben. Bovendien moet ik toch nog even goed nadenken over wat je hebt verteld." Hij keek Ivana aan en zwaaide. "Zullen we hier morgen weer afspreken? Zelfde tijd?" Vroeg hij. Ivana knikte. "Is goed." Zei ze en ze keek toe hoe Ethan wegliep.

'En toch klopt hier iets niet.' Dacht Ethan terwijl hij naar huis liep. Hij kon er alleen nog steeds niet opkomen wat.

Reacties: