Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » Unfare » wake up
Unfare
wake up
pov: Tina
als ik wakker word schiet ik omhoog en grijp naar mijn hoofd dan komt alles weer in een flits voorbij razen. en herinner ik alles weer over hoe Dylan dat meisje had verwond en hoe ik in paniek raakte. ik moest vast met mijn hoofd op de grond gevallen zijn. nu viel het me pas op dat ik in het ziekenhuis lag ik keek opzij en daar zag ik dat meisje weer liggen. ze was ook wakker en zag er niet goed uit. ze had verband om haar hoofd, gips om haar rechte pols en grote blauwe plekken in haar gezicht en op haar armen en polsen. ik kon niet geloven dat Dylan haar zo had toegetakeld. ik stapte uit mijn bed en liep naar het meisje toe en stelde me voor.hé, ik ben Tina ze begon gelijk te snikken en te huilen onder het snikken kon ze nog net uitbrengen als jij daar niet was, was ik misschien dood en weer begon ze hard te huilen om het idee dat ze dood had kunnen zijn. ik leefde heel erg met haar mee en begon zelf ook een beetje te huilen. ik vroeg haar later hoe ze hete en waar ze hem van kende. ik kwam er achter dat het kort geleden was dat zij verkering hadden. dat ze Ria hete en op vakantie was om Dylan te zien. ik voelde me zo ellendig wat hij haar allemaal heeft aangedaan toen vroeg ze opeens waar is Dylan eigenlijk? ik zat eerst even te denken tot ik het weer wist en zei het laatste dat ik me herinner is dat ik hem had opgesloten voor dat hij je nog meer ging slaan ik zag de schrik in haar ogen naar enkele minuten vroeg ze zou hij daar nog zitten? ik zou het niet weten en ze begon weer een beetje te lachen.
pov: Ria
Tina is eigenlijk een heel aardig meisje ondanks dat ze de vriendin van Dylan was had ik geen problemen met haar, en op dit moment zou ik hebben gewild dat ik Dylan nooit had ontmoet toen ik op de klok boven mijn bed keek zag ik dat het 5 uur 's ochtends was we waren dus vroeg wakker. toen ik de deur open hoorde gaan zag ik mijn moeder met rode ogen naar me kijken. toen kwam ze naar me toe en trooste me terwijl ik helemaal niet meer verdrietig was ik was alleen bang en boos op die zak.
pov: Dylan
na een paar uur zit ik nog steeds in deze klere kast. mijn pa was nog op zakenreis. en niemand die me hier uit kon halen dus besloot ik maar die deur in te trapen. na ongeveer 4 of 5 keer schoppen kwam er een gat in de deur waar ik nog net door heen kon. ik zag op de klok het was inmiddels 6 uur in de ochtend. ik was nog steeds woest op Ria ze had het helemaal verpest tussen mij en Tina. ik stapte woest in de auto en scheurde weg naar het ziekenhuis. ik vermoede dat Ria en Tina daar ergens waren.
reactie's?
ik weet dat hij een beetje saai is maar het spannende komt weer in het volgende hoofdstuk want als ik het te snel doe is ook niet echt leuk en dan zijn mijn idee-en ook meteen weg.
Spannens!!