FanFic.nl

Mijn naam is...

Woensdag 29 september

Nog steeds zat ik met het ongeval in mijn hoofd, alleen was het nu op mijn maag geslagen.
Felle pijnscheuten deden me wit weg trekken.
‘Analies? Gaat het wel?’
Ik keek op naar de leerkracht Frans en trok opnieuw een pijnlijk gezicht.
Nee het gaat niet. Als hij nu eens stopte met roken in dit lokaal dan zouden we ons allemaal wat beter voelen.
‘Misschien moet je maar naar de ziekenboeg gaan. Je ziet er echt niet goed uit.’
‘Nee meneer, het gaat wel.’ Een felle pijnscheur liet me weer wit weg trekken.
‘Ik sta erop dat je gaat.’ Drong hij aan.
‘Desnoods sleur ik je er heen.’
Ik stond tegen mijn zin op en liep mokkend de klas uit.
Ik kreeg kriebels in mijn buik, maar deze waar van kille woede. Waar bemoeid hij zich mee?
Als ik niet naar de ziekenboeg wil, dan ga ik ook niet.
Ik liep zelfverzekerd naar de deur die de opening naar de vrijheid verschafte.
Vrij van die gekke leerkrachten, vrij van opdringerige bemoeials, vrij van zeurende leerlingen en al de rest. Kortom het paradijs!
Ik stopte voor de dubbele deur die me nog hinderde van het paradijs.
Ik keek achter mij of er geen leerkrachten op de loer lagen als leeuwen die hun prooi beslopen.
Ik wendde mijn gezicht weer tot de deur. Een druppeltje zweet brandde als bijtend zuur in mijn wangen.
Ik legde mijn trillende hand op de deurknop en duwde ze open.
Ik voelde hoe mijn berookte longen feest vierden van vreugde. Na al die zware tabak lucht waren ze nodig aan iets anders toe.
Ik liep over het verlaten schoolplein richting schoolpoort, weg van al het gezeur.
Ik liep de hoek van de school om waar ik pardoes botste op de directeur wiens walrussnor druk heen weer wiebelde.
‘Wat doe jij hier? Moet je niet naar de les?’ vroeg hij verbaasd.
Ik knikte angstig mijn hoofd.
Net wat ik nodig had. Voor de aller eerste keer spijbelen en meteen al tegen de directeur lopen. Het kon niet beter.
‘Ik welke klas zit je jongedame?’ vroeg de uit de kluiten gewassen moustache.
‘4HWa’
‘Nou, dat komt goed uit. Ik heb hier een nieuwe klasgenoot voor je.’
Ik merkte nu pas dat er een jongen naast de walrus stond.
Hij had gitzwart haar dat net tot over zijn oren hing en was helemaal in het zwart gekleed.
‘Zou je hem niet naar je klas brengen?’ vroeg de directeur.
‘Euhm, goed. Denk ik.’ Ik keek twijfelend naar de jongen, hij leek wel depressief.
‘Nou, volg haar maar. Ze zal je naar de klas brengen.’ Gromde de snor.
‘En jij meisje.’ De directeur draaide zich boos naar me toe.
‘Jij hoort nog van me, in verband met je mislukte spijbelactie.’
Ik bleef staan tot de jongen naar me toe zou komen. Hij keek echter nog steeds naar de grond en was blijkbaar ook niet van plan om iets anders te gaan doen.
‘Kom nou jongen, volg haar nu maar. We hebben niet de hele dag de tijd.’ De walrus keek snel even op zijn horloge.
Na 5 minuten geen reactie, kwam de jongen uiteindelijk naar me toe, maar hij mijde nog altijd elk oogcontact.
Ik keek twijfelend naar de directeur en draaide me toen om. In mijn rechter ooghoek zag ik de jongen tegen zijn zin me volgen.
Zwijgend liepen we over de speelplaats naar het klaslokaal.
De jongen keek nog steeds naar de grond.
‘Hoe heet je?’ ik besloot dat er toch iemand de stilte moest verbreken.
‘Dat gaat je helemaal niks aan!’ schreeuwde hij.
‘Huh?’ ik was verbaasd om zijn reactie, maar ik had ook zeker geen antwoord verwacht.
‘Ik zei; dat gaat jou helemaal niks aan hoe ik heet.’
‘Nou sorry hoor, maar het is de gewoonte denk ik dat je de naam van je klasgenoten kent.’
‘Die van mij weet je dan niet.’ Snauwde hij.
Boos bleef ik staan. ‘Loop dan maar alleen naar de klas.’
De jongen bleef grommend staan. ‘ Nate, nou goed?’
‘Wat?’
‘Ik heet Nate, ga je me nu de klas wijzen? Ik weet niet waar ik moet zijn.’ Zei hij grommend.
‘Goed dan.’ Zei ik glimlachend. Triomfantelijk liep ik hem voor naar de klas.
‘Je lijkt me wel tof.’
Verbaasd draaide ik me om. ‘Wat zei je?’
‘Je lijkt me wel tof.’ Er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
Het was ongelooflijk wat een glimlach kon doen. Hij zag er nu totaal anders uit dan daar net.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.