FanFic.nl

The Story of a Dying Angel

14. The last time on the rooftop

Als ik weer wakker word is het al avond. Net half 7 geweest, lees ik van mijn wekker af. Ik rek me even uit en kom dan maar uit mijn bed. En op het moment dat ik de woonkamer inloop rinkelt de telefoon. Wat een timing.. ‘Met Lorena?’ ‘Hey met Larissa! Heb je zin om morgen met mij samen naar de verjaardag van Bill en Tom te gaan en dan bij ons komen logeren?’ Ik ben even helemaal in de war. Niet alleen om het feit dat ik net wakker ben, maar vooral, omdat Larissa me vraagt of ik kom logeren.. ‘Ik uhm.. oké is goed.. denk ik.’ ‘Mooi! Dan zie ik je morgenmiddag. Woon jij links of rechts van Bill en Tom?’ ‘Rechts..’ ‘Oké dan kom ik morgen middag naar jou toe oké?’ Ik mompel iets als oké en voor ik me het gesprek nog kan overdenken heeft ze al opgehangen. Larissa.. Met mij naar de verjaardag van Bill & Tom?
Ik laat me op de bank vallen en ik zet de televisie aan. Dan hoor ik ineens druk gepraat vanuit de kamer naast me. De woonkamer van Bill en Tom.. Ik hoor niet de letterlijk woorden, daar zijn de muren te dik voor maar ik hoor wel hoe Bill zich op loopt te fokken. Maar om wie dan? Nog geen seconde later hoor ik mijn naam vallen. En de voordeur valt dicht. En niet veel later word er bij ons aangebeld. Ik sta op en loop naar de deur. Als ik de deur open zie ik Bill opgelucht adem halen. ‘Waar was je nou man? Ik maakte me zorgen!’ En hij loopt de woonkamer in waar hij verder gaat met ijsberen. ‘Waar was je nou de hele dag?’ Roept hij wat kwaad.

Verbaasd ga ik weer op de bank zitten en ik zie hoe een andere jongen binnen komt lopen en de deur achter zich dicht maakt. Hij heft kort zijn hand op en kijkt me glimlachend aan door de witblonde lok die voor zijn gezicht hangt. ‘Waar was je nou?’ Roept hij dan nog een keer maar dan harder. Geschrokken kijk ik hem aan. ‘Ik was gewoon hier.. ‘ Piep ik zachtjes. Bill kijkt me aan en werpt zijn vriend dan even een blik toe. Bill slaakt een zucht. ‘Andi.. wacht je anders even thuis.. ik kom zo terug.’ De jongen knikt geeft mij een begroetend glimlachje en loopt de voordeur weer uit. Bill gaat naast me op de bank zitten en kijkt me bezorgd aan. ‘Sorry dat ik zo reageerde.. maar ik begon gewoon bang dat je ineens weg bent..’ Ik haal mijn schouders op. ‘Maak je maar geen zorgen..’ ‘Maar waar was je dan?’ Begint hij weer met een tikkeltje ongeduld in zijn stem. ‘Ik lag in bed.. want ik heb de hele nacht in het boek gelezen..’ Bill kijkt me aan met een glimlachje. ‘En hoe was het boek?’ Ik haal glimlachend mijn schouders op. Dat hou ik mooi voor mezelf.

Na een minuut of 5 staat Bill weer op en loopt hij weer richting de deur. ‘O ja wat ik nog vragen wilde.. Kom je morgen naar mijn en Toms verjaardag?’ En hij kijkt me hoopvol aan. Ik knik glimlachend. ‘Ja samen met Larissa..’
Bill is schijnbaar net zo verrast als ik maar glimlacht dan. ‘Gezellig.. ik kan niet wachten! Kom je straks trouwens nog het dak op?’ Ik knik. ‘Ik klop wel op je raam als ik er ben.’ Bill knikt weer en loopt de voordeur uit.
Eerst blijf ik twee uur lang nutteloos naar de televisie staren. Pas nu zie ik in hoe nutteloos ik normaal bezig was. Dan zet ik de tv uit en loop ik naar mijn slaapkamer. ‘Mooi het regent niet.’ Mompel ik hardop in mezelf. Ik klim door mijn raamkozijn heen en ik loop even naar Bills raam. Ik hoor muziek van Greenday uit zijn kamer komen. Glimlachend klop ik op het raam maar hij reageert niet. Dan merk ik dat het open staat en voorzichtig duw ik het iets verder open. ‘Bill?’ Weer geen reactie. ‘BILL?!’ Schreeuw ik nu zo hard dat ik bijna mij evenwicht verlies. Als ik op kijk zie ik dat ik niet de enige ben. Bill zit langs zijn stoel op de grond.

‘Sjezus Lorena.. Ik schrok me dood!’ Lachend laat ik me door zijn raamkozijn glijden en help ik hem overeind. ‘Je moet ook wel op je stil blijven zitten sufferd’ Bill haalt zijn neus op. ‘Jij moet mij gewoon niet zo aan het schrikken maken.’ Lachend kijk ik hem aan. ‘Nou daar zal ik is over nadenken. Gaan we op het dak zitten?’ Bill knikt en hij geeft me een zetje zodat ik weer door het raamkozijn heen kan klimmen. Ik ga zitten en niet veel later komt Bill naast me zitten.
We kletsen over gister en over wat Bill vandaag gedaan heeft. Niet zo heel veel bijzonders maar ach het is gezellig en daar gaat het om. Het maakt me wel een beetje verdrietig bij het idee dat dit misschien de laatste keer is dat ik samen met Bill op dit dak zit. Ergens heb ik het idee dat Bill dit ook wel weet, want hij doet zo anders op een bepaalde manier. Ik weet niet, ik kan het niet uitleggen, maar hij doet gewoon anders.

Even laat ik mijn ogen over SpeicherStadt glijden. ‘Daar ga ik morgen heen denk ik..’ Zeg ik glimlachend terwijl ik even naar Bill kijkt. Bill kijkt me lachend aan. ‘Lorena.. Mag ik je wat vragen?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Ja hoor..’ ‘Vertel is.. Hoe ziet eruit in Lorena-land?’ Ik kijk hem wat raar aan. ‘Pardon?’ Bill begint te lachen. ‘Nou.. hoe ziet het eruit in Lorena-land? Ik zie gewoon aan je dat jij zo veel meer weet en ziet dan ik.. Zeg dan wat je ziet..’ Ik kijk hem lachend aan. ‘Hoe kan ik dat nu uitleggen? Ik kan het niet eens verwoorden..’ Bill kijkt teleurgesteld naar de autolichten die in de verte voorbij razen. ‘Jammer..’ Lachend kijk ik voor me uit, ik kan me niet voorstellen waarom iemand dat zou willen weten. Maar ja dat zal wel aan mij liggen, aangezien ik het gewend ben en eigenlijk niets meer zomaar speciaal vind.
‘En heb je zin in morgen?’ Mompel ik dan uiteindelijk maar. Bill knikt grijnzend. ‘Ja echt wel! Eindelijk 19!’ Ik kijk hem een beetje stom aan. ‘Hoezo eindelijk?’ Bill haalt lachend zijn schouders op. ‘Weet ik veel.. Gewoon!’ Lachend schud ik mijn hoofd. We kletsen nog gezellig wat en als de torenklok in de verte 12 uur geslagen heeft druk ik Bill een kus op zijn wang. ‘Gefeliciteerd met je 19e verjaardag Bill.’ ‘Dank je..’ En hij grinnikt even. En dan kom ik erachter dat die kus voor hem waarschijnlijk meer betekende als mij.

Om ongemakkelijke situaties te voorkomen ga ik maar snel over op een volgend onderwerp. ‘Wat vind je trouwens van Larissa?’ Bill kijkt me vragend aan. ‘Larissa Nena Larissa?’ ‘Uhu..’ Ik merk dat hij niet eerlijk antwoord durft te geven. ‘Zeg nou maar gewoon eerlijk !’ Mompel ik lachend. Bill begint te lachen. ‘Waarom heb jij mij altijd door.’ ‘Nou altijd? Ik ken je net drie dagen doos!’ ‘Nou.. ik ben dus echt geen doos! Als je dat maar weet!’ ‘Een Tupperware trommel dan?’ Bill stopt met lachen en kijkt me nogal wat mongolisch aan. ‘What the hell is een Tupperware?’ Ik begin te lachen. O ja natuurlijk dat zullen ze een Duitsland niet. ‘Nee niet één Tupperware. Maar Tupperware.. een merk voor bakjes en potjes. Weet ik veel.’ ‘O dat?! Dat heeft mama ook!’ En hij begint te lachen om zijn eigen idioterie.
‘Maar wat vind je nou van Larissa? Want volgens mij vind ze je wel leuk.’ Bill kijkt me vragend aan. ‘Denk je?’ Ik zucht een keer. ‘Nee, ik zeg dit om jou te pesten. Eigenlijk haat ze je gewoon tot op de grond van haar hart.’ Mompel ik dan met een droog gezicht. Bill’s gezicht vertrekt. ‘Echt waar?’ ‘Nee tuurlijk niet Tupperware! Goedemorgen zeg, volgens mij slaap jij ook half of niet?’ ‘Hoezo dat dan weer?’ Ik schud lachend mijn hoofd. ‘Omdat ik je de halve tijd in de zeik loop te nemen en je merkt het niet eens.’ Bill haalt zijn schouders op en slaakt een keer een geeuw. ‘Nou tijd om dan maar te gaan slapen denk ik. Of niet?’ Ik knik. Dat is een goed idee.

Ik sta op en voorzichtig slenter ik naar mijn raam terug. ‘Welterusten Bill..’ ‘Slaap lekker Lorena..’ Ik laat me mijn slaapkamerkozijn weer inglijden en ik schiet in mijn pyama en ik kruip snel onder de dekens. Want morgen word een lange dag!.
Vanuit mijn bed kijk ik naar de wekkerradio en dan besluit ik toch maar om mijn wekker te zetten. Gewoon om mijn mam morgenvroeg nog even gedag te zeggen.. En als snel genoeg vallen mijn ogen dicht en val ik in een diepe slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.