FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*36

bill pov

Langzaam komt die persoon van boven, de trap af. ik heb veel schrik, maar ik probeer niet te bibberen. zwakte laten zien is het
Slechtste dat je kunt doen.hij is nu beneden en komt voor me staan. Beelden van tyson flitsen deur men hoofd, maar ik probeer
ze te negeren en kijk recht voor me uit. ik wist zelf nog moeite mijn snelle adem te kalmeren. hij heek me diep aan.
Hij is me precies aan het beoordelen, dat gevoel heb ik. Zenuwachtig word ik er van. Maar ik bleef me sterk houden en liet niks merken. "zo ..je vraagt je vast af waar je bent..? " vroeg hij kalm, maar met een zeldzame ondertoon. ik knikte enkel. 'wel .. dat is moeilijk uit te leggen.ik kan niet zeggen waar je je bevind, anders ga je proberen lopen. En dat is een slecht idee. Maar ik kan wel zeggen waarom je hier bent .. 'zei hij. 'zeg het dan.'Zei ik kalm. misschien wel té kalm. 'je onverschilligheid bevalt me wel .. Dus,je bent hier omdat je zelfmoord probeerde doen.'zei hij lachend.'Ja en? waarom ben ik dan nu hier?'zei ik. 'Omdat ik dat niet wou. Ik hou je al heel lang in het oog, wist je dat? maar je merkte het nooit, gelukkig. ik was gefasineerd door je gedrag.'zei hij. 'men gedrag?'vroeg ik. 'ja. je was gewoon op, en helemaal kapot. Waardoor weet ik niet, Maar dat boeit niet. ik volgde je altijd en ik vond het fasineerdend hoe je je kon verstoppen in jezelf. Je hebt veel verdriet, maar ook woede. Alleen weet je zelf nog niet hoe woedend je bent. En dat ga ik je laten merken nu.'zei hij geheimzinnig. ik begreep er niks meer van. Waar heeft die zieke gast het over? en hoe kan het dat ik dan nog nooit iemand gezien heb die mij volgt? hij liegt toch niet gewoon? 'Ik weet dat je nu
waarschijnlijk verward bent,maar je kan het goed verstoppen moet ik zeggen. kom mee, ik moet je wat laten zien.'zei hij. ik zou
bijna denken dat hij het goed met me voor heeft. maar dan denk ik aan zijn ouders, en dan weet ik dat het niet kan kloppen. nu
werd ik toch echt wel bang. Maar ik probeerde niets te laten merken. ook bleef ik koppig op men plek staan. hij pakte me aan men bovenarm vast en trok me mee. alsjeblieft, laat alles goed komen! ik wil niet nog meer pijn en verdriet. wat die ook van plan is... hij trok me mee de trap op en liet de deur met een harde klap achter zich dichtvallen. hij trok me door een donkere gang,opende een deur en duwde me voor zich uit. De kamer was helemaal donker en in het midden stond een stoel in een klein plaatsje verlicht. 'ga daar zitten. ik wil je confronteren met je woede. zoals ik al zei, je fasineerd mij. dus wil ik verder fascineren.'zei hij. hij duwde me op de stoel en ging de ruimte uit. ik bleef achter met een wild kloppend hart. Maar ik bleef stil zitten, want ik ben er bijna zeker van dat hij me kan zien, waar dat hij nu ook zit. men trillende handen kon ik verbergen door de leuningen van de stoel vast te houden. wat is hij nu van plan? ineens hoorde ik een gekraak en dan een stem. 'Kijk goed naar de beelden die direct voor je gaan verschijnen. Denk erom, je kan niet ontsnappen uit deze ruimte, dus doe geen domme poging.'zei hij. fijn, hij kan mij dus echt zien. ik keek dan maar voor me uit en zag een scherm verschijnen. eerst was het beeld slecht, maar dan zag ik de beelden duidelijk, té duidelijk! Het waren allemaal foto's van mij en Tyson. oh Gott...een foto van hoe ik tegen de zetel werd gedrukt,waardat je de pijn van men gezicht kan aflezen. waarom toont hij mij dit! En hoe komt hij daar eigenlijk aan! oh Gott, ik denk dat ik moet..overgeven! ik liet me op handen en knieën voor de stoel vallen en gaf over. heel dat gedoe met tyson is niet lang geleden. ik probeerde het altijd zo veel mogelijk te vergeten en nu word het voor men neus nog eens getoont op foto's!
die kerel is echt ziek. wat is daar nu fascinerend aan. men armen trilden. ik voelde me zo misselijk. 'ga terug zitten!'zei
de stem uit de boxen. Ik kan maar beter luisteren. ik zal gewoon niet meer naar dat scherm kijken. trillend stond ik recht en
ging terug op de stoel zitten. men hoofd tolde en Ik hield mijn blik op de grond gericht. 'Kijk naar het scherm!'zei de stem kwaad. ik weigerde en trilde nog meer. 'Kijk naar het scherm,of moet ik je ook in een greep vasthouden!'zei hij kalm,maar lachend. Dit is niet grappig meer. waarom hij lacht ermee, ik vind het helemaal niet leuk ... Maar ik keek dan toch maar op. tot men verbazing was het beeld gewoon zwart. oef .. 'Nu ga ik iets anders laten zien,geen foto's meer.'zei hij. Gelukkig maar ..
ineens begon er een filmpje af te spelen,ook van tyson! oh Gott, dit moet ophouden! ik vloog recht van mijn stoel en riep
in het niks, omdat ik niet wist waar hij was. 'Stop ermee! Laat het ophouden! alsjeblieft! 'riep ik. ik voelde een traan langs mijn wang naar beneden glijden. waarom doet hij me dat aan? waarom ben ik hier? gewoon als fascinerend iets? Dat kan toch niet? Ik ben toch ook maar een mens? een mens dat dood had moeten zijn. ik wil hier weg! ik wil niet aan tyson herinnerd worden! ik liet me verslagen op men knieën neervallen en begraafde men gezicht in men handen en huilde. ik heb nog nooit van men leven zoveel gehuild als in de laatste week. het is niet normaal meer hoeveel verdriet een mens kan hebben. maar dit moet gewoon stoppen.
'zet dan toch tenminste het geluid af!'riep ik. Ik wil niet weer horen hoe machteloos ik heb gesmeekt om te stoppen. Ik wil niks
meer horen, laat het gewoon stoppen! tot grote verbazing deed hij wat ik vroeg en ging het geluid af. de film stopte.
Dan was het stil. té stil. zou die gast naar me kijken terwijl ik zo gebroken lig te huilen? Wat bezielt hem om iemand Zoveel
verdriet aan te doen. maar dan ging de deur open en werd de ruimte verlicht. in de deuropening stond hij. hij keek me enkel aan.
en die blik in zijn ogen kan ik niet plaatsen. Vervolgens pakte hij weer men bovenarm vast en trok me recht. dan legde hij zijn arm om mijn schouders en leidde me zo uit de kamer. waarom doet hij nu ineens weer zo slsof hij medelijden heeft? waar gaan we nu heen? wie is die kerel eigenlijk!
ik wil hier weg!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.