FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*40

na het eten deden we een spelletje wie is het. ik vond het raar. het paste helemaal niet bij hem en bij deze situatie. maar ik heb braaf meegespeeld en heb zelf gewonnen. alleen kon ik niet echt vrolijk zijn deze keer. ik mis mijn vertrouwde omgeving. was ik nog maar bij nikkie en men huis. ik zou het niet eens erg meer vinden om naar school te gaan. hier voel ik me helemaal niet op men gemak en ik weet niet hoe ik me moet gedragen. telkens als ik een beetje losser kom,dan krijgt hij weer een rare stemmingswisseling en word ik weer bang. nu zijn we al een uur verder en we zijn nog steeds dit domme spel aan het spelen. eigenlijk is het zo dom dat het grappig word. zonder een echte reden begon in te lachen en kon niet ophouden. ik zag dat hij raar naar me keek,maar dat maakte me even niet uit. toen ik eindelijk uitgelachen was,vroeg ik mezelf af waarom ik zo moest lachen en barste daardoor terug in lachen uit. wat is er toch mis met mij? ik krijg het plots warm. ik waaide met men hand naar men hoofd. dat koelde toch een beetje af. hij had een glimlach op zijn gezicht en daardoor begon ik weer een slappe lach. deze keer lachte hij mee. eigenlijk voelt dit best wel goed. hard lachen. men hoofd tolde een beetje,maar ik vond het aangenaam. zonder dat ik het door had,stond ik recht en begon dom te dansen. oh gott,wat is er met me aan de hand? ach,who cares! ik hou van dit gevoel! ik voel me zalig gewoon! hij kwam ook rechtstaan en deed dom mee. nu voelt het alsof ik hem al jaren ken en hij men beste vriend is. zalig. ik sprong ineens in de zetel en speelde op een gitaar die ik niet vasthad. hij klapte in zijn handen en glimlachte. langzaam aan vertroebelde men gezichtsveld
een beetje. maar ik vond het niet erg,want de ruimte werd een beetje paars. serieus,dit heb ik nog nooit gezien,maar ik vind het zo mooi! ik word er helemaal vrolijk door. alles werd lichtpaars,zelf hij. het was echt mooi. ik keek om me heen en lachte vrolijk. eventjes later zag ik ook een paar bloemetjes voor me. ik probeerde ernaar te grijpen,maar elke keer als ik keek,had ik niks vast. maar het was echt leuk. eindelijk had ik een bloemetje gevangen en liep ik huppelend naar hem. 'ik heb een bloemetje kunnen vangen!'zei ik lachend. hij lachte ook en hij zei dat ik men vuist moest opendoen langzaam opende ik het,maar..er was geen bloemetje meer. 'oh! ik had er eentje gevangen,echt waar! maar ze vliegen altijd weg,lastige bloemen!'riep ik lachend. hij lachte ook. ik liep weer van hem weg en sprong op de zetel. maar die kieperde achterover en ik viel met men kin op de grond. ik voelde niet eens pijn. ik wreef over men kin en keek naar men hand. daar hong iets groen aan. het druppelde op de grond. hij kwam op me afgelopen en pakte men kin vast. 'domme bill. doe een beetje rustig,je bloed.'zei hij. 'nee,het is groen slijm ofzo. ik bloed niet,het doet geen pijn,'zei ik vrolijk. hij schudde glimlachend zijn hoofd en liet me men gang gaan. ik sprong weer recht en rende rondjes rond de tafel. het was zo leuk! geen idee wat er leuk was,maar dit is gewoon goed! ik wil me eeuwig zo voelen! ik rende door de ruimte heen en weer,maar ineens struikelde ik en was alles weg. weg paarse ruimte,weg zalig gevoel. maar even later kwam ik weeral bij en voelde ik me terug zo zalig! hij onderstuende me maar ik wrong me los en begon te huppelen voor de tv. ik zapte heel snel achter elkaar en begon luidkeels mee te zingen als er eens liedje op tv was. een tijd later,ik weet niet hoelang juist,werd de paarse kleus doorschijnender. de bloemetjes waren ineens weg en ik begon me heel moe te voelen. ik voel me zo..raar..
dan ineens zakte ik door men benen en viel op de grond in slaap. en dat in nog geen twee seconden! een nieuw record. maar ik kon niet meer lachen,want alles was weg. ik voelde niks meer,dacht niks meer,ik was gewoon....weg.

Reacties: