FanFic.nl

Mijn naam is...

Donderdag 1 oktober 2009

De hartkloppingen in me werden steeds heviger bij elke minuut die voorbij ging.Het was al bijna 10 uur en Nate was er nog steeds niet en de overhoring van wiskunde ging ook niet zoals het moest gaan.
Honderden vragen zweefden door mijn hoofd.
Is hij ziek? Spijbelt hij? Of nog erger…
Geen idee wat het was, maar ik maakte me heel erg zorgen om Nate, ik heb me nog nooit zorgen gemaakt om een jongen en ik weet zeker, dit is geen verliefdheid.
‘Nog 5 minuten.’ Gromde de bolle wiskundeleraar.
Ik keek terug naar mijn blad, waar de cijfers voor mijn ogen dansten.
‘Waarom had ik nu niet geleerd.’ Kreunde ik zachtjes.
Ik draaide mijn blad om. Op het 2de blad leken de vraagstukken me heimelijk uit te lachen.
Mijn concentratie was nu helemaal weg en dacht alleen nog maar aan Nate, die maar niet kwam opdagen.
‘Pennen neer en leg de overhoringen hier neer op een stapeltje op mijn bureau.’ Zei meneer de oliebol.
Ik stond op en legde mijn overhoring op zijn oliebollenkraam en liep naar buiten.
‘Je loopt in mijn weg lijkschouwster!’
Een jongen met ros krullend haar duwde me ruw opzij.
‘Benny?’ Ik keek verbaasd naar de jongen die bleef staan in de deuropening.
‘Wat wil je?’ de jongen draaide zich om. De ogen die me woedend aankeken hadden me wel kunnen doden.
‘Nate?’ ik stond met mijn mond vol tanden.
‘Wat doe je in hemelsnaam met die pruik op?’
‘ Waar haal je die naam weer vandaan? Mijn naam is Benny.’ Snauwde hij.
Ik keek hem vragend aan. Ik begon te twijfelen of Nate wel helemaal bij zijn volle verstand was.
Die pruik, die stem. Hij leek als 2 druppels water op Benny. De jongen wiens doel was om mijn leven te verzieken.
‘Voel je je wel goed?’ vroeg ik bezorgd.
‘Met mij ging alles goed tot ik jou zag. Met nadruk op ging.’ Hij duwd me op de grond en keek me boos aan.
Mijn hele lichaam was verland, ik begreep er niets van. Ik keek naar Nate, maar praatte met Benny.
Hij kon Benny zo goed naspelen, het leek wel alsof hij het echt was, maar dat kan niet.
Nate is niet goed in zijn hoofd, hij heeft hulp nodig.
Ik stond trillend recht en liep van Nate weg.
Ik hijgde diep en angstig en het holle gevoel in mijn maag werd steeds groter.
Wat ik net had mee gemaakt, was gewoon te vreemd voor woorden.
Zou Nate gestoord zijn?
Maar dan nog. Hoe kon hij Benny van mijn oude school dan kennen? Ze hebben elkaar nog nooit ontmoet en hij dood is, is de kans nog kleiner.
Weer die vragen die m’n hoofd gek maakten. Ik werd er nog gek van.
Voor de trap bleef ik staan.
Mijn borst geen snel op en neer en een paar druppeltjes zweet liepen over mijn gezicht.
Ik keek nog eens om, misschien dat Nate me gevolgd was, maar hij was nergens te bekennen.
Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd en probeerde alles nog eens goed op een rijtje te zetten.
Nate die Benny nadoet, terwijl hij Benny nog nooit ontmoet heeft.
‘Heey Analies’
IK draaide me snel om en zag Nate voor me staan. Hij had zijn pruik afgezet en leek weer normaal te doen.
‘Wat? Is het verkleedpartijtje gedaan?’ zei ik boos.
‘Wat? Waar heb je het over?’ vroeg hij verbaasd.
‘Dat je daarnet jezelf hebt verkleed en dat je nogal arrogant was.’ Zei ik geërgerd. Ik kruiste mijn armen en keek hem dreigend aan.
‘Waar heb je het in hemelsnaam over?’
Mijn binnenste begon te koken van woede. Ik voelde maagsappen naar mijn keel gaan, die brandde als hete lava in mijn slokdarm.
‘Hoe je nu maar niet van de domme! Je kwam 2 uur te laat op school en dan nog wel verkleed en je hebt me verdomme ook nog eens op de vloer geduwd en nu ga jij zeggen dat je nergens van afweet?’
‘Maar ik weet ook nergens van.’ Zijn stem was droog en piepte door de gang. Hij leek het echt te menen.
‘Voel jij je wel goed?’ vroeg ik.
‘Ja, natuurlijk. Soms heb ik wel eens een dip, maar dat heeft iedereen wel eens.’ Antwoordde hij opgejaagd .
‘ja, maar je vergeet normaal niet iets dat je net 10 minuten geleden gedaan hebt. Tenzij je alzheimer hebt.’
‘Ik weet zeker dat ik dat niet heb.’
‘Wat heb je dan wel? Kom op nate, je doet heel vreemd. Sorry, maar ik ben het even heel zat.’ Ik duwde Nate opzij en liep de trap af. Dit ging iets te ver.

Reacties: