FanFic.nl

Hayley's kleine zusje

Hoofdstuk 4

Ik draai me om en Hayley loopt bijna tegen de deur. ‘Sorry!’ mompel ik tegen haar, niet dat ze hier morgen nog wat vanaf weet. ‘Lukt het?’ vraagt hij, dan glimlacht hij. Bijna zwijmel ik weg bij zijn glimlach. Ik schud mijn hoofd en zegt: ‘Hayles is toch net iets te zwaar voor mij!’ Hij helpt mij Hayley naar buiten te krijgen. Hayley neemt een grote hap koele lucht. ‘Dat voelt beter toch?’ vraag ik haar. Ze knikt. Als we na een kwartier lopen bij ons huis aankomen zeg ik tegen Robert: ‘Dank je, en nu weet je meteen waar ik woon!’ Hij helpt me om Hayley naar binnen te brengen en ik zeg: ‘Wacht maar even! Ik krijg haar wel naar boven!’ Ik help Hayley naar haar kamer en leg haar in bed. ‘Succes met je hoofdpijn morgen, chick!’ zeg ik tegen haar. Ik geef haar snel een kusje op haar voorhoofd en ren dan snel naar beneden. ‘Sorry voor dat!’ zeg ik tegen Robert. Hij glimlacht en ik gebaar hem dat hij op de bank kan gaan zitten. ‘Wil je nog wat drinken?’ vraag ik hem. Hij knikt. ‘Cola graag!’ zegt hij. Hij gaat zitten en ik loop naar de keuken. Ik pak 2 glazen en een fles cola en loop terug naar de kamer. Ik ga naast hem op de bank zitten, zet de glazen op tafel en schenk er cola in. Ik onderdruk een gaap en Robert begint te praten. ‘Echt, nogmaals sorry voor hoe ik in het café reageerde. Het was nogal onbeschoft van me!’ zegt hij. Ik glimlach naar hem als teken dat het wel goed is. ‘Maar er zijn dingen die je me niet vertelt!’ zegt hij, op een manier dat het lijkt alsof het niet duidelijk is dat ik dingen achterlaat. ‘Vertel eens, waarom woon je bij je zus, en niet bij je ouders?’ vraagt hij. ‘Nou, ik miste Hayley te veel. Hayley is echt cool, als ze niet dronken is!’ zeg ik, een slechte poging om zijn vraag te ontwijken. Hij begint met een stortvloed aan vragen over mijn jeugd, die ik elke keer probeer te ontwijken met onvolledige antwoorden of antwoorden die er helemaal niks mee te maken hebben. Als ik dan op de klok kijk zie ik dat het al half 2 is. ‘Ik denk dat ik maar ga slapen!’ zeg ik fronsend. Hij knikt begrijpend en staat op. ‘Bedankt voor de cola!’ zegt hij terwijl ik met hem meeloop naar de voordeur. ‘Jij bedankt voor het helpen!’ antwoord ik. ‘Ik bel je nog!’ zegt hij en ik doe de deur dicht. Snel loop ik naar boven, trek mijn pyjama aan en klim in bed. Al snel val ik in slaap.

‘Yana?’ hoor ik Hayley roepen. Ik klim uit bed en loop slaperig naar Hayley haar slaapkamer. ‘Wat is er?’ vraag ik haar. ‘Niet zo hard! Ik heb zo’n hoofdpijn!’ fluistert Hayley. Ik vraag of ze wat nodig heeft. ‘Paracetamol!’ antwoord ze zachtjes. Ik loop naar beneden, pak een paracetamol en een glas water en loop weer naar boven. Ik geef het haar aan en ze slikt in een keer de paracetamol weg. Ik ga naast haar in bed liggen en ze vraagt: ‘Hoe erg heb ik mezelf voor schut gezet?’ ‘Hoezo?’ antwoord ik. ‘Nou.. Laat ook maar!’ zegt ze. ‘Hoe gaat het met je hoofdpijn?’ vraag ik na een tijdje stilte. ‘Wel goed. Het zakt al weg!’ zegt ze. Ik kijk haar aan en ze glimlacht. ‘Volgens mij gaat je mobiel!’ zegt ze dan. Ik luister, sta op en ren naar mijn kamer. ‘Met Yana?’ zeg ik vragend. Langzaam begin ik met mijn terugweg naar Hayley haar slaapkamer. ‘Met Rob. Hoe is het met je zus?’ vraagt hij. ‘Hoofdpijn, maar dat komt wel goed!’ antwoord ik. ‘Ik had een vraag!’ zegt hij. ‘Vraag maar raak!’ antwoord ik. ‘Heb je vanavond wat te doen? Of mag ik je ergens mee naartoe nemen?’ vraagt hij. ‘Nee, en ja dat mag!’ zeg ik terwijl ik merk dat ik een grote glimlach op mijn gezicht krijg. Ondertussen krijg ik een raar gevoel in mijn buik. ‘Wat ben jij van plan?’ vraagt Hayley. ‘Stil, chick!’ zeg ik tegen haar. ‘Oké, ik haal je rond 4 uur op! Goed?’ zegt hij. ‘Ja, dat is goed! Ik zie je dan!’ antwoord ik. Beiden hangen we op en ik klim weer bij Hayley in bed. ‘Wat ga je doen?’ vraagt Hayley. ‘Heb je die jongen gisteren gezien? Robert?’ vraag ik haar. ‘Robert? Robert Pattinson?’ vraagt Hayley. ‘Weet jij iets wat ik niet weet?’ vraag ik, verbaasd. ‘Waarschijnlijk wel, maar daar kom je nog wel achter!’ grinnikt Hayley en ze grijpt naar haar hoofd. ‘Doe jij nou maar rustig aan, blijf liggen en ik vertel! Nou ik heb gisteren dus een hele tijd met hem gepraat. En toen werd jij dus ziek en heeft hij me geholpen jou naar huis te krijgen. Toen heb ik nog langer met hem gepraat en hij zei dat hij me zou bellen. Dat deed hij dus net. Om 4 uur is hij hier!’ antwoord ik. ‘Dan zou ik maar opschieten. Het is al half 3!’ zegt Hayley. ‘Wat?’ roep ik, ‘Zo lang slaap ik nooit!’ ‘Schiet nou maar op! Ga douchen, ik help je wel met kleding en make-up!’ zegt Hayley, ze ziet er ook al wat beter uit. ‘Jij moet in bed blijven. Je hebt toch hoofdpijn?’ antwoord ik. Ik schiet rechtop in haar bed en stap er vast uit. ‘Het gaat wel wat beter. Ga nu douchen, ik leg kleren voor je klaar!’ zegt ze. Ik ren snel naar mijn badkamer, doe de deur op slot en kleed me uit. Ik pak een handdoek en een washandje en spring onder de douche. Ik was snel mijn haren en mijn lichaam en droog me dan weer af. Ik stap uit de douchecabine en trek snel ondergoed aan. Dan doe ik mijn handdoek in mijn haar. Ik ren snel mijn kamer in en Hayley staat al klaar met een jurkje. Ze ziet spierwit. ‘Gaat het wel?’ vraag ik. ‘Oh, maak je geen zorgen. Het komt wel goed met mij!’ zegt ze glimlachend. ‘Wil je dat ik thuis blijf? Ik kan het verzetten hoor!’ zeg ik, bezorgd terwijl ik naar haar toe loop. Ik leg mijn hand op haar voorhoofd, gloeiend heet. ‘Volgens mij ben je niet alleen brak!’ zeg ik, terwijl ik haar voorzichtig aankijk. ‘Ga gewoon! Ik kan wel voor mezelf zorgen hoor!’ lacht ze. Ik kijk naar het jurkje en zeg dan: ‘Die is van jou!’ ‘Nou en, trek hem aan!’ dwingt Hayley. Ik knik, trek het jurkje aan en Hayley gaat aan de slag met mijn haar en make-up. Als ze na ongeveer een half uur klaar is loopt ze achter me aan naar beneden. ‘Je ziet er mooi uit!’ zegt ze glimlachend. Ik glimlach terug en kijk daarna snel op de klok. Kwart voor 4. Ik loop naar de keuken, pak mijn tandenborstel en smeer deze vol met tandpasta. Ik poets snel mijn tanden en ga dan naast Hayley op de bank zitten. ‘Ik heb mijn mobiel bij me. Als er wat is, moet je bellen! Jij zorgt altijd voor mij als ik ziek ben, nu is het mijn beurt!’ zeg ik, terwijl ik mijn handen op haar schouders leg. Ze knikt. Dan gaat de bel. Zenuwachtig sta ik op en open de deur. Daar staat Robert.

Reacties:

chiboebel zei op 12 juli 2010 - 14:58:
mooi verhaal

hopelijk ga je snel verder