FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 15.1

"Strify, zeker weten."
"Hoe weet je dat nou zeker? Misschien blijkt Shin toch minder dominant, of zoiets.."
Met opgetrokken wenkbrauw luisterden Shin en Strify naar het gesprek van de Japanse tweeling die aan de keukentafel blijkbaar een discussie over hen hield. Shin maakte een knikje naar Strify en daarna naar de keuken, als teken dat ze naar de tweeling toe zouden gaan. Strify knikte en ze liepen naar de keukentafel, terwijl Hikaru en Haru verder gingen met hun discussie; zich niet bewust van het feit dat Shin en Strify hen konden horen.
"Mhmm.. Ik denk nog steeds Strify," zei Haru vastbesloten.
"Ben ik het niet mee eens," ging Hikaru tegen zijn broer in.
"Waar ben je het niet mee eens?" vroeg Shin achterdochtig toen hij de keuken instapte. Strify volgde hem snel en ook hij keek de tweeling bedenkelijk aan. De twee Japanse jongens keken elkaar even aan en begonnen toen tegelijk een verhaal te ratelen.
"Stop!" riep Shin uit. "Als jullie tegelijk praten snappen we er natuurlijk niets van, hè."
"Oké," zuchtte Haru. "Kijk, we hadden het over wie er boven en wie onder zou zijn als jullie seks hadden. Aangezien jullie gister.. jeweetwel.."
"Boven en onder?" vroeg Strify met opgetrokken wenkbrauw. "God, met jou naar bed gaan moet wel erg saai zijn, Haru."
"Hé!" Haru gooide lachend een broodje naar Strify's hoofd. De half-brunette ving hem grijnzend en hij kwam aan tafel zitten. Shin nam ook plaats aan de tafel en ze begonnen gezamenlijk aan hun ontbijt.

"Maar wacht.. Hoe weten jullie dat wij..?" vroeg Shin ineens, terwijl hij zijn broodje sneed en hij keek verward op naar Haru.
"Pas op voor je vingers," waarschuwde Strify hem gelijk.
"Hoezo? Vind je me minder sexy met maar 9 of 8 vingers?" vroeg Shin hem met een opgetrokken mondhoek. Strify haalde nonchalant zijn schouders op.
"Wie weet. Ik zou het maar niet uitproberen als ik jou was. Voor je het weet ben je meer kwijt dan alleen die twee vingers." Met die woorden stak Strify plagend zijn tong uit naar de blondine, die speels met zijn ogen rolde.
"Oké, maar om terug te komen op de vraag: Hoe wisten jullie het?" vroeg Shin, deze keer niet opkijkend van zijn broodje.
"Oh, toen ik vannacht thuiskwam hoorde ik het," zei Haru nonchalant. De jongens keken elkaar even aan en barstten toen in lachen uit. Het maakte eigenlijk ook niet uit. Hoe vaak was het wel niet voorgevallen dat Shin, Haru met een meisje had gevonden?

"Zeg, Haru, ga jij eens even de post halen," zei Hikaru en hij prikte Haru in zijn wang. Haru keek zijn broer moeilijk aan.
"Ga lekker zelf als je zo graag post wil hebben."
"Nope. Jij bent aangekleed, en ik niet," zei Hikaru betweterig en hij wees dreigend met zijn mes naar Haru. Die rolde zijn ogen en stond op. Mompelend over dat hij die tegoed hield van Hikaru verliet hij het flatje.
"Verwacht je post?" vroeg Shin de overgebleven Japanse jongen. Hikaru nam een slokje van zijn melk en knikte.
"Iets met mijn ziektekostenverzekering."
"Weet je, volgens mij is dat ontzettend ingewikkeld," zei Strify ineens met gefronste wenkbrauwen. Shin keek hem bedenkelijk aan.
"Valt wel mee. Maar.. heb jij er dan geen een?"
"Nee, ik ben net als Kiro. Als mij iets zou overkomen moet ik het zelf maar oplossen," antwoordde de half-brunette schouderophalend. Shin zuchtte instemmend en een stilte viel, waarin Strify en Shin elkaar aanstaarden - afgewisseld met kort blikken omlaag in kleine flirtpogingen - en Hikaru nadacht over Romeo. Pas toen de deur openging en een verbouwereerde Haru binnen kwam gelopen. De drie jongens aan tafel keken hem vragend aan.
"Is er iets?" vroeg Hikaru voorzichtig. Haru gaf hem - zonder op te kijken van de brief die hij vasthield - de andere post. Hikaru haalde zijn post eruit en gaf de rest aan Shin.
"Haru, wat is er?" herhaalde Hikaru zijn bezorgdheid. De intens gekleurde ogen van Haru keken op en hij likte langzaam zijn lippen.
"Van wie is die brief, Haru?" vroeg Shin zachtjes.
Haru nam diep adem, voor hij het eindelijk uitlegde. "Pa en ma."

Hikaru's ogen sperden open en hij keek zijn broer stomverbaasd aan. "Wat willen ze?"
"Dat we terugkomen naar Japan. Ze hebben spijt, ofzo," fluisterde Hikaru onthutst.
"Nou, daar zijn ze dan lekker laat mee. Ik ga echt niet terug!" riep Hikaru uit. Shin was dankbaar dat Hikaru steeds beter leerde dat hij niet zijn broer was en een eigen mening had. De blondine vermoedde dat homo zijn daar erg bij hielp.
"Maar het is thuis," ging Haru tegen zijn broer in.
"Nee! We wonen hier al 11 jaar, sinds we 8 waren! Dit is thuis. ik hoef nergens in de buurt te zijn van mensen die ons gewoon hebben weggedaan omdat ze er geen zin meer in hadden!" Kwaad stond Hikaru op van zijn stoel en hij liep naar zijn kamer. Met de brief nog in zijn hand volgde Haru zijn broer.
"Misschien.. Misschien moeten wij naar Kiro gaan, Shin. Ik denk niet dat ze hier hulp bij willen," fluisterde Strify bijna niet hoorbaar. Shin beet op zijn lip en hij keek zijn vriendje verslagen aan.
"Kom," mompelde de half-brunette en hij pakte Shin's hand. Hij stond op en trok Shin met zich mee.
"We komen later wel terug. Echt waar. Maar nu is het niet de tijd om hier te zijn,"probeerde Strify om Shin over te halen. Shin zuchtte en hij liet zich door Strify de flat uit begeleiden.

Shin was bang; hij wilde zijn beste vrienden niet kwijt.

Hij wist dat Haru terug wilde, maar Hikaru wilde overduidelijk niet.

Zou hun broederliefde hen dan hier houden?

Reacties: