FanFic.nl

A twincest story?!

31

De stilte wordt verbroken door een melodietje dat afkomstig is van Gustav's gsm. Met een zucht neemt hij op.
"Met Gustav."
...
"Waarom?"
...
"Ah, oke. Maar, ik ben nu bij Tom en Bill. Ik zal het hen wel zeggen, dat is een telefoontje minder."
...
"Oke, tot dan."
"Wat is er?"
"Dat was David. De regisseur en zijn assistent liggen in het ziekenhuis met een voedselvergiftiging, de film wordt enkele dagen stilgelegd, tot ze weer beter zijn."
Ik knik en ga dan met een zucht naast hem in de zetel zitten."
"Eigenlijk komt het goed uit."
Gustav kijkt me aan.
"Ik zal met hem gaan praten. Maar onthoud het, ik doe dit niet voor jullie, ik doe het voor de band."
Ik knik opnieuw en volg Gustav's bewegingen terwijl hij naar boven gaat."

Bill
Een geklop op mijn deur laat me opkijken van mijn saaie muur waar ik al een hele tijd naar zit te staren.
"Ik wil je niet zien, Tom." Zeg ik zo rustig mogelijk, maar toch zit er woede in mijn stem.
De klink gaat omlaag en met een zacht piepgeluidje wordt de deur opengeduwt. Voorzichtig komt Gustav mijn kamer binnen.
"Ik ben het." Ik glimlach even en richt mijn blik dan weer op de rode muur.
"Wat kom je doen?
"David heeft gebeld. We kunnen enkele dagen niet filmen, de regisseur en zijn assistent zijn ziek." Ik zucht.
"Gelukkig."
"Hoe gaat het met je?" Vraagt hij met een stm vol medelijden.
Ik haal mijn schouders op.
"Ben je nog kwaad?"
"Ja."
"maar hij heeft zijn excuses toch aangeboden?"
"Ja, maar hij wist niet eens waarom hij sorry stond te zeggen tegen mij!"
"Dat bewijst toch dat hij ladderzat was, hij wist niet wat hij deed."
"Dat is geen excuus, dan had hij maar minder moeten drinken."
"Wat wil je eigenlijk dat hij doet?" Opnieuw haal ik mijn schouders op.
"Ik weet het niet. Ik wil hem niet zien, maar ik wil ook niet boos op hem zijn, maar hij heeft me pijn gedaan en, ah, ik weet het allemaal niet meer!"
Gustav komt naast me op mijn bed zitten en slaat zijn armen om me heen.
"Ik, ik ben gewoon bang, denk ik. Wat, wat als, wat als ik hem vergeef, en als het dan opnieuw gebeurd, en hij zelfs verder gaat? Ik hou van hem, Gustav, ik hou echt van hem, maar ik durf hem niet te vergeven." Gustav laat me los.
"Dus, eigenlijk ben je niet kwaad, maar bang?" Ik twijfel even en knik dan. "Jullie moeten praten, Bill, dat is echt het beste."
"Maar hij gaat zeker beloven dat het nooit meer gebeurd, maar hij had ook al beloofd dat het deze keer niet zou gebeuren. Hij had beloofd dat het nooit zou gebeuren, en toch is het gebeud. Ik durf hem niet te vergeven Gustav."
"Komaan Bill, jullie hebben al zo vaak ruzie gehad. Ga het uitpraten met hem."
"Waarom doe je dit? Je hebt gelijk gekregen, en nu probeer je ons weer samen te krijgen, waarom?"
"Voor de band natuurlijk. Als het om liefde gaat valt er me jou niet te sollen. En mij maak je niet wijs dat er ook maar een je gekleurde haren aan denkt om op dit moment met Tom samen te werken."
"Nee, je hebt gelijk." Er valt een stilte tussen ons en terwijl ik Gustav negeer, luister ik naar het geluid van spelende kinderen op straat.
"Ik ga jullie laten, zorg dat je me hem praat, oke?"
Ik knik gewoon, maar ben lang niet zeker of ik mij hieraan ga houden...

[reacties??]

Reacties: