FanFic.nl

The Story of a Dying Angel

15. Saying goodbye one last time

Meteen word ik uit een droom weg gerukt door een vervelend scherp snijdend geluid. O ja de wekker! Slaperig til ik mijn hand op en sla ik de wekker uit. Ik rek me een keer uit. Ik stap uit mijn bed en als ik de slaapkamer uitloop die ik hoe mijn moeder haar jas al aantrekt en op het punt van vertrekken staat.
Ze kijkt me even raar aan als ik voor haar sta. ‘Wat doe jij al zo vroeg op?’ Glimlachend haal ik mijn schouders op. ‘Ik wilde even gedag zeggen en je een fijne dag wensen.’ Ze glimlacht en drukt me een kus op mijn wang. ‘Tot vanavond meisje..’ ‘Fijne dag mam..’ En ze loopt de deur uit. Ik loop naar de koelkast om een ontbijt te pakker. Godver het is gewoon pas half 9. Wat moet ik al die tijd doen? Even kijk ik bedenkelijk de kamer rond en vergeet ik alweer dat ik met mijn ontbijt bezig was. En zonder de koelkast deur te sluiten loop ik alweer naar mijn slaapkamer. Op zoek naar het boek van Nena.

Als ik dat uiteindelijk gevonden heb neem ik het weer mee naar de woonkamer en ga ik aan de keukenbar zitten en ik sla de eerste bladzijde om. Glimlachend lees ik wat Nena schreef en even glijd ik met mijn vingers over het kleine hartje wat ze altijd onder haar naam krabbelt. Ik sla de pagina om en bekijk de laatste lege pagina voor het boek begint. Dit is een goed plekje voor Bill. Ik pak een pen en ik bedenk me even wat ik ga schrijven. Ik zucht een keer. Het is toch wel moeilijker als ik dacht. Ik til mijn hand op en ik begin met schrijven. Onder het schrijven valt het me zelfs nog zwaarder dan gedacht. De tranen lopen inmiddels over mijn wangen en het liefst gooi ik dat hele klote boek nu nog uit het raam. Als ik klaar ben met schrijven zoek ik een mooi inpakpapier uit, uit de keukenla. Er mist nog iets.. Even glijdt ik met mijn vingers over mijn linker vleugel en zonder erbij na te denken trek ik er een veer uit. ‘Auw!’ Dat deed ontzettend veel pijn. De tranen staan weer in mijn ogen. Waarom deed ik dat dan ook? Ik had net zo goed een van de rondslingerende veren van de vloer van het appartement op kunnen rapen. Ik strijk de veer glad en ik stop hem bij het stukje tekst wat ik voor Bill hebt geschreven. Dan pak ik het in, in mooi gouden cadeaupapier en laat ik het liggen op de bar terwijl ik mezelf naar de badkamer hijs om vervolgens onder de douche te stappen.

Als ik onder de douche uitkom droog ik me snel af en schiet ik in schone kleren. Ik zet mijn lievelings cd van Nena op en ik draai het volume helemaal open. Ik loop naar de woonkamer en ik laat mijn slaapkamerdeur openstaan zodat de muziek het hele huis vult. Dan zie ik dat ik de koelkast nog open heb laten staan en al zingend smeer ik een boterham met jam als ontbijt.
De rest van de morgen heb ik muziek geluisterd en wat te eten gemaakt voor mama voor vanavond als ze thuis komt. Misschien heeft ze wel honger. En waarschijnlijk zal ze de komende dagen toch niet in staat zijn om zelf te koken.

De muziek staat nog steeds ontzettend hard waardoor ik de deurbel amper hoor. Als ik hem dan uiteindelijk toch gehoord heb ik loop snel naar de deur. Als ik de deur opentrek staan Larissa en Sakias voor me. Ik kijk hem vragend aan terwijl ik ze binnen laat. ‘Ik wist niet dat jij mee ging?’ Schreeuw ik nogal hard om boven de stem van Nena uit te komen. Sakias knikt. ‘Ja leek me wel gezellig. Of mag dat soms niet?’ En hij kijkt me grijnzend aan. Ik schud lachend mijn hoofd. ‘Tuurlijk mag dat wel, kom binnen.’ Schreeuw ik vrolijk terwijl ze al in de woonkamer staan. ‘En nu.. ga ik even de muziek zachter zetten!’ Gil ik lachend terwijl ik richting mijn slaapkamer sprint om de stereo uit te zetten.
Als ik weer terug de woonkamer in gelopen kom kijken Larissa en Sakias me glimlachend aan vanaf de bank. ‘Wat?’ ‘Niks’ Zeggen ze allebei op precies hetzelfde moment. Lachend schud ik mijn hoofd. ‘Willen jullie wat te drinken?’ Ze knikken en ik loop naar de koelkast. Het voelt ergens een beetje raar om Larissa en Sakias in de woonkamer te hebben zitten. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen en zo. Ik loop met 2 glazen Apfelschorle terug naar de tafel in de woonkamer en ik zet het voor ze neer en ga tegenover ze op een leren stoel zitten. Larissa kijkt me even glimlachend aan. ‘Heb je zin om zo eerst nog even naar SpeicherStadt te gaan? Het is niet veel bijzonders maar ik dacht dat je dat vast wel wilde zien..’ Even kijk ik haar raar aan. Hoe kan zij dat nu weer weten? Ik glimlach en ik knik. ‘Ik vind het prima.’

Er valt een beetje een vreemde stilte en ik schuifel wat met mijn schoenen over het vloerkleed. ‘Mam vind het trouwens ook ontzettend gezellig dat je komt logeren!’ Mompelt Sakias opgewekt. ‘O is dat zo?’ Vraag ik terwijl ik hem wat nieuwsgierig aankijk. Hij knikt even. ‘Waar is ergens het toilet?’ Vraag Larissa dan terwijl ze ons gesprek voorzichtig onderbreekt. Glimlachend wijs ik naar de deur in de gang en kijk ik toe hoe ze op staat en haar weg naar de wc vervolgd. Sakias kijkt me even glimlachend aan en gaat dan verder bij waar hij gebleven was. ‘De laatste tijd was ze nogal gestrest en je kon gewoon merken dat er iets was.. Ze was zelfs kattig.. dat is niets voor mama. Maar sinds dat jij er bent. Ik weet niet.. Ze is veranderd. En ze zingt weer de hele dag. En er verschijnt een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht.
Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren maar gelukkig komt Larissa de kamer weer inlopen en neemt ze weer plaats langs haar broer op de bank. Mijn redding. ‘Waar hadden jullie het over?’ Vraagt ze dan vrolijk terwijl ze, de lichte spanning die tussen ons staat, aanvoelt. Sakias neemt een slok van zijn drinken en zet vervolgens het lege glas op tafel. ’Zullen we naar Speicherstadt gaan?’ Larissa staat al glimlachend op en als ze het cadeau op de bar ziet liggen loopt ze er nieuwsgierig naartoe. ‘Is het voor Bill?’ Ik knik glimlachend. ‘Wat heb je voor hem?

Ik begin te glimlachen terwijl ik op sta en de limonade glazen van Sakias en Larissa opruim. ‘Iet uhm.. nogal persoonlijks.’ Mompel ik glimlachend terwijl ik de glazen in de vaatwasser zet. Larissa knikt begrijpend en murmelt dan iets met haar broer wat ik niet mee krijgt. Ik ruim de keuken netjes op en dan pak ik pen en papier. Ik wil toch nog een briefje voor mama achterlaten.. Wat moet ik in hemelsnaam opschrijven? Ik zucht een keer en schrijf dan maar een kort boodschapje op.

Dag mam, ik hou van je..
x. Lorena

Ik zucht nog een keer. ‘Lorena gaat het wel?’ Hoor ik Larissa vragen terwijl ze een hand op mijn schouder legt en mee probeert te lezen wat er op het briefje staat. Maar dat is natuurlijk in het Nederlands. ‘Ja het gaat wel.’ Glimlach ik dan. Maar ik zie aan haar blik dat zij me net zomin geloofd als haar moeder zou doen. Ze laat me maar en we lopen met zijn drieën naar de deur. ‘We komen hier straks nog wel even terug voor jou spullen oké? Dan gaan we nu eerst naar Speicherstadt.’ Ik knik en we lopen met zijn drieën de deur uit.

Onderweg na beneden haakt Sakias zijn rechterarm in mijn linker en Larissa niet veel later daarna haar linker in mijn rechter. Daar lopen we dan met zijn drieën over straat. Alles voelt al niet meer zo vreemd als daarstraks. Het voelt nu eerder vertrouwt. Larissa en Sakias kletsen me ondertussen mijn oren van mijn hoofd als we aan het ‘begin’ van Speicherstadt komen. Het is een prachtig huis met torentjes die deels begroeit zijn met prachtige groene klimplanten. ‘Waaaw..’ Mompel ik met een glimlach op mijn gezicht. Larissa begint te lachen. ‘Wacht maar tot je de rest ziet!’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.