FanFic.nl

Bite [Vamps]

She’s An Angel [34]

Ik pulk wat ongeduldig aan de pet op mijn hoofd. Een zwarte, met in witte letters ‘NY’ op de voorkant. Het ding jeukt verschrikkelijk, maar mijn haar zit totaal niet goed en dan is een pet het beste dat je kan aandoen.
Mijn All-stars, grijs en afgetrapt, tikken zenuwachtig tegen de poot van de tafel waaraan ik zit. Aan het raam, met perfect uitzicht op de ingang.
Volgens mij ben ik nog nooit zo zenuwachtig geweest.
Ik zit hier nu toch al een tijdje. Exacte cijfers erop plakken, kan ik niet maar het is zeker al langer dan een half uur. Nog even en ik zal toch moeten gaan toegeven dat ze me helemaal is vergeten. Dat zou zo balen zijn.
Als ze er binnen tien minuten niet is, ga ik.
Of zou ik toch langer wachten?
Ik speel met het rietje in mijn glas, het ijsblokje dobbert op het oppervlak en wordt tegen de rand gekatapulteerd door de wilde golven limonade die ik opwek. Een diepe zucht, gevolgd door mijn hoofd dat op tafel botst, en als eindresultaat hoofdpijn. Waar heb ik dit ooit aan verdiend?
De tijd kruipt traag voorbij, ik wenk een serveerster om af te kunnen rekenen. Als ze naast mijn tafeltje staat, zie ik dat het dezelfde is als diegene gisteren. Diegene die best wel een avond met mij zou willen doorbrengen, in tegenstelling tot de mooie vreemdeling die maar niet komt opdagen!
‘Mag ik de rekening?’ Ze knikt, mompelt de prijs voor één limonade en ik druk twee euro in haar
handpalm. Dan sta ik recht en gris mijn zwarte vest van de stoelleuning. Ik slenter naar de deur en trek ondertussen mijn vest over mijn armen en rits hem toe. Als ik de deur open, stormt er net iemand door de regen deze richting uit. Als ik beter kijk, zie ik zwarte haren. Dus dan komt ze uiteindelijk toch.
Ik houd de deur voor haar open en trek mijn vest drie keer zo snel weer uit. Ze is doorweekt tot op het bot en rilt, maar lacht tegelijkertijd. Als een hond schudt ze haar haren uit.
‘Sorry dat ik laat ben. Mijn baas wou me niet laten gaan. Aangenaam, ik ben Ster.’ En in plaats van me een hand te geven, gaat ze op haar tippen staan en kust ze vlinderzacht mijn lippen. Mijn hoofdpijn ebt meteen weg en als gehypnotiseerd loop ik achter haar aan naar hetzelfde tafeltje als degene waaraan ik net nog zat.
Ze draagt een vreemde broek, van leer. Geen gewone broek zoals mijn simpele jeans, maar het is ook niet echt een legging. Daarboven draagt ze een grijze trui, die tot haar heupen komt, met een grote ster in felroze op haar borst en kleine, roze bolletjes dansend over de grijze stof. Aan haar voeten sieren roze vans, op haar hoofd ligt een kletsnatte muts van eveneens grijze wol.
Ze trekt haar eigen trui uit, waardoor iedereen voor een momentlang zwijgend omkijkt. Ze heeft geen T-shirt onderaan. In haar nek duikelen drie zwarte sterretjes over elkaar in krullerige slierten, een fijne beha met een donkerpaarse kleur is in fel contrast met haar bleke huid. Haar ribben duwen haar huid een beetje omhoog, maar ze is niet graatmager. Haar borsten trekken mijn meeste aandacht, maar ik kan er niet lang naar kijken, ze trekt mijn vest al aan.
‘Bedankt.’ zegt ze, rood kleurt haar wangen naar onschuldige genegenheid. Ze gaat op de bank zitten en wacht tot ik dat ook gedaan heb, dan slaat ze de kaart open.
Zonder dat ik het goed besef, nestelt ze zich tegen me aan als een kat die het warmste lichaam in de omgeving opzoekt.
‘Wat wil jij?’ vraagt ze en tikt me zachtjes aan. Ik kijk naar de kaart, die ik ondertussen al bijna uit mijn hoofd ken van tijdens het lange wachten, en duid de lasagne aan.
‘Oh, toevallig. Haha. Ja, die wou ik ook.’ Ze steekt haar hand in de lucht, en ik zie voor de zoveelste keer datzelfde meisje naar ons toekomen. Deze keer lacht ze me niet toe, ze knipoogt niet, ze doet helemaal niets. Ze kijkt alleen giftig van haar naar mij en vraagt dan wat we moeten hebben.

‘Waarom zei je eigenlijk dat ik moest komen?’ vraag ik en laat een ober mijn eten voor mijn neus zetten. Meteen prik ik met mijn vork in een stukje kaas en stop dat in mijn mond. Ik voel niet dat mijn tong verbrand, zo gefascineerd staar ik in haar ogen.
‘Oh, gewoon. Je leek me wel leuk. En dat ben je ook.’ Haar wangen kleuren dieprood, en die van mij ongetwijfeld ook. Het wordt in ieder geval plots ontzettend veel warmer hier.
Een korte tijd eten we allebei zwijgend, ik hoor flarden van gesprekken van mensen rondom mij, en haar bestek tikt ritmisch tegen haar bord.
‘Vertel eens wat meer over jezelf.’ vraag ik na de stilte, die niet eens zo ongemakkelijk was. Maar ik wil gewoon even alles van haar weten, ze lijkt mijn hemel op aarde gebundeld in één persoon en ik wil haar niet meer laten schieten!
‘Hmm, oké. Ik woon nog bij mijn moeder en mijn broer Tristan in het appartement, maar die twee zijn een week op vakantie dus heb ik het appartement voor mij alleen. Ik ben een enorm grote fan van Beyoncé. En ik houd niet zo van heel de tijd over mezelf praten, dus vertel jij nu maar eens wat over jezelf.’ Ze drinkt snel van haar Ice Tea en kijkt me dan hoopvol aan. Ik glimlach en dep met mijn servet tomatensaus van mijn lippen.
‘Ik woon ook nog bij mijn moeder. En mijn zus is… verhuisd. Alleen weet ik niet echt naar waar, ik zie haar nooit meer.’ Ik slik moeizaam. Ze voelt het blijkbaar aan, want ze kletst er vrolijk overheen. Haar eerste concert, haar eerste auto, haar eerste sigaret, haar eerste piercing - dan steekt ze haar tong uit en zie ik het bolletje schitteren. En al snel vergeet ik Julia en ben ik weer één en al oor voor Ster.

Reacties: